Φαίνεται να έχει διαχρονική ισχύ η ρήση «έξω πάμε καλά». Μάλιστα στην εποχή του κορωνοϊού, η Ελλάδα, και ιδιαίτερα η Κρήτη, βρέθηκε στο επίκεντρο των εργασιών του Διεθνούς Φόρουμ για την Αντλησιοταμίευση.
Το Φόρουμ, το οποίο φέτος πραγματοποιήθηκε μέσω Τηλεδιάσκεψης, διοργανώνεται κάθε χρόνο σε συνεργασία με το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ.
Τη χώρα μας, που συμμετέχει για πρώτη φορά, εκπροσώπησε ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γεράσιμος Θωμάς, ο οποίος ανακοίνωσε την ένταξη στο σύστημα ηλεκτροδότησης δύο μεγάλων πρότυπων επενδύσεων για Ανανεώσιμες Πηγές και Αποθήκευση Ενέργειας.
Πρόκειται για τον Υβριδικό Σταθμό Ηλεκτροπαραγωγής στο Αμάρι Ρεθύμνου και το έργο της Αντλησιοταμίευσης στην Αμφιλοχία, για τα οποία η εταιρεία «ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή» επενδύει το ποσό των 800 εκατομμυρίων ευρώ.
Όπως δήλωσε ο αρμόδιος υφυπουργός, τα συγκεκριμένα έργα είναι πρωτοποριακά και καινοτόμα. Παράγουν ρεύμα με τη χρήση νερού και ταυτόχρονα έχουν τη δυνατότητα αποθήκευσης ενέργειας. Σημείωσε δε πως το Υπουργείο υποστηρίζει την προώθηση της βιώσιμης υδροηλεκτρικής ενέργειας για την ανάπτυξη των ΑΠΕ, τη διαχείριση των υδάτων και την αντιμετώπιση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής.
Αναμφίβολα, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ξεχωριστή σημασία, το γεγονός ότι η Ελλάδα, έστω και καθυστερημένα, ανοίγει τα πανιά της για την πράσινη ανάπτυξη και την περιβαλλοντική προστασία. Κάνει πράξη τον διακηρυγμένο εθνικό στόχο της απολιγνιτοποίησης, ακολουθώντας τον δρόμο της σταδιακής απεξάρτησης από τα ρυπογόνα καύσιμα.
Το σημαντικό δε είναι ότι τα έργα στο Αμάρι και στην Αμφιλοχία δεν απέσπασαν μόνο τα εύσημα των συμμετεχόντων στο Φόρουμ. Επιπλέον, φαίνεται να αποτελούν και την απαρχή για την προσέλκυση κι άλλων πράσινων επενδύσεων στον τόπο μας.
Την προοπτική αυτή ενισχύουν και οι αποφάσεις για το Ταμείο Ανάκαμψης. Όπου η στροφή στις ΑΠΕ προκρίνεται ως καίρια οικονομική, κοινωνική και αναπτυξιακή προτεραιότητα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η Επιτροπή υπό τον Νομπελίστα Πισσαρίδη, προτάσσει την αξιοποίηση των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων, θεωρώντας την καθαρή ενέργεια προνομιακό μας πεδίο.
Να που τελικά αν ξεφύγουμε από τις γνώριμες συνταγές του παρελθόντος, μπορούμε να πετύχουμε πολλά. Αρκεί βέβαια να εγκαταλείψουμε τις συνήθειες, οι οποίες αποδεικνύονται επιζήμιες. Και το κυριότερο, να αφήσουμε πίσω μας τα φοβικά σύνδρομα. Αλλά και να κλείσουμε τα αυτιά μας παρωχημένες φωνές, που χωρίς λόγο αρνούνται την ηλιακή και την αιολική ενέργεια.
Η πολιτική τάξη, υπερβαίνοντας την κοντόφθαλμη ψηφοθηρία, μπορεί να έχει ξεχωριστή συμβολή και συνδρομή στο «να κόψουμε δρόμο» - για να θυμηθούμε και τον ποιητή- επιταχύνοντας τη σύγκλησή μας με τις προηγμένες χώρες του κόσμου.
Τις εκκρεμότητες του παρελθόντος τις ξεπερνούμε, στρέφοντας το βλέμμα μας στο μέλλον. Διαφορετικά, θα μένουμε αγκυροβολημένοι στο παρελθόν.
