Με ρεσιτάλ... χειροκροτήματος κι άλλων επευφημιών “ξημέρωσε” χθες βράδυ η νέα εποχή για τον Πολιτισμό του Ηρακλείου!
Η χθεσινοβραδινή πρεμιέρα ήταν οικογενειακή υπόθεση: Είδαμε μικρούς και μεγάλους να συρρέουν και να γεμίζουν την αίθουσα «Ανδρέα και Μαρίας Καλοκαιρινού». Αλλά είδαμε κι άλλους εκ των πρωταγωνιστών, της πολιτικής (τοπικής αυτοδιοικητικής) σκηνής να έχουν στο πλευρό τους αγαπημένα τους πρόσωπα.
Όπως για παράδειγμα ο δήμαρχος Ηρακλείου Βασίλης Λαμπρινός, ο οποίος συνοδευόταν από την κόρη του Δάφνη, η οποία ήρθε από την Αμερική για τις ημέρες των εορτών!
Ο κ. Λαμπρινός δεν θα είχε φυσικά κανένα πρόβλημα να είναι σπίτι παρέα με τα εγγόνια του, που επίσης έκαναν το υπερατλαντικό ταξίδι, όμως ήταν αδύνατο να λείψει από την χθεσινή βραδιά...
Και η πρόεδρος της ΔΕΠΑΝΑΛ Βαγγελιώ Σχοιναράκη – Ηλιάκη, που ήταν επί της υποδοχής, είχε συνεχώς κι από την αρχή δίπλα της τον σύζυγό της και λίγο αργότερα και τα παιδιά της!
Διακριτική, αλλά και συνάμα ξεχωριστή ήταν η παρουσία της μητέρας του Μύρωνα Μιχαηλίδη, που καμάρωσε από κοντά τον γιο της!
“Ανήλικοι στο Δωμάτιο”
Το πρώτο πρόγραμμα των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων ξεκίνησε με την Ορχήστρα Δωματίου της Βιέννης και ο πιο ταιριαστός τίτλος που θα μπορούσε να αποδοθεί στο κοινό το οποίο κατέκλυσε τη μεγάλη αίθουσα του Πολιτιστικού, είναι η παραφρασμένη απόδοση του “Adults in the room” του Κώστα Γαβρά: Όχι “Ενήλικοι στο Δωμάτιο (ή την αίθουσα)” αλλά μάλλον... “Ανήλικοι”.
Και εξηγούμαστε: Παρά τις καλοκάγαθες προθέσεις του πέρα για πέρα εκδηλωτικού κόσμου, και την εξαιρετική προσπάθεια που κατέβαλε, φάνηκε ό,τι ως πόλη βρισκόμαστε ακόμα σε εμβρυακό στάδιο για τέτοιου είδους θεάματα!
Δεν έχουμε εναρμονιστεί ακόμα με αυτού του είδους τη μουσική τέχνη/παιδεία. Κι όλα στη μουσική και στη ζωή είναι θέμα εκπαίδευσης, συγχρονισμού και αρμονίας! Δεν μπαίνουμε στην αίθουσα όταν έχει αρχίσει η εκδήλωση- δεν είναι...σινεμά- δεν χειροκροτούμε...άκυρα και δεν βγάζουμε το κινητό να φωτογραφίσουμε ή να...βιντεοσκοπήσουμε!
Ο διπλός ρόλος του μαέστρου
Η αξία του Μύρωνα Μιχαηλίδη είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένη. Τι να πρωτοδιηύθυνε όμως χθες βράδυ; Τους μουσικούς ή το... ακροατήριο; Είχε διπλό ρόλο!
Με το που τελείωσε το πρώτο κομμάτι του πρώτου μέρους έπεσε το πρώτο (άκυρο) χειροκρότημα. Έκανε διάφορα νεύματα και μια χαρακτηριστική κίνηση με το χέρι, σαν το αλήστου μνήμης “Calma” του Κριστιάνο Ρονάλτο μέσα στο “Καμπ Νου”, μα δεν μπόρεσε να προλάβει τον αυθορμητισμό και τον ενθουσιασμό του κοινού ο κ. Μιχαηλίδης.
