Η νίκη - ακόμα και η εκλογική - έχει πολλούς "πατεράδες", η ήττα είναι συνήθως ορφανή και λίγες ώρες μετά, την απρόβλεπτη για πολλούς επικράτηση του Βασίλη Λαμπρινού, ας επιχειρήσουμε να κάνουμε μια καταγραφή των όσων έφεραν τούμπα το παιχνίδι, κι το πως η παράσταση νίκης του Κουράκη την πρώτη Κυριακή, μετατράπηκε σε θρίαμβο του Λαμπρινού.
Στο στρατόπεδο Λαμπρινού, είναι αλήθεια, πως το βράδυ της πρώτης Κυριακής των εκλογών, υπήρχαν ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μια η παράταξη του Δημάρχου που είχε παρουσιάσει (προσχεδιασμένα κατά τους ίδιους κάτι που ακούγεται υπερβολικό...) συμπτώματα αποσύνθεσης, με αποχωρήσεις στελεχών, με κανένα κομματικό οργανισμό δίπλα της, είχε κρατήσει την πλειοψηφία των δυνάμεων της και θα επιχειρούσε να επαναλάβει την ανατροπή του 2014. Όμως το εγχείρημα ήταν δύσκολο, οι συνθήκες διαφορετικές και το... Θεριό, όπως αποκαλούσε γλαφυρά τον Γιάννη Κουράκη, ο αρχιτέκτονας του προεκλογικού σχεδιασμού του δημάρχου, γιος του Φραγκίσκος, υποψιασμένο.
Είχε χάσει χαλαρά το 2014, δε θα έμπαινε ανυποψίαστος στο γήπεδο του αγώνα, όπως η Μπαρτσελόνα στο πρόσφατο ματς με τη Λίβερπουλ, και δε θα επέτρεπε να γευτεί την ήττα με πανομοιότυπο τρόπο, ξυπνώντας παλιούς εφιάλτες. Όμως η ζωή όπως και το ποδόσφαιρο αρέσκεται στις «κακόγουστες» φάρσες. Από την άλλη οργανωτικές αδυναμίες, οικονομική στενότητα και το δίλημμα, τι να επιλέξεις και που να στοχοπροσηλώσεις τις ελάχιστες ημέρες του προεκλογικού αγώνα έθεταν την ανάγκη να ορίσεις το δικό σου γήπεδο και να επιλέξεις να έχεις την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Η επιλογή να ζητήσει ντιμπέιτ σε όλα τα μέσα πλην της ΚΡΗΤΗ TV με την παράλληλη κίνηση να υπάρξει εμπάργκο στα μέσα του "ομίλου", έδειχνε έναν ορατό και συγκεκριμένο αντίπαλο στο στρατόπεδο Λαμπρινού, που έφερνε τη μάχη στο γήπεδο του ηθικού διλήμματος και απλά επεδίωξε να... τσιμπήσουν στο τρικ οι απέναντι και να αλλάξει η ατζέντα της προεκλογικής περιόδου. Ήταν το colpo grosso που δεν αντελήφθη η άλλη πλευρά; Μπορεί γιατί το σχέδιο είχε ορατά αποτελέσματα: από τη μια το στρατόπεδο Κουράκη αντί να επιλέξει οποιοδήποτε άλλο γήπεδο για την τηλεμαχία των δύο υποψηφίων δημάρχων, προτίμησε την άρνηση της εμφάνισης, εμφανίστηκε εκείνη να αρνείται το διάλογο, την ίδια ώρα που δημοσιεύματα και τηλεοπτικές εκπομπές είχαν μια θορυβώδη μονομέρεια.
Στην περίπτωση του ντιμπέιτ η πλευρά Κουράκη διέγνωσε μάλλον το λάθος της, όταν κακήν κακώς αποφάσισε να κατέβει στο ραδιοφωνικό θάλαμο του ΡΑΔΙΟ ΚΡΗΤΗ, ενώ τα επιθετικά δημοσιεύματα από τη Βιομηχανική, συσπείρωσαν το στρατόπεδο του Λαμπρινού που λίγα 24ωρα πριν την μεγάλη μάχη έβγαινε πόρτα πόρτα να δίνει τη μάχη του ψηφοδελτίου. Υπήρχε βέβαια και η μάχη των συνεργασιών και συναντήσεων με τους επικεφαλής των άλλων συνδυασμών. Επαφές που ξεκίνησαν από το πρωί της Δευτέρας 27 Μαϊου!
Οι επιμέρους επαφές δεν είχαν επί της ουσίας κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα αφού κανείς από τους ανθυποψήφιους του πρώτου γύρου δεν έδωσε στήριξη σε κανένα από τους δύο μονομάχους, με μια όμως κρίσιμη λεπτομέρεια: ο Γιάννης Κουράκης δεν απέκτησε κανένα καινούργιο πολιτικό φίλο το ίδιο διάστημα, με την κάθε πολιτική δεξαμενή που είχε διαθέσιμα να οδηγείται προς την πλευρά Λαμπρινού, καθώς όλοι (πλην μόνο του Ηλία Λυγερού που όμως ήταν εμφανώς αποδυναμωμένος μέσα στην ομάδα του, όπως έδειξε και η δημόσια διαφοροποίηση δικών του υποψηφίων αλλά και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ) είχαν κάθε λόγο να ηττηθεί ο πρώην δήμαρχος.
Παράλληλα άρχισε και η ζύμωση με τους χαμένους των άλλων ψηφοδελτίων, κάτι που απέφερε σημαντικά αποτελέσματα. Στο κάδρο αυτό προσθέστε και την προσομοίωση που έκαναν πολλοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, που στην αντιμετώπιση που είχε ο Λαμπρινός από το συγκεκριμένο τηλεοπτικό στα σταθμό, διέκριναν αντιστοιχία στον πόλεμο Τσίπρα- ομίλου ΣΚΑΙ για να καταλάβετε πως τα πράγματα πολλές φορές οδηγούνται από μόνα τους. Είναι φανερό πως ενώ το στρατόπεδο Κουράκη κράτησε τις δυνάμεις του, αλλά ελάχιστα άντλησε από τους άλλους χώρους, την ίδια ώρα που ο «φόβος» επιστροφής του πρώην δημάρχου στη δημοτική αρχή, συσπείρωνε δυνάμεις και γέμιζε τη δεξαμενή Λαμπρινού στις κάλπες της Κυριακής.
Μπορεί τα προγνωστικά να μην ήταν υπέρ του Λαμπρινού, όμως η μάχη των 6 ημερών ήταν αρκετή για να αναποδογυρίσει την εικόνα και να επαναλάβει το αποτέλεσμα του 2014, δημιουργώντας την αίσθηση ενός μικρού θαύματος.
Η αποχή τελικά όχι μόνο δεν λειτούργησε υπέρ του Κουράκη όπως πίστευαν πολλοί, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο πως αν υπήρχε μεγαλύτερη συμμετοχή το αποτέλεσμα θα ήταν στο τέλος 60-40 υπέρ του νυν δημάρχου! Όλα τα άλλα είναι ιστορία...
