"Η στολή σου είναι μαύρη και σκισμένη. Βάζεις ό,τι έχεις και τρέχεις"

"Η στολή σου είναι μαύρη και σκισμένη. Βάζεις ό,τι άλλο έχεις. Οτιδήποτε που να φέρει τον Ερυθρό Σταυρό για να μπορέσεις να επιχειρήσεις". Με αυτά τα λόγια, μεταξύ άλλων, ο εθελοντής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, Γιώργος Μαμαντόπουλος περιγράφει με ανάρτησή του στο Facebook τις δύσκολες ώρες που πέρασαν από το απόγευμα της Πέμπτης, οπότε και ξέσπασε η μεγάλη φωτιά  στον νομό Λασιθίου, ανάμεσα στα χωριά Πρίνα και Μεσελέρι, έως και την στιγμή που σχεδόν άγρυπνος ενημερώθηκε για τους 32 διασωθέντες μετανάστες που επέβαιναν στο ιστιοφόρο που βυθίστηκε στα ανοιχτά της Κρήτης. 

"Λέξεις δεν υπάρχουν να περιγράψεις τις ώρες αυτές", γράφει και αναφερόμενος στη μάχη με τη φωτιά σημειώνει ότι "νιώθεις αβοήθητος κοιτάζοντάς την".

Μετά από μία νύχτα που ο ίδιος, η υπόλοιπη ομάδα αλλά και απλοί πολίτες που έσπευσαν να συνδράμουν το έργο των πυροσβεστών κουβαλώντας στον ώμο λίτρα νερό για να σβήσουν... καρβουνάκια, στις 3:30 το πρωί παίρνει τον δρόμο της επιστροφής. 

Μετά από δύο ώρες το τηλέφωνο χτυπά και πάλι, αυτή τη φορά για τους 32 διασωθέντες μετανάστες που επέβαιναν στο ιστιοφόρο και προσωρινά φιλοξενούνται στο Κλειστό Γυμναστήριο της Ιεράπετρας.  "Η στολή σου είναι μαύρη και σκισμένη. Βάζεις ό,τι άλλο έχεις. Οτιδήποτε που να φέρει τον Ερυθρό Σταυρό για να μπορέσεις να επιχειρήσεις. Πριν το καταλάβεις ξανά, έχεις πέσει με τα μούτρα στο έργο. Πάνω από 25 ζευγάρια πόδια καμένα με εγκαύματα 1ου-2ου βαθμού. Θερμόπληκτα, ταλαιπωρημένα πρόσωπα. Αντιεγκαυματική αλοιφή, κρύα επιθέματα, αντισηπτικό, θερμόμετρα, και πάμε! Τις επόμενες ώρες θα ακούσεις τη λέξη "ευχαριστώ" σε δύο γλώσσες που δεν ήξερες, και, ξαφνικά, δεν νιώθεις πλέον αβοήθητος". 

Η ανάρτησή του: 

Πώς να βρεις τις λέξεις να περιγράψεις τις τελευταίες ώρες... Κάθεσαι αμέριμνος ένα απόγευμα Πέμπτης και ετοιμάζεσαι να τελειώσεις την δουλειά της ημέρας όταν χτυπάει το τηλέφωνο. "Έχουμε φωτιά. Ανεξέλεγκτη. Αέρας 6-8 μποφόρ. Φεύγουμε σε 10.". Μερικά λεπτά αργότερα βρίσκεσαι αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο μέτωπο φωτιάς που έχεις δει ποτέ. Ένα βουνό και οι γύρω περιοχές να καίγονται. Ο σκοπός σου είναι να βοηθήσεις την πυροσβεστική όσο πιο πολύ μπορείς. Πριν το καταλάβεις, έχεις φορτωθεί στον ώμο 20 λίτρα νερό και ανηφορίζεις το βουνό σβήνοντας ό,τι κάρβουνα μπορείς με το ψεκαστηράκι του επινότιου. Αλλά δεν σβήνεις τίποτα. Ο αέρας είναι πολύς και τα 20 λίτρα δεν φτάνουν ούτε για χάπι. Βρίζεις και καταριέσαι τη φωτιά. Κατεβαίνεις, ξαναγεμίζεις από το πυροσβεστικό και ξανά πάνω. Κυριευμένος από ένα χαζό πείσμα σαν να εξαρτάται από εσένα όλη η πλάση. Καταφέρνεις να σβήσεις κάτι παραπάνω αυτή τη φορά. Και ξαφνικά κοιτάς το ρολόι σου και βλέπεις "03:30" και αναρωτιέσαι πότε πέρασε η ώρα. Κουρασμένος και νικημένος παίρνεις τον δρόμο της επιστροφής με την ομάδα σου για να ξαναδοκιμάσετε αύριο. Και τότε το βλέπεις... Όσο εσύ κυνηγούσες τα καρβουνάκια, στην πέρα μεριά του βουνού η φωτιά έχει θεριέψει. Νιώθεις αβοήθητος κοιτάζοντάς την. Συνεχίζεις να την βλέπεις μέχρι να κοιμηθείς, χαραγμένη πίσω από τα βλέφαρά σου εκείνη τη νύχτα.

