Θαρραλέα απάντηση στη γερμανική ύβρη!

Του Αριστομένη Συγγελάκη

«Έτσι, στη σκοτεινή ταβέρνα πίνουμε πάντα μας σκυφτοί·

σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα όπου μας εύρει μας πατεί.

Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!»

Κώστας Βάρναλης, «Οι Μοιραίοι».

Ανήμερα της 18ης Οκτωβρίου, 75ης επετείου (επίσημης) από την απελευθέρωση της Αθήνας και λίγο πριν την εθνική μας εορτή της 28ης Οκτωβρίου, η κυβέρνηση της Ο.Δ. της Γερμανίας προέβη σε επίσημη και γραπτή απόρριψη της ρηματικής διακοίνωσης της ελληνικής κυβέρνησης. Το γεγονός αυτό καθαυτό ήταν αναμενόμενο, δεδομένης της πάγιας αδιάλλακτης στάσης της Ο. Δ. της Γερμανίας τις τελευταίες, ιδίως, δεκαετίες. Αυτό όμως που προβληματίζει είναι ο απαξιωτικός προς την Ελλάδα (και δύο διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις μάλιστα) τρόπος που επέλεξε η κυβέρνηση της κας Μέρκελ να απαντήσει στην ρηματική διακοίνωση της 4ης Ιουνίου 2019.

Μετά από κυοφορία 4,5 μηνών προέκυψε κείμενο έκτασης μισής σελίδας, χωρίς καμία απάντηση στα επιχειρήματα της Ελλάδας… Στην απαντητική ρηματική διακοίνωση πληροφορούμαστε ότι επαναλαμβάνεται, μονότονα και ατεκμηρίωτα, η θέση των τελευταίων ετών (από το 2013-2014) ότι, δήθεν, «το θέμα πολιτικά και νομικά, έχει κλείσει οριστικά». Πρόκειται για προβληματική, ηθικά, πολιτικά και νομικά, θέση που έχει υποστεί έντονη κριτική, τόσο από την πρόσφατη μελέτη της Επιστημονικής Υπηρεσίας του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου όσο και από έγκριτους Γερμανούς νομικούς.

Αναμφίβολα, η απόρριψη με απαξιωτικό τρόπο της ρηματικής διακοίνωσης της ελληνικής κυβέρνησης προσβάλλει την Ελλάδα και εκθέτει τη Γερμανία! Ωστόσο μπορεί να προκύψει ένα θετικό στοιχείο από την διαδικασία αυτή, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει θαρραλέα και σθεναρή απάντηση από την ελληνική κυβέρνηση και συνολικά την πολιτική τάξη της χώρας. Μία απάντηση στη γερμανική ύβρη, που δεν θα επιτρέψει τον ενταφιασμό του θέματος, αλλά, αντίθετα, θα προσελκύσει το διεθνές ενδιαφέρον και την υποστήριξη όσων αρνούνται να δεχθούν συμπεριφορά που δεν συνάδει με το Διεθνές Δίκαιο και την ηθική, που πρέπει να διέπει τις σχέσεις μεταξύ των χωρών.

Και εξηγούμαι: η Γερμανία με την απαντητική της ρηματική διακοίνωση προσχωρεί οριστικά στην προβληματική νομικά θέση ότι, δήθεν, το θέμα έχει κλείσει οριστικά διότι δεν υπήρξε αναφορά σε αποζημιώσεις και επανορθώσεις στη Συνθήκη «2+4» (Μόσχα, 1990). Όμως, πώς είναι δυνατόν να δεσμεύει την Ελλάδα μία Συνθήκη που δεν φέρει την υπογραφή της; Παράλληλα, η Γερμανία αναγνωρίζοντας ρητώς ως Συνθήκη Ειρήνης τη Συνθήκη «2+4» σημειώνει στροφή 180 μοιρών από τα όσα υποστήριζε την περίοδο 1990-2013 ότι η εν λόγω Συνθήκη («2+4») δεν είναι Συνθήκη Ειρήνης. Με την τωρινή της επίσημη ομολογία η γερμανική κυβέρνηση ενεργοποιεί, άθελά της, τη ρήτρα του άρθρου 5, παρ. 2 της Συνθήκης του Λονδίνου (1953) που υποχρεώνει τη Γερμανία να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις για τις γερμανικές αποζημιώσεις και επανορθώσεις μετά την επανένωσή της και τη σύναψη Συνθήκης Ειρήνης. Κάτι, που έχει ήδη συντελεστεί το μακρινό 1990 και από τότε η Γερμανία μετέρχεται κάθε λογής τερτίπια για να αποφύγει να τιμήσει την ίδια της την υπογραφή στη Διεθνή Συνθήκη (του Λονδίνου). Συνεπώς, η Γερμανία βρίσκεται σε λογικό και νομικό αδιέξοδο, το οποίο πρέπει να αξιοποιήσουμε!

