Επόμενη μέρα στη Λότζια: Πόσο κοντά, πόσο μακριά;

Την πρώτη του περασμένου Σεπτεμβρίου η δεύτερη θητεία του Βασίλη Λαμπρινού, έκλεισε το πρώτο έτος του δημοτικού της κύκλου, έχοντας τρία γεμάτα χρόνια μπροστά της. Με όπλα της τα ώριμα έργα που από την πρώτη θητεία της κληρονόμησε, το νόμο Θεοδωρικάκου που απλοποίησε τη διοίκηση του δήμου εκεί που η απλή αναλογική δεν άφηνε περιθώρια στο νικητή των δημοτικών εκλογών να κυβερνήσει, αλλά και την πανδημία που απλοποίησε την διαχείριση της καθημερινότητας κι έστειλε στην εξέδρα του κορωνοϊού την προσπάθεια της αντιπολίτευσης ουσιαστικά να εμποδίσει όσο της ήταν δυνατόν την παραγωγή δημοτικού έργου, φαινόταν πιο εύκολα διαχειρίσιμο το έργο.

Θα περίμενε κανείς με όλα αυτά τα ατού στα χέρια της η δημοτική αρχή να δημιουργούσε συνθήκες που θα καθιστούσαν όλα τα πολιτικά ζητήματα της επόμενης μέρας στη Λότζια, αφήγημα του προσεχούς μέλλοντος που δεν θα επηρέαζε, τόσο νωρίς, την λειτουργία της εκτελεστικής εξουσίας και δεν θα έφερνε ερωτήματα και απορίες για το πως θα πορευτεί το δημοτικό σκάφος το επόμενο διάστημα.

Από την αρχή πρέπει να ξεκαθαριστεί κάτι: Υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις δυο θητείες Λαμπρινού.

Στην πρώτη, παρά τις αποχωρήσεις, την απειρία, τις αποδράσεις στελεχών της τελευταίας στιγμής, ο βασικός πυρήνας της δημοτικής ομάδας του δημάρχου στη Λότζια, ήταν βαθειά ενωμένος υπό την πρωτοκαθεδρία Λαμπρινού και με ορόσημο την επόμενη εκλογική μάχη, δίνοντας με αυταπάρνηση το νικηφόρο εν τέλει αγώνα, και κερδίζοντας το μεγάλο του αντίπαλο στην τελική αναμέτρηση του 2019.

Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Για πρώτη φορά στη δημοτική ιστορία του Ηρακλείου, το ορθάνοιχτο τοπίο για τον επόμενο δήμαρχο, χωρίς πρώην και νυν παίκτες να μπαίνουν με πλεονεκτήματα στην αφετηρία, ανοίγει το παιγνίδι, φέρνει αναταράξεις και τριβές, φέρνει άγχη, δημιουργεί δεδομένα και γεννά προσδοκίες. Βέβαια σε αυτή τη μάχη, με δεδομένη την αλλαγή του εκλογικού νόμου, δεν θα έχουμε παρέλαση υποψηφίων, θα αναζητηθούν συμμαχίες και συμπορεύσεις, τα κόμματα δεν θα ηττηθούν κατά κράτος όπως έγινε στην αναμέτρηση του 2018.

Το κοινό συμφέρον δεν υπάρχει απαραίτητα στο δημαρχείο, καθώς άλλες οι στοχεύσεις Λαμπρινού κι άλλα οι επίδοξοι διάδοχοι προσβλέπουν. Κι αυτό φέρνει πολλές φορές αμηχανία, δεύτερες σκέψεις κι έντονη καχυποψία.Τα τρία μεγάλα κόμματα στο Ηράκλειο (και συμπεριλαμβάνω και το ΚΙΝΑΛ γιατί η κοινωνική του αντιστοίχιση είναι πολύ μεγαλύτερη των ψήφων που κουβαλάει ) απέτυχαν παταγωδώς με τις επιλογές που έκαναν στο δήμο Ηρακλείου και είναι λογικό να αναζητούν τη ρεβάνς!

Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για αυτά. Πως θα είναι η ΝΔ μετά από τρία χρόνια και πόσο από τον ισχυρό κυβερνητισμό που διαθέτει σήμερα θα έχει ως τότε; Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ που αναζητεί από τώρα λύσεις μακριά από ολέθριους πειραματισμούς τύπου Λυγερού που δίχασαν τη βάση κι άφησαν για μια ακόμη τετραετία τον πανίσχυρο στο Ηράκλειο ΣΥΡΙΖΑ εκτόςδημοτικού σχήματος; Ποιο θάναι το ΚΙΝΑΛ σε τρία χρόνια από σήμερα; Θα χει την ίδια αρχηγό και τα γνωστά παραμάγαζα που μοιράζουν την πίτα κατά τα γούστα τους;

Και μέσα σ’ όλα αυτά ο δήμαρχος Βασίλης Λαμπρινός να προσπαθεί να ολοκληρώσει το έργο του, έχοντας από τη μια να βλέπει τη δική του υστεροφημία κι από την άλλη την (προσεκτική για την ώρα... αλλά ως πότε) μάχη των δελφίνων;

Πόσο κοινή πια είναι η πορεία τους στη Λότζια; Πόσο ταυτίζονται τα συμφέροντα τους, όταν ο μεν ( ο δήμαρχος δηλαδή ) θα θέλει κοινή συστράτευση για το καλό όλων, αλλά οι δε, μέρα με τη μέρα θα αγωνιούν για το πότε ο αφέτης θα σφυρίξει για την έναρξη της μάχης της διαδοχής; Δικαιούται κάποιος στη Λότζια να διεκδικήσει το ρόλο του διαδόχου ή η Δύναμη Πολιτών θα τελειώσει με το έργο της παρούσας δημοτικής αρχής;

Και πως αλήθεια θα συμπορευτούν όλοι αυτοί ( τουλάχιστον με μια πρώτη ματιά εμφανίζονται τουλάχιστον 6- από τη σύμπραξη Λαμπρινού -που κάτω από προϋποθέσεις θέλουν να καθίσουν στη θέση του δημάρχου ) όταν θα συνδιοικούν, θα είναι αντίπαλοι στις επόμενες εκλογές και θα αρχίσουν να καρφώνουν ο ένας τον άλλο; Κι αν έγκαιρα δεν υπάρξει μια συμφωνία κύριων πως αλήθεια θα ολοκληρώσει το έργο της η παρούσα αρχή, χωρίς να γίνει παρανάλωμα του πυρός ο Δήμος; Από την άλλη στην παράταξη Κουράκη όσο ο πρώην δήμαρχος θα δηλώνει παρών, οπουδήποτε του δίνεται η ευκαιρία, είτε αυτό είναι στην ΠΕΔ, είτε είναι στο Τοπικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, η μπάλα της διαδοχής της παράταξης θα κρατιέται σφικτά στην αγκαλιά του, μέχρι να αποφασίσει ή να την κρατήσει για τον εαυτό του( αν και για να είναι ξανά υποψήφιος δήμαρχος είναι εξαιρετικά απίθανο... με τον Κουράκη βέβαια ποτέ δεν είσαι σίγουρος) ή να την πετάξει στον αέρα κι όποιος την πρωτοπιάσει !

Κι όλα αυτά κρατούν το παιγνίδι ακόμα κλειστό. Φιλοδοξίες υπάρχουν, αλλά θα βρουν γόνιμο έδαφος ή και συμμαχίες για να εκφραστούν; Στη ΝΔ, αφού δεν κατόρθωσαν να βγάλουν δήμαρχο στο Ηράκλειο την περίοδο της παντοδυναμίας τους σε πολιτικό επίπεδο ( εκλογές 2019) τι άραγε τους κάνει να πιστεύουν πως μπορεί να το κάνουν σε τρία χρόνια που λογικά θάναι στα κάτω τους; Ίσως μια υποψηφιότητα που θα ενώνει το όλον στην τοπική δεξιά, κάτι όμως που δεν φαίνεται να υπάρχει, καθώς ακόμα και ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κατέβαινε υποψήφιος, δύσκολα θα μπορούσε να ενώσει ένα οργανισμό τοπικά που διαχρονικά παλεύει με τις έριδες και τους... δαίμονες του!

Στο ΣΥΡΙΖΑ ο Χάρης Μαμουλάκης παίζει εν ου παικτοίς. Στον πυρήνα της ηγετικής ομάδας του Αλέξη Τσίπρα, με αρκετές πιθανότητες να έχει κεντρικό ρόλο εάν και εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναβρεθεί στον αστερισμό της εξουσίας, δύσκολα θα επέστρεφε στα... χωράφια της Λότζια. Όχι όμως και αδύνατα! Ξέρει πως εάν το αποφασίσει θα είναι μόνο για να το κερδίσει, αλλά από την άλλη αυτό αυτόματα διακόπτει τις λογικές φιλοδοξίες του στην κεντρική ( και πάντα φωσφορίζουσα ) πολιτική σκηνή. Κλειδί και πάλι, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, είναι οι εξελίξεις στο πρώην ΠΑΣΟΚ. Αν δεν προέλθει από εκεί ο δήμαρχος ( δύσκολο αν και όχι απίθανο γιατί μπορεί να είναι και πασοκογενής) σίγουρα η στάση του και οι όποιες συμμαχίες στον αυτοδιοικητικό χώρο θα φωτογραφίσουν τη λύση και θα γείρουν την πλάστιγγα.

Και μπορεί το 2023 να είναι ακόμη μακριά, ωστόσο και οι κουβέντες άρχισαν και τα σενάρια δίνουν και παίρνουν και τα ονόματα σιγοψιθυρίζονται, αν και είναι γνωστό πως η κούρσα θα είναι πραγματικός μαραθώνιος και όχι σπριντ 100 μέτρων ! Και ένα είναι σίγουρο: πως του χρόνου τέτοια εποχή, πιθανότατα να αρχίσει μια μακρόσυρτη προεκλογική περίοδος με τους διαγκωνιζόμενους να βγαίνουν σιγά σιγά στην Καστρινή Στράτα!