Το δεύτερο άκυρο χειροκρότημα θύμιζε εκείνο που είχε εισπράξει ανεπιτυχώς ο Γιάννης Ραγκούσης, ως υπουργός το 2009 – έχοντας σατιριστεί και από τους δαιμόνιους “Ράδιο Αρβύλα”.
Το 20λεπτο διάλειμμα φάνηκε μεγάλο, αλλά εάν το καλοσκεφτούμε εκτός από τους μουσικούς – που η αλήθεια είναι ότι εντυπωσιάστηκαν με τη θέρμη των Ηρακλειωτών – χρειαζόταν ξεκούραση και ο κόσμος από το πολύ χειροκρότημα! Όλο το ακροατήριο συμμετείχε ψυχή τε και σώματι στην παράσταση! Υπήρχε διαδραστικότητα!
Γυμναστική και... “μουσικές καρέκλες”
Στο δεύτερο μέρος, αφού ο κ. Μιχαηλίδης είδε κι απόειδε ότι δεν έκανε... καλά τους πανευτυχείς συμπατριώτες του, τους άφησε να εκδηλώνονται ελεύθερα, μετά από κάθε κομμάτι! Και μάλιστα καθ’ όλη τη διάρκεια των χειροκροτημάτων σήκωνε όρθιους κι όλους τους μουσικούς του, οι οποίοι με τη σειρά τους χτυπούσαν τις παλάμες τους, συμμετέχοντας στον διάχυτο κι ανεξέλεγκτο ενθουσιασμό! Διαδραστικότητα και... γυμναστική!
Κανονικά και το κοινό θα έπρεπε να είναι στο πόδι, έτσι για... συμπαράσταση!
Σε μια στιγμή, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Πολιτιστικού σήκωσε έναν – έναν και μία – μία ξεχωριστά τους και τις μουσικούς από την Ορχήστρα της Βιέννης. Οι επιδοκιμασίες τότε ήταν ακόμη πιο έντονες! Αυτό θύμισε το παιχνίδι “μουσικές καρέκλες” που παίζαμε μικροί. Μόνο που αντί για μουσική, είχαμε χειροκροτήματα!
Το φάουλ
Ελάχιστοι ήταν αυτοί που δεν χειροκροτούσαν. Είχαν άλλη δουλειά εκείνη την ώρα: Δεν ξεκολλούσαν τα μάτια και τα χέρια τους από τα κινητά.
Καλά, δεν βγάζεις το κινητό για να τραβήξεις, εντάξει. Ας βγάλεις μια φωτογραφία αναμνηστική. Ας τραβήξεις κι ένα σύντομο βίντεο. Μερικοί ωστόσο το παράκαναν. Στις πρώτες κιόλας σειρές.
Βρε καλοί μου, βρε χρυσοί μου. Ακούσατε τις συστάσεις από τα μεγάφωνα πριν την έναρξη της συναυλίας. Τις παρακάμψατε. Να το δεχτούμε. Η στιγμή ήταν ιστορική. Μην το παρακάνετε όμως...
“Με όποιο δάσκαλο καθίσεις”
Χειροκρότημα θερμό αξίζουν και οι μαθητές του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Δήμου Ηρακλείου Γιώργου Αντωνάκη. Οι νεαροί εθελοντές τα πήγαν περίφημα και ως ταξιθέτες και στην είσοδο, όπου τσέκαραν τα εισιτήρια! “Με όποιο δάσκαλο καθίσεις” που λένε...
Έλαμψε ο σολίστ
Έκλεψε τις εντυπώσεις, δικαίως, ο διεθνούς φήμης σολίστ Θεόδωρος Κερκέζος, που έκανε κατάθεση ψυχής επί σκηνής. Η επιστροφή στα πάτρια εδάφη έκανε πιο γλυκό τον ήχο του σαξοφώνου του!
Τσεκ εισιτηρίων και από το κινητό!
Όλα γίνονται πια από το κινητό μας! Και το τσεκ των εισιτηρίων. Έτσι αρκετοί χθες δεν χρειάστηκε να εκτυπώσουν τα εισιτήρια τους. Έδειξαν απλά το barcode που υπήρχε στην οθόνη της έξυπνης συσκευής τους κι έκαναν γρήγορα κι απλά τη δουλειά τους. Ανάμεσα σε αυτούς και η κ. Βαγγελιώ Σχοιναράκη – Ηλιάκη.
Οι αργοπορημένοι
Μία άλλη παραφωνία που παρατηρήθηκε ήταν απ’ τους ελάχιστους αργοπορημένους, που ανάγκαζαν τους συνεπείς να σηκώνονται κατά τη διάρκεια της συναυλίας για να περάσουν, ενοχλώντας και τις πίσω σειρές. Ευτυχώς δεν ήταν πολλοί.
Ο στολισμός
Έχουν απόλυτο δίκιο όσοι το παρατήρησαν και το σχολίασαν: Κανονικά η περιοχή του Λάκκου, γύρω αλλά και μέσα στο περιβάλλοντα χώρο του Πολιτιστικού, θα έπρεπε να είχε στολιστεί καλύτερα. Και λόγω Χριστουγέννων και λόγω... πρεμιέρας!
Πρόταση νο1
Επειδή, αποδεδειγμένα η κλασική μουσική κάνει καλό στην υγεία και ηρεμεί γενικά το σώμα και την ψυχή, μήπως θα έπρεπε τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, πριν ή και μετά από τις συνεδριάσεις τους, να παρακολουθούν τέτοιες συναυλίες, για να πέσουν λίγο οι τόνοι και να ηρεμήσουν τα πνεύματα, μπας κι επέλθει η πανθομολογούμενη συναίνεση ; Ή ακόμα καλύτερα, οι συνεδριάσεις τους να γίνονται με μουσικό... χαλί Μότσαρτ, Μπετόβεν και πάει... λέγοντας!
Πρόταση νο2
Για να μην υπάρξουν κι άλλα άκυρα χειροκροτήματα και για να μπαίνουμε σιγά σιγά στο κλίμα και στο πνεύμα της κλασικής μουσικής, μήπως θα έπρεπε να τοποθετηθεί σε καμία γωνιά της μεγάλης αίθουσας, κάποιος υπερσύγχρονος πίνακας Jumbotron, στα πρότυπα των γηπέδων του ΝΒΑ, όπως αυτός που έβαλαν εφέτος κι οι αιώνιοι στα γήπεδά τους; Λέμε τώρα...
Προφανώς κι αστειευόμαστε. Με τον καιρό θα μάθουμε. Ας κρατήσουμε τις καλές προθέσεις. Άλλωστε δεν είμαστε και υποχρεωμένοι να ξέρουμε το πώς θα είμαστε τύπος και υπογραμμός σε τέτοιες περιστάσεις. Δεν παραδίδονται μαθήματα Savoir Vivre για την κλασική μουσική. Στο αίμα μας έχουμε τα πιο λαϊκά άσματα και θεάματα, όπου όλα γίνονται πιο... άνετα κι ανενδοίαστα (βλέπε μπουζούκια και γήπεδο). Δεν είχαμε και στα χωριά μας λυρική, η αλήθεια είναι!
“Θα φανεί στο χειροκρότημα”
Ας μείνουμε στην σπουδαιότητα του γεγονότος. Το Πολιτιστικό άνοιξε επίσημα τις πύλες του. Μικροί και μεγάλοι συνέρρευσαν με προσμονή και αποχώρησαν με χαμόγελο και γαλήνη. Τώρα, αν μπορεί το Ηράκλειο να σηκώσει ένα τέτοιο βάρος, “αν μας αντέξει η σκηνή” που αναρωτιέται η Άλκηστις Πρωτοψάλτη στο γνωστό άσμα, “θα φανεί στο χειροκρότημα” όπως συμπληρώνει η στιχουργός Λίνα Νικολακοπούλου (και μελοποιεί η Δήμητρα Γαλάνη!).
