Για περισσότερους από 6 μήνες, όσο κράτησε η πλέον πολύκροτη αστυνομική υπόθεση των τελευταίων χρόνων όχι μόνο στην Κρήτη, αλλά και πανελληνίως, η απαγωγή Λεμπιδάκη, η οικογένεια του επιχειρηματία ζούσε το δικό της γολγοθά, η τοπική αστυνομία διαχειριζόταν μια υπόθεση που παρ'ότι την υπερέβαινε, τη διαχειρίστηκε άψογα, υπήρχαν και τα μέσα της ενημέρωσης που κι αυτά είχαν να διαχειριστούν μια πρωτόγνωρη υπόθεση: από τη μια πλευρά μια απαγωγή, που όμοια της δεν είχε γνωρίσει ξανά η ελληνική κοινωνία, με τον πλέον επιτυχημένο επιχειρηματία της Κρήτης κι από την άλλη η επιθυμία του κόσμου και της κρητικής κοινής γνώμης να επιθυμεί να μάθει νέες πληροφορίες και στοιχεία.
Και στη μέση εμείς! Να προσπαθούμε να ισορροπήσουμε ανάμεσα στην είδηση, την ακατάσχετη φημολογία και τα... fake news που αναπαρήγαγαν κάποιοι χωρίς μέτρο και αιδώ και από την άλλη η ζωή ενός ανθρώπου και ο γολγοθάς μιας γνωστής σε εμάς, που ζούμε και δραστηριοποιούμαστε στην Κρήτη, οικογένειας.
Κάποιοι από εμάς είχαμε μοιραστεί την παρέα και τις συζητήσεις με το Μιχάλη Λεμπιδάκη και την οικογένεια του και θα έπρεπε σε όλο αυτό το μακρόχρονο διάστημα να ισορροπήσουμε ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, την ανάγκη για ενημέρωση αλλά και τ ο φόβο η δημοσιοποίηση πληροφοριών να έβαζε σε κίνδυνο την εξέλιξη της υπόθεσης.
Ήμασταν κι εμείς όλο αυτό το διάστημα, μεταξύ σφύρας και άκμονος, πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί, προσπαθώντας να είμαστε αξιόπιστοι, έγκυροι και όπως πάντα...έγκαιροι!
Μαθαίναμε πράγματα και πληροφορίες που τις διαβάζαμε ημέρες και βδομάδες μετά και που εν γνώσει μας δεν τις δημοσιοποιούσαμε σεβόμενοι τον δύσκολο χειρισμό της υπόθεσης. Αρνηθήκαμε πολλές φορές να μπούμε σε αυτό το "γαϊτανάκι" των πληροφοριών και των "αποκαλύψεων" μόνο και μόνο για να γράψουμε κάτι.
Και ό,τι δημοσιεύαμε είχε πάντα τη σφραγίδα και την εγκυρότητα μιας διασταυρωμένης είδησης που ενημέρωνε τον κόσμο χωρίς να βάζει σε κίνδυνο τη ζωή ενός συμπολίτη μας με γνώμονα πως εμείς εδώ ζούμε και θα εξακολουθούμε να ζούμε, μαζί με συνανθρώπους μας που περνούν τον εφιάλτη της ζωής τους και που θα μπορούμε μετά την περιπέτεια τους να εξακολουθούμε να τους κοιτάμε ευθεία στα μάτια!
Φιλοξενήσαμε και την άποψη μας, χωρίς φόβο αλλά με πάθος μεταφέροντας με ειλικρίνεια την αγωνία ολόκληρης της Κρήτης για την τύχη του γνωστού επιχειρηματία.
Και πάντα με επαγγελματισμό και με την πεποίθηση πως ότι κι αν γίνει, εσείς φίλοι αναγνώστες, θα το μάθετε πρώτοι και πάνω από όλα έγκυρα: γι αυτό μπορούμε σήμερα να περηφανευόμαστε πως το cretalive ΠΡΩΤΟ ΑΠ' ΟΛΟΥΣ σας πληροφόρησε πως απελευθερώθηκε ο Μιχάλης Λεμπιδάκης, όχι για να "ευλογήσουμε τα γένια μας", αλλά για να επιβεβαιώσουμε πως ο σεβασμός και η διακριτικότητα, δεν είναι βίοι αντίθετοι με την γρηγοράδα και την αξιοπιστία!