2 ώρες μετά, ξυπνάς με νέο σκοπό. 32 πρόσφυγες βγαίνουν από στιγμή σε στιγμή στο λιμάνι. Μπαίνεις στο μπάνιο. Έχεις ξεχάσει το θερμοσίφωνο ανοιχτό από χθες τη νύχτα γιατί έπεσες ξερός με στάχτες ακόμα στα μαλλιά. Η στολή σου είναι μαύρη και σκισμένη. Βάζεις ό,τι άλλο έχεις. Οτιδήποτε που να φέρει τον Ερυθρό Σταυρό για να μπορέσεις να επιχειρήσεις. Πριν το καταλάβεις ξανά, έχεις πέσει με τα μούτρα στο έργο. Πάνω από 25 ζευγάρια πόδια καμένα με εγκαύματα 1ου-2ου βαθμού. Θερμόπληκτα, ταλαιπωρημένα πρόσωπα. Αντιεγκαυματική αλοιφή, κρύα επιθέματα, αντισηπτικό, θερμόμετρα, και πάμε! Τις επόμενες ώρες θα ακούσεις τη λέξη "ευχαριστώ" σε δύο γλώσσες που δεν ήξερες, και, ξαφνικά, δεν νιώθεις πλέον αβοήθητος. Γιατί όσο εσύ πάλευες με τα καρβουνάκια χθες το βράδυ στα 8 μποφόρ, εκείνοι πάλευαν με τα κύματα... Για πέντε μέρες! Και πριν από αυτό πάλευαν με οποιαδήποτε φρίκη τους ώθησε πάνω στη βάρκα. Τί δικαίωμα έχεις εσύ να νιώθεις αβοήθητος; Ποιός είσαι εσύ να μην σταθείς με ΟΛΗ σου τη δύναμη στα πόδια σου όταν κουβαλάς τον Χασάν για να κάνει κρύο ντους να του πέσει ο πυρετός της θερμοπληξίας; Ποιός είσαι εσύ για να μην του πεις με όλη την αισιοδοξία που έχεις, σαν να είσαι ο μεγάλος του αδερφός, ότι όλα θα πάνε καλά όταν κλαίει καθώς τον θερμομετράς; Πώς να μην φερθείς σαν άνθρωπος μπροστά στον ανθρώπινο πόνο; Το ερώτημα είναι ειλικρινές, καθόλου ρητορικό. Πραγματικά απορώ με οποιονδήποτε θα έκανε κάτι πέρα από αυτό.

Όλα αυτά μέσα σε λίγες ώρες...

Δείτε επίσης:

Σε ύφεση η μεγάλη φωτιά στην Ιεράπετρα - Τιτάνια η ολονύχτια μάχη των πυροσβεστών 

Στο Κλειστό Γυμναστήριο Ιεράπετρας οι 32 μετανάστες που κινδύνευσαν στη θάλασσα

Πολύ υψηλός ο κίνδυνος πυρκαγιάς και το Σάββατο στην Κρήτη

Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Λασίθι

* Το Cretalive ζήτησε την άδεια του κ. Γιώργου Μαμαντόπουλου για την αναδημοσίευση του κειμένου