Η επιστροφή στην καθημερινότητα, τα δειλά βήματα και τα...μισόλογα

Με τις χθεσινές ανακοινώσεις του πρωθυπουργού και με τις εξειδικεύσεις που έκανε στη συνέχεια το κυβερνητικό κλιμάκιο μπήκαμε πλέον και επίσημα στην επόμενη μέρα. Μια μέρα δύσκολη, αχαρτογράφητη κι εμφανώς κακοτράχαλη! Και που στο κλίμα της παγκόσμιας κοινότητας, όπου κάνεις ένα βήμα μπρος και μισό πίσω, περιμένοντας πως θα αντιδράσει ο ύπουλος και αόρατος εχθρός, ήταν κι εν πολλοίς αναμενόμενο πως δεν θα πατούσε ο Μητσοτάκης ένα κουμπί και θα επιστρέφαμε στην προ κορωνοϊού κατάσταση!

Άλλωστε το παράδειγμα της Γερμανίας που είδε τους αριθμούς της πανδημίας να παίρνουν ξανά την ανηφόρα, στην πρώτη χαλάρωση των μέτρων, είναι ένα σαφές μήνυμα... πως είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα! Από την άλλη όμως δεν μπορείς να μην δεις και κάποιες ανορθογραφίες στις χθεσινές ανακοινώσεις!

Δεν μπορείς να μην διαπιστώσεις πως με αυτόν τον οδικό χάρτη που ανακοίνωσε η κυβέρνηση ( προφανώς ακούγοντας μέχρι κεραίας τους ειδικούς επιστήμονες) δείχνεις μια καθυστέρηση, μιαν ατολμία και δεν απαντάς στις ανάγκες της κοινωνίας που μετά από μεγάλη πειθαρχία, δίμηνο πειθαναγκασμό και απόλυτη προσήλωση στις συμβουλές των ειδικών και τις οδηγίες της κυβέρνησης, περίμενε πιο γρήγορα βήματα!

Ήθελε να ακούσει το σάλπισμα μιας έστω και δειλής ...ημι-κανονικότητας, αλλά βρέθηκε μπλεγμένη σε έναν κυκεώνα νέων μέτρων, κοινωνικής αποστασιοποίησης που ωθεί μαγαζιά κι επιχειρήσεις σε ένα πλαίσιο να είναι ανοιχτά, που θα θυμίζουν μάλλον κλειστά εμπορο-καταστήματα και μια Βαβέλ τετραγωνικών και απαγορεύσεων. Αλήθεια μπορεί κάποιος να φανταστεί πως μπορεί η αγορά να ανοίξει σε αυτό το πλαίσιο; Πως θα ξεκλειδώσουν τα μικρομάγαζα μα και τα ακόμα μεγαλύτερα όταν υπάρχει η δαμόκλειος σπάθη από πάνω σου; Ποιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί θα μπορέσουν να τηρήσουν όλο αυτό το μακρύ κατάλογο των μέτρων; Μήπως είναι τόσα πολλά ώστε σε λίγο καιρό απλώς να πιστεύουμε πως οι κυβερνώντες νομίζουν πως πήραν μέτρα κι εμείς απλά να νομίζουμε πως τα εφαρμόζουμε;

Μα κι ακόμα σε αυτές τις ανακοινώσεις δεν ψέλλισαν καν μια αναφορά στη βαριά βιομηχανία της χώρας μας, τον Τουρισμό! Δεν θα έπρεπε έστω και ακροθιγώς, όταν ξέρεις πόσοι εξαρτώνται από αυτόν να κάνεις μια υποτυπώδη αναφορά; Ακούστηκαν τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα... πλην μια έστω νύξη για την κινητήρια δύναμη της ελληνικής οικονομίας! Τυχαίο ή απλά... ατυχές ;

Και κάτι ακόμα για την Κρήτη μας: όταν είσαι για τέταρτη εβδομάδα χωρίς υποψία κρούσματος, όταν αποτελείς μοναδικό πανευρωπαϊκό παράδειγμα για την κατάσταση της δημόσιας υγείας στην περιοχή σου, περίμενες κάτι πιο συγκεκριμένο αναφορικά με το πως βλέπει η κυβέρνηση την τοπικότητα ως προς την άρση των περιορισμών!

Όμως κι εδώ μισόλογα και δειλά βήματα... κρίμα !