Ας γίνει απ’ όλους αντιληπτό: μόνο η σθεναρή και συνεπής διεκδίκηση των εθνικών δικαίων κάνει τη χώρα σεβαστή σε όλους. Η ιταμή πρόκληση της γερμανικής κυβέρνησης απέναντι στην Ελλάδα, τη χώρα που κατέβαλε βαρύτατο φόρο αίματος για να συντριβεί ο Άξονας, πρέπει να απαντηθεί με αποτελεσματικά αντίμετρα, στο πλαίσιο πάντα του Διεθνούς Δικαίου! Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει, με στήριξη όλων των πτερύγων της Βουλής, σε άμεσες ενέργειες, που θα υποχρεώσουν τη Γερμανία να αντιληφθεί ότι η Ελλάδα δεν αστειεύεται με το ζήτημα των γερμανικών οφειλών. Ενδεικτικά:

• Άμεση κατάργηση του άρθρου 923 του ΚΠΔ για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ώστε να μπορούν τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, που έχουν δικαιωθεί αμετάκλητα από την ελληνική Δικαιοσύνη να προχωρήσουν σε κατάσχεση και εκπλειστηριασμό της γερμανικής περιουσίας στην Ελλάδα χωρίς άδεια του Υπουργού Δικαιοσύνης. Αυτή η κίνηση θα ασκήσει σοβαρή νομική και πολιτική πίεση στη γερμανική κυβέρνηση.
• Καμία συνάντηση στο εξής μεταξύ των δύο κυβερνήσεων χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι γερμανικές οφειλές στην ατζέντα των συναντήσεων. Σημειώνουμε ότι σε όλες τις επίσημες συναντήσεις των δύο κυβερνήσεων μέχρι τις αρχές του 2000 το ζήτημα της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών ήταν στην επίσημη ατζέντα. Μετά εξαφανίστηκε μυστηριωδώς…
• Μονομερής καταγγελία των περιβόητων πρωτοβουλιών ψευδεπίγραφης «συμφιλίωσης» (Ελληνογερμανική Συνέλευση, Ταμείο για το μέλλον, Ίδρυμα Νεολαίας κτλ). Πρόκειται για ενέργειες που στο όνομα, δήθεν, της «συμφιλίωσης» επιχειρούν τον εκμαυλισμό συνειδήσεων, τη διείσδυση στους μαρτυρικούς δήμους και την αναθεώρηση της Ιστορίας. Όμως, όπως κατ’ επανάληψη το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα έχει τονίσει, «δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική συμφιλίωση χωρίς Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση», θέση την οποία έχουν προσχωρήσει και πολλοί Γερμανοί δημοκράτες!
• Συγκρότηση Μόνιμης Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Διεκδίκησης. Διεθνοποίηση του ζητήματος με προσφυγή στον ΟΗΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (από τους Ευρωβουλευτές). Επισκέψεις στα κοινοβούλια των Συμμάχων μας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το Γερμανικό Κοινοβούλιο.
• Συγκρότηση επιτροπής ειδικών για την προετοιμασία της δικαστικής διεκδίκησης.
• Σύσταση Ανεξάρτητης Αρχής, ή άλλης ισχυρής διοικητικής δομής, με αρμοδιότητες και πόρους για την αποτελεσματική προώθηση της διεκδίκησης των Γερμανικών Αποζημιώσεων, σε συνεργασία με το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, τις Ενώσεις Θυμάτων και το Δίκτυο Μαρτυρικών Δήμων της χώρας.
• Αλλά και, γιατί όχι, θα ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμη μία ισχυρή συμβολική κίνηση: να προχωρήσει η Ελλάδα σε ανέγερση μνημείου για τα ελληνικά Ολοκαυτώματα απέναντι από τη Γερμανική Πρεσβεία Αθηνών!

Πρόκειται για μέτρα ανταποδοτικού χαρακτήρα που δεν παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο και στέλνουν ισχυρή απάντηση στη γερμανική προκλητικότητα!

Τα παραπάνω δεν σημαίνουν, σε καμία περίπτωση, ότι επιθυμούμε τη ρήξη με το γερμανικό λαό. Κάθε άλλο! Τιμούμε το γερμανικό λαό και αισθανόμαστε αλληλέγγυοι μαζί του. Δεν ξεχνούμε την προσφορά του κατά τη διάρκεια της Χούντας. Άλλωστε, από κοινού με Γερμανούς δημοκράτες αγωνιζόμαστε για Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση! Αλλά δεν ανεχόμαστε τον εμπαιγμό της γερμανικής κυβέρνησης και του βαθέος γερμανικού κράτους απέναντι στις δίκαιες και απαράγραπτες αξιώσεις της Ελλάδας! Της χώρας που μάτωσε όσο καμία άλλη στην Κατοχή για να συντριβεί ο χιτλερισμός αλλά δεν είδε τη μεγαλειώδη Αντίσταση και την ανείπωτη Θυσία της να αναγνωρίζονται εμπράκτως!

Σε κάθε περίπτωση, κυρίαρχο στοιχείο είναι η πολιτική βούληση της ελληνικής κυβέρνησης. Η Γερμανία δεν πρόκειται να υποχωρήσει από τη σημερινή άκαμπτη στάση της αν δεν αντιληφθεί ότι η Ελλάδα πραγματικά εννοεί όσα λέει και δεν ρίχνει απλώς μπαταριές στον αέρα για εσωτερική κατανάλωση! Όμως πόσο πιθανό είναι το αδύναμο και εν πολλοίς εξαρτημένο ελληνικό πολιτικό σύστημα να διεκδικήσει με το απαιτούμενο σθένος όσα μας οφείλει η ισχυρή Γερμανία; Αυταπάτες δεν έχουμε. Έχουμε όμως την αισιοδοξία της βούλησης! Και ακράδαντα πιστεύουμε ότι ο αγώνας θα δικαιωθεί όταν ο λαός πάρει την υπόθεση στα χέρια του! Και αξίζει να παλέψουμε γι’ αυτό!

* Ο Αριστομένης Συγγελάκης είναι Διδάκτωρ Οδοντιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών, και Συγγραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα