Ένας...Καζαμίας θα μας σώσει!

Του Κώστα Α.Μπογδανίδη

Θυμάμαι τα πάντα. Από το εξώφυλλο μέχρι και τις τελευταίες σελίδες.  Όταν ερχόταν στο καφενείο μας ο μέγας Καζαμίας Ερμού- Σαλιβέρου τον διάβαζα με μανία. Τον…ρουφούσα όχι τόσο για τις…προβλέψεις που έκανε- δεν με ενδιέφεραν και πολύ τότε- όσο για κάτι άλλα…μαγικά , βίους αγίων, τρικάκια, μυθικά πλάσματα, τον Κουταλιανό  , προσέθετε…γνώσεις με ενδιαφέροντα από ένα κόσμο που μου φαινόταν μεγάλος και μου ήταν άγνωστος. Μεγαλώνοντας διάβαζα και τις προβλέψεις, ομολογώ ότι πολύ νωρίς κατάλαβα ότι είναι…fake ή για να το πω ακριβέστερα πρόβλεψη εκ του ασφαλούς! Όταν δεν λες τόπο και συγκεκριμένα στοιχεία είναι πανεύκολο να προβλέψεις ότι «θα γίνει σεισμός», «θα γίνει ναυάγιο» «θα υπάρξουν πλημμυρικά φαινόμενα» τους δύσκολους χειμερινούς μήνες ή θα έχουμε φωτιές και καύσωνες το Καλοκαίρι! Ω του θαύματος …έγινε ένα ναυάγιο στην Καραϊβική, ένας σεισμός στην Παταγονία και είχαμε…παντού φωτιές.

Μπράβο ο Καζαμίας! ΝΑ που έπεφτε μέσα , σχολιάζανε οι θαμώνες ρουφώντας με μεγάλη ικανοποίηση τον βαρύ γλυκό στο φλυτζάνι ή απολαμβάνοντας ένα μπιράλ, ένα υποβρύχιο…Αλλά…πετύχαινε όπως τα ζώδια ή τον καφέ που σου λένε «μεγάλο δρόμο θα περάσεις», ένας…σπαθένιος μπροστά σου, δυσκολίες στα οικονομικά! Τι μας λες τώρα…τόσο μέσα έπεσαν. Για χρόνια τα βλέπαμε και γελούσαμε. Ωραίο παραμύθι, καλό το αφήγημα. Αλλά με κάτι πανδημίες που έκλεισαν…αισίως τα δυο χρόνια τώρα δεν γελάμε καθόλου!

Tempus edax rerum, μας μάθαιναν στα λατινικά! Που είσαι βρε…πανδαμάτορα χρόνε  και δεν σε βλέπω εγώ; Όλο τσαλίμια και τρικλοποδιές μας βάζεις. Τόσο καιρό δεν σε βρίσκουμε πουθενά…

ΝΑ  τώρα που αναζητώ τον…Καζαμία και δεν τον βρίσκω! Όχι κάτι γλυκανάλατους που γράφαμε στις εφημερίδες με δήθεν προβλέψεις πολιτικές κι άλλες κρυάδες, αλλά τον…γνήσιο του Σαλίβερου για να μάθω που το πάει αυτή η χρονιά. Για την οποία μετράμε πλέον σαν τους φαντάρους- για να μην πω σαν τους φυλακισμένους! Να φύγει είναι…νωρίς, αλλά για να δούμε που θα το πάει. Τι θα ξετελέψει που λέγανε και στο χωριό μου.

Στις…362 μέρες που απομένουν πολύ θα θέλαμε να ξέρουμε τι θα συμβεί. Να δούμε τι σόι χρονιά είναι αυτή που μπήκε κι αν,  επιτέλους, δούμε το τέλος της μεγάλης ταλαιπωρίας που η δική μας γενιά βιώνει ως τον…πόλεμό της. Με εκατομμύρια θύματα από ένα ύπουλο εχθρό, με χιλιάδες ανθρώπους που θυσιάζονται και πολλές παράπλευρες απώλειες σε κοινωνικό, οικονομικό, πολιτισμικό επίπεδο που δεν μπορεις να εκτιμήσεις τώρα. Είναι  νωρίς να φανούν οι μεγάλες ζημιές που έχουν γίνει. Γιατί έχουν γίνει. Ταμείο θα κάνουμε αργότερα, όταν τελειώσει όλο αυτό το ζόρι που τραβάμε.

Δεν ξέρω εάν ποτέ γυρίσουμε στην…κανονικότητα που ξέραμε, ίσως ποτέ. Αυτό δεν είναι κατ' ανάγκην κακό εάν σκεφτούμε ότι έχουν αλλάξει πολλά , ο κόσμος είναι πιο περίπλοκος και πρέπει να δείξουμε σεβασμό σε αυτό μας παρέχεται. Στο «σπίτι» που μας φιλοξενεί.

Ναι, ψάχνω τώρα τον…Καζαμία. Για μια αισιόδοξη νότα, κάτι να ακουμπήσουμε. Ναι θα ήθελα να ακούσω τώρα ένα ωραίο…παραμύθι από τον τύπο με το τηλεσκόπιο, έστω από μια καφετζού βρε αδερφέ. Να μου πει «όλα θα τελειώσουν σύντομα, όλο αυτό που ζούμε σύντομα θα είναι μια ανάμνηση, ένας εφιάλτης που θα ξεχάσουμε»! Περιμένοντας την πρόβλεψη παραμένω αθεράπευτα αισιόδοξος, «δεν φαίνεται να έχει καμιά χρησιμότητα να είμαι οτιδήποτε άλλο.» που έλεγε κι ο Τσώρτσιλ. Καλή χρονιά να έχουμε!

δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος