Τι πάει να πει υπομονή;

Της Κατερίνας Μαλλιωτάκη

Υπομονή είναι η ικανότητα να περιμένουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα ένα αποτέλεσμα ή μία εξέλιξη, χωρίς να ενοχλούμαστε ή να αναστατωνόμαστε. Όταν δε λέμε ότι κάποιος διαθέτει υπομονή εννοούμε  ότι  κάποιος  ξέρει να περιμένει ήρεμα αυτό που αργεί να έρθει.

Η υπομονή δεν είναι κάτι που μπορούμε να κατακτήσουμε από τη μία μέρα στην άλλη. Είναι κάτι που καλλιεργείται, όχι κάτι που είμαστε. Και έχοντας επίγνωση αυτού, μπορούμε ανά πάσα στιγμή να επιλέξουμε αν θα κάνουμε υπομονή για κάτι που αξίζει ή αν θα είμαστε το ίδιο ανυπόμονοι όπως ήμασταν.

Να 'χεις υπομονή σημαίνει να αναμένεις και ταυτόχρονα να ελπίζεις.  Όταν λέμε αναμένω εννοούμε  ότι αφήνω να περάσει αρκετός χρόνος για να έρθει αυτό που περιμένω. Π.χ περιμένω να περάσει το λεωφορείο των επτά, περιμένω να έρθει η σειρά μου στο ταμείο.  Αν όμως περάσει περισσότερος χρόνος από αυτόν που έχω υπολογίσει τότε λέμε ότι « με πιάνει ανυπομονησία». Επομένως  η λέξη υπομονή εμπεριέχει και την παράμετρο της λογικής απογοήτευσης μπροστά στο αναπόφευκτο.

Δυο λέξεις που συνδέονται με την υπομονή είναι η επιμονή και η προσμονή. Λέμε ο επιμένων νικά δηλαδή είναι αυτός που δεν σταματά αλλά συνεχίζει και υποστηρίζει αυτό που θέλει μέχρι να το πετύχει. Από την άλλη με την λέξη προσμονή εννοούμε ότι κάποιος περιμένει για κάτι καλό, και κάνει ενέργειες τέτοιες ώστε να έχει ένα θετικό αποτέλεσμα. Ο γρίφος της ένωσης των τριών λέξεων μεταξύ τους είναι ότι υπομένω τη δοκιμασία που καλούμαι να περάσω, για να επιτύχω τον στόχο μου, επιμένοντας ν ακολουθώ πιστά μια συγκεκριμένη διαδικασία για να πετύχω αυτό που προσμένω.

Είναι γεγονός ότι στην εποχή που ζούμε καθημερινώς η υπομονή μας εξαντλείται. Και ενώ  η προηγούμενη γενιά φαίνεται να ήταν πιο ανθεκτική  και υπομονετική σήμερα συναντάμε όλο και πιο πολύ ανυπόμονους ανθρώπους που θέλουν να γίνονται εύκολα οι επιθυμίες τους και να φτάνουν γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερο κόπο στους σκοπούς τους. Αυτό συμβαίνει γιατί είχαν έτοιμες και εύκολες παροχές που δεν τους καλλιέργησαν την δυνατότητα να εκπαιδευτούν στο να κάνουν υπομονή αλλά τους οδήγησαν σε «ανώδυνες»  και χωρίς κόπο λύσεις οι οποίες τους βόλευαν. Έτσι συναντάμε όλο και πιο πολύ ανθρώπους που αδυνατούν να παραμείνουν  προσηλωμένοι στο πρόγραμμα που ακολουθούν, στην προπόνηση που κάνουν, στην εκπαίδευση που λαμβάνουν ή στο χρονοδιάγραμμα που απαιτείται για να ολοκληρώσουν μια εργασία.

Γιατί όμως η υπομονή είναι τόσο σημαντική αρετή;

Είναι γεγονός ότι καθώς ωριμάζουμε καταλαβαίνουμε την αξία της υπομονής σ όλα τα πράγματα αλλά και τις καταστάσεις που γίνονται γύρω μας. Για να συμβούν όμορφα πράγματα τελικά χρειάζεται να είμαστε οπλισμένοι με μια γερή δόση υπομονής. Μάλιστα αν μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την υπομονή σαν μια τεχνική θα διαλέγαμε αυτή του ψαρά, που δεν μπορεί να είναι πάντα χαλαρή η πετονιά του γιατί δεν θα ψαρέψει τίποτα, ούτε όμως να την τραβάει συνεχώς γιατί θα σπάσει. Πρέπει εναλλακτικά να βλέπει κι άλλες οπτικές  και να «παραβλέπει» κάποιες φορές με σωφροσύνη  τις καταστάσεις γύρω του, ώστε να πετύχει τον σκοπό του.

Για να μπορέσουμε να «κατακτήσουμε» την υπομονή θα πρέπει να την συναντήσουμε   είτε σε μια δύσκολη κατάσταση της ζωής μας (δίνοντας της ένα παρηγορητικό ρόλο) είτε να την καλλιεργήσουμε ως σύμμαχο που θα μας βοηθήσει να εκπληρώσουμε τους σκοπούς μας. Αυτό βέβαια χρειάζεται μια συγκεκριμένη διαδικασία που θέλει ψυχραιμία, συγκρότηση και  αισιοδοξία. Π.χ ένας μαθητής που πετυχαίνει στις Πανελλήνιες ακολουθεί τον δρόμο της υπομονής και της μεθοδικότητας, ένας άνθρωπος που παρουσιάζει ένα πρόβλημα υγείας οπλίζεται με αισιοδοξία και υπομονή, κάποιος που έχει προβλήματα στην σχέση του ή οικονομικά  επενδύει στην υπομονή και στην σύνεση  κτλ

Η υπομονή  είναι λοιπόν από τα κύρια συστατικά της επιτυχίας και  μας δίνει τα ερεθίσματα να καταλάβουμε ότι δεν φθάνει μόνο η δύναμη ή η ικανότητα που μπορεί να έχουμε για να πετύχουμε ή να βγούμε από ένα αδιέξοδο, αλλά χρειάζεται απαραίτητα και η υπομονή για να δεις τους στόχους σου να ευδοκιμούν. 

Κανείς δεν έχει πετύχει  κάτι εξαιρετικό, δύσκολο και ιδιαίτερο χωρίς να έχει συμφιλιωθεί με την υπομονή. Η κάθε δοκιμασία και η κάθε πρόκληση χρειάζεται υπομονή έτσι ακριβώς  όπως χρειαζόμαστε την υπομονή ενός μικρού σπόρου που φυτεύουμε στη γη για να απολαύσουμε αργότερα την δροσερή σκιά του αλλά και τους καρπούς που αβίαστα έχει να μας δώσει… Ακολουθείστε λοιπόν την φυσική ροή της διαδικασίας, οπλιστείτε με υπομονή και περιμένετε να ζήσετε και εσείς το δικό σας « μικρό προσωπικό  θαύμα».