
Η εκλογή του νέου προέδρου των ΗΠΑ -ούτε το όνομά του δεν θέλω να αναφέρω πλέον- απέδειξε πώς μία ελάχιστη μειονότητα του παγκόσμιου πληθυσμού, μέσα από τις όποιες εκλογικές διαδικασίες και την πλύση εγκεφάλου, μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημοκρατία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων - ό,τι καλύτερο δηλαδή έφτιαξε μέχρι σήμερα ο ανθρώπινος συλλογικός πολιτισμός. Προς τούτο και για να ανατραπούν τα πάντα, φτάνει μόνον η πολιτική ισχύς να συνδυάζεται με κολοσσιαία οικονομική και στρατιωτική δύναμη, με τον ετσιθελισμό της δύναμης του ισχυρού που τάζει πρωτίστως στην προσωπική του πλέμπα γεμάτα βαλάντια, στη λογική του φταίνε οι άλλοι.
Αποδεικνύει όμως και κάτι άλλο. Αποδεικνύει ότι η θεσμική συνεργασία των χωρών της Ευρώπης, η ευρωπαϊκή αντίληψη, έχουν χαώδη διαφορά από τη σύγχρονη τραμπική αμερικανιά του μπίζνες ες γιούζουαλ. Φάνηκε από την υπερφίαλη ομιλία του Αμερικανού αντιπροέδρου Βανς σχετικά με τη δημοκρατία, την ελευθερία του λόγου και τις ευρωπαϊκές ηγεσίες, μια ομιλία που δεν ντράπηκε να ξεστομίσει στη διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου. Μας χωρίζει χάος. Ως ο Ναβουχοδονόσορ της Βίβλου, ζήτησε από τους ευρωπαίους παπαλάγκι να προσκυνήσουν τη χρυσή εικόνα που έφτιαξε ο σερίφης του. Η τρομακτική εμπειρία των δύο Παγκοσμίων Πολέμων ξεθωριάζει επικίνδυνα. Ο φασισμός και ο ναζισμός μετεξελίσσονται. Υποχρεούμαστε να πλεύσουμε σε αχαρτογράφητα νερά, ελπίζω να μην εισέλθουμε και στη νέα εποχή των βαρβάρων, όπου θα βασιλεύει το μίσος λόγω της ανικανότητας επίλυσης προβλημάτων. Την Ευρώπη και τα μάτια μας.
Κώστας Ν. Κωνσταντίνου