Τρομοκρατίας… συνέχεια και η ελεύθερη έκφραση

Του Δημήτρη Μίμη

Την Παρασκευή 25 Σεπτέμβρη 2020, νέα ισλαμική τρομοκρατική ενέργεια εκδηλώθηκε στο Παρίσι, έξω από τα παλιά γραφεία του σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo. Οι τρομοκράτες θεωρούσαν ότι εκεί ήταν ακόμα τα γραφεία του περιοδικού.  Όλα έγιναν εκεί που το Γενάρη του 2015 η ισλαμική  τρομοκρατική οργάνωση  της Al Qaeda στόχευε  στο συντακτικό συμβούλιο του Charlie Hebdo, όπου και δολοφόνησαν 12 άτομα. To συγκεκριμένο περιοδικό έχει δεχτεί και άλλες επιθέσεις  και όλα ξεκίνησαν το 2006 από μια έκδοση του περιοδικού στη Δανία, με δώδεκα καρικατούρες του Προφήτη Μωάμεθ. Αυτό έγινε το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία του περιοδικού αλλά και η αφορμή  για το ξέσπασμα βίας στον μουσουλμανικό κόσμο, σηματοδοτώντας την έναρξη ενός μεγάλου κύματος επιθέσεων στη Γαλλία.          

Μετά από πέντε χρόνια, στις 2 Σεπτέμβρη  η δικαιοσύνη στη Γαλλία  επέστρεψε  στις επιθέσεις των τσιχαντιστών. Η δίκη προβλέπεται να διαρκέσει δύο μήνες και είναι η πρώτη δίκη στη Γαλλία για την τρομοκρατία. Αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης είναι όλα τα μέσα, ακόμα και αυτά που διαφωνούν μεταξύ τους, να ενώσουν τις φωνές τους και να δημοσιεύσουν ένα κείμενο με τίτλο: “Μαζί, ας υπερασπιστούμε την ελευθερία.” Το κίνημα αυτό καλεί τους Γάλλους να υπερασπιστούν την ελευθερία έκφρασης, μια ελευθερία που θεωρούν ότι απειλείται, πιστεύοντας ότι επιστρέφει η λογοκρισία. 

Βέβαια, αυτό που γνωρίζουν οι Γάλλοι από τον 18^ο αιώνα είναι ότι η ελευθερία  έκφρασης δεν είναι απολύτως άνευ όρων ελευθερία. Η ελευθερία έκφρασης αντιτίθεται σε όλες τις μορφές λογοκρισίας, όμως αυτό έχει και τα όρια του. Εδώ έρχεται ο νόμος που τα καθορίζει όλα. Επομένως, τα άτομα ή οι ομάδες ατόμων δεν μπορούν να καθορίζουν τα όρια της ελεύθερης έκφρασης.

Έτσι, λοιπόν,  με τη δημοσίευση των σκίτσων  του  Μωάμεθ, ενοχλήθηκαν οι εξτρεμιστές μουσουλμάνοι, οι οποίοι με τη σειρά τους προέβησαν στις τρομοκρατικές ενέργειες εις βάρος του περιοδικού. Εδώ τίθεται το εξής ερώτημα. Μπορεί ένα περιοδικό να καταφέρεται ασύστολα εις βάρος  ενός θρησκευτικού ηγέτη και από την άλλη μπορούν οι μουσουλμάνοι να προβαίνουν σε ενέργειες τρομοκρατίας επειδή ένα περιοδικό προσέβαλε  τη θρησκεία τους;  

Το θέμα αυτό  σήμερα,  εγείρει μια μεγάλη διχογνωμία στη Γαλλία  αλλά και υπόλοιπο στον πολιτισμένο κόσμο. Μπορούμε χάρη της ελευθερίας της έκφρασης να εκφραζόμαστε τόσο ακραία, προσβάλλοντας θρησκευτικούς ηγέτες άλλων λαών  και πολισμών; ή ακόμα μπορούμε να λογοκρίνουμε τέτοιες ενέργειες;  Μπορούμε ακόμα, λόγω τέτοιων δημοσιευμάτων να  προβαίνουμε σε τρομοκρατικές πράξεις;  Ερωτήματα, που σύντομα θα πάρουμε απαντήσεως από την δίκη των τρομοκρατών στη Γαλλία και που σίγουρα θα αλλάξουν και  τη νομοθεσία παγκοσμίως. Πιστεύω ότι αυτή η δίκη στο εξής  θα γίνει το ορόσημο για κάθε παρόμοια δίκη όπου όλοι θα ανατρέχουν να βρίσκουν απαντήσεις σε θέματα όπως των ορίων της ελεύθερης έκφρασης και της τρομοκρατίας.