Τα που θυμούμαι εξιστορώ: Άκης Πάνου

του Γιώργου Μηλιαρά

Η τακτική μάζωξη στο παρεο-υπόγειο του Σταμπουλογιώργη στην Αλικαρνασσό, αποτελεί πάντοτε πρόκληση. Χρειάζεται περίσια δύναμη θέλησης,αυτοσυγκράτηση, αγιοσύνη, μοναστηριακή αυστηρότητα, αρνητισμό στα εγκόσμια αγαθά, να μην αγαπάς το Καζαντζίδη και μερικές ακόμη αρετές ηθικής τελειότητας, για να αρνηθείς πρόσκληση σε μιά τέτοια μάζωξη... Εγώ δε διαθέτω τίποτα απ ́όλα αυτά και πήγα ...

Ο Μπλομπλός, αξεπέραστος οργανωτής της "σίτινης"* παρέας ήταν στο τελικό στάδιο ολοκλήρωσης της θρυλικής του αμβροσίας ή κακαβιάς και η ευάριθμη παρέα εσκούπιζε με χαρτοπετσέτες τα μαχαιροπηρουνοκούταλα, από τα υπολείμματα των προηγούμενων θαλασσομεζέδων, για την επόμενη φάση...

-"Άκρα ήφταξα"* , εψυθίρισα του Σταμπουλομανώλη που με υποδέχτηκε με πλατύ χαμόγελο στο πάτο τση σκάλας του υπογείου , βλέποντας τις άδειες πιατέλες με ίχνη από τις προηγούμενες θαλασσολιχουδιές . Μετάνιωσα όμως γρήγορα για τη βιασύνη μου γιατί με το που κάθησα σε κρατημένη καρέκλα δίπλα στο Μπλομπλό, έφθασε μπροστά μου και η δική μου πάρτη ... Η ψυχολογία του Σαββατιάτικου απόβραδου, η όμορφη παρέα, το περίτεχνα εξοπλισμένο και διακοσμημένο υπόγειο με Τζούκ-μποξ , ξυλόσομπα, μαγειρείο, επίπλωση άλλων νοσταλγικών εποχών και πολλές φωτογραφίες του Καζαντζίδη,του προέδρου Λευτέρη Παπαδόπουλου μα και πολλών άλλων, αλλά και το πλατύ εγκάρδιο χαμόγελο των ασύγκριτων φιλοξενