Οι αντιδρώντες κατά των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας εστιάζουν την αντίθεση τους στις ανεμογεννήτριες. Μάλιστα επικαλούνται τη θεωρητική αρχή της αναλογικότητας. Βασικό τους επιχείρημα είναι ότι η κάθε περιοχή οφείλει να παράγει μόνο τον ηλεκτρισμό χρειάζεται η ίδια.
Έτσι ερμηνεύουν την αναλογικότητα. Προφανές είναι ότι η θέση αυτή είναι εκ των πραγμάτων αίολη, για να μη πω ότι στερείται στοιχειώδους λογικής αλλά και είναι ηθικά ευάλωτη. Αρκεί να αναλογιστούμε ένα δεδομένο: Το ρυπαντικό φορτίο, που εδώ και δεκαετίες σηκώνουν στις πλάτες τους η Πτολεμαΐδα και η Μεγαλόπολη. Και κάτι άλλο εξίσου τραγελαφικό, σκεφτείτε τις συνέπειες της εφαρμογής της αναλογικότητας και σε άλλα αγαθά ή υπηρεσίες, όπως στα φάρμακα, στα είδη πρώτης ανάγκης, στο σιτάρι, τις παραλίες, τα κινητά, τα καύσιμα, τα πανεπιστήμια κ.ο.κ. Εδώ βλέπουμε τη σύγκρουση της λογικής με το παράλογο.
Εύλογα λοιπόν τίθενται τα ερωτήματα: Οι διαφωνούντες δεν χρησιμοποιούν ενέργεια και βιομηχανικά προϊόντα, για τα οποία κάποιοι, κάπου στον κόσμο έχουν πληρώσει περιβαλλοντικό κόστος; Αλήθεια δικαιούνται οι προνομιούχοι τόποι να διαφυλάττουν την υποτιθέμενη παρθενιά τους; Το βρίσκουν έντιμο να αναθέτουν στους υπόλοιπους την παραγωγή τσιμέντου και αυτοκινήτων, πετρελαίου και τροφίμων, πλοίων και αεροπλάνων, τηλεοράσεων και κλιματιστικών, ηλεκτρισμού και ξενοδοχειακού εξοπλισμού;
Οι ανεμογεννήτριες, έχουν εξάψει τα πάθη εκείνων που διαλαλούν «καθαρά βουνά χωρίς αιολικά». Αν και μικρές μειοψηφίες δεν προκαλούν μόνο θόρυβο, αλλά στέκονται και εμπόδιο για την ενεργειακή απεξάρτηση του τόπου μας από τα ρυπογόνα και ακριβά ορυκτά καύσιμα. Το χειρότερο δε είναι, ότι αποσπούν την υποστήριξη κάποιων επειδή η μικροπολιτική και η ψηφοθηρία καλά κρατεί. Το λόμπι του πετρελαίου ή ακόμη και του φυσικού αερίου είναι φυσικό να προτάσσει τα συμφέροντα του.
Όμως δεν είναι καθόλου λογικό το κόστος της παραγόμενης από το πετρέλαιο ενέργειας στην Κρήτη, να ανέρχεται περίπου στα 220 ευρώ ανά μεγαβατώρα ενώ το κόστος της αιολικής μεγαβατώρας είναι κοντά στα 50 ευρώ. Η μεγάλη αυτή οικονομική διαφορά μας δείχνει το δρόμο που οφείλουμε να ακολουθήσουμε, προχωρώντας αποφασιστικά στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.
Η παραπληροφόρηση που εκπορεύεται από όσους στρέφονται κατά των ΑΠΕ με διάφορα προσχήματα όπως εκείνο της αναλογικότητας, απώτερο στόχο έχει να κρατήσει τον τόπο μας αιχμάλωτο της βρώμικης και ακριβής ενέργειας. Είναι προκλητικό και άκρως αντικοινωνικό, οι πολίτες να πληρώνουν παραπάνω 771 εκατομμύρια το χρόνο για να ηλεκτροδοτούνται τα νησιά μας. Απεναντίας με την καθαρή και φθηνή ενέργεια των ΑΠΕ, όφελος έχουν όλοι. Τα νοικοκυριά, οι επιχειρήσεις, το περιβάλλον, η ποιότητα ζωής. Η βιώσιμη ανάπτυξη είναι η καλύτερη επένδυση για το παρόν και το μέλλον μας.
Ας το αντιληφθούν έστω και τώρα εκείνοι που επιχειρούν να μετατρέψουν τις ανεμογεννήτριες σε σκιάχτρα, κάνοντας λόγο για περιβαλλοντικό κόστος. Η διάνοιξη ενός δρόμου στο βουνό για την εγκατάστασή τους έχει και μια πρόσθετη αξία. Συμβάλλει στη δασοπυρόσβεση. Η επίκληση δε του κινδύνου για τα πουλιά από τις έλικες, όπως δείχνει η εμπειρία στις προηγμένες ευρωπαϊκές είναι τουλάχιστον υπερβολική. Οι τεχνολογικές εφαρμογές βοηθούν στη αντιμετώπισή του.
Επιπροσθέτως η κινδυνολογία που διακινείται, πως οι ανεμογεννήτριες πλήττουν την τουριστική ανάπτυξη, είναι υστερόβουλη και χρησιμοποιείται από εκείνους που δεν έχουν καμμιά σχέση με το τουριστικό προϊόν. Αποκαλυπτικό παράδειγμα είναι η Ελούντα. Οι ανεμογεννήτριες που βρίσκονται ακριβώς απέναντι δεν συνιστούν το παραμικρό πρόβλημα, υποστηρίζουν οι ίδιοι οι ξενοδόχοι του ακριβότερου προορισμού της Κρήτης.
Πέρα από όλα αυτά όσοι εναντιώνονται στις ανεμογεννήτριες ένα είναι βέβαιο: επιφέρουν καίριο χτύπημα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Τα αιολικά είναι σήμερα, λόγω τεχνολογικής ωριμότητας και περιβαλλοντικής ασφάλειας, η μόνη ανανεώσιμη πραγματική εναλλακτική λύση έναντι των ορυκτών καυσίμων και της πυρηνικής ενέργειας.
Με άλλα λόγια όταν αμφισβητείται η χωροθέτηση και απαιτείται «να πάνε αλλού», είναι προφανές ότι ναρκοθετείται η ανάπτυξη των αιολικών για τον απλούστατο λόγο ότι είναι χρήσιμα μόνον εκεί όπου φυσάει αρκετά. Ουσιαστικά πρόκειται για μια αλόγιστη αντίδραση. Οι διαφωνούντες με τα έργα ΑΠΕ, αγνοούν την ευθύνη του «εγώ» ή του «εμείς» και ξέρουν μόνο την ευθύνη του «άλλου», του γείτονα.
Έτσι όταν στριμώχνονται ψελλίζουν ότι είναι υπέρ των έργων, απλώς θέλουν να γίνουν εκτός της περιοχής παρακάμπτοντας το αυτονόητο: Ο κάθε τόπος αξιοποιώντας τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα διεκδικεί το δικό του μερίδιο στην ανάπτυξη. Αυτό συνιστά αναλογικότητα. Αντιθέτως όποιος αδιαφορεί για την αυτονόητη αυτή παραδοχή, το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να αντιστρατεύεται τα συμφέροντα της τοπικής κοινωνίας και του νησιού του.
