Μια παλιά φωτογραφία ήταν η αφορμή και η αιτία!
Τα τηλέφωνα και το ίντερνετ έκαναν τη δουλειά τους για να στηθεί σε σύντομο διάστημα μια γιορτή κεφιού, ανεμελιάς, πειραγμάτων, συγκίνησης, αναμνήσεων και αγκαλιάς.
Και όπως μας ενημερώνουν: "Τα χαμόγελα και τα γέλια περίσσευαν όπως και το φαγητό και το δαφνιανό κρασί στο τραπέζι που στήθηκε γι'αυτό το λόγο!
Η τάξη του" 72 -"73 των Δαφνών έχοντας συμπληρώσει τον "μισό αιώνα" ζωής των μελών της μαζεύτηκε ξανά και το γιόρτασε δεόντως!
Τα "παιδιά" έχοντας πλέον μεγαλώσει, σπουδάσει, εργαστεί και μπαίνοντας στον "στίβο της ζωής" κάπου "χάθηκαν". 'Ομως με καλή διάθεση και προγραμματισμό όλα πήγαν καλά.
Συναντήθηκαν στην πλατεία του χωριού τους -εκεί που είχε αρχίσει η κοινή πορεία τους- και "ξανασυστήθηκαν"!
Το απόγευμα ήταν γεμάτο από φωτογραφίες για να αποτυπωθεί στο χρόνο πάλι το γεγονός και το βραδάκι στην τοπική ταβέρνα όπου "μίλησαν" εκτός από τα πιρούνια και οι καρδιές τους. Σαν να μην είχε περάσει μια μέρα από τότε που όλοι είχαν αλλάξει την ζωή τους! Και έδωσαν όρκο "βαρύ"!
'Οτι έπονται αρκετές ακόμη συνέχειες.... για πολλά ακόμη χρόνια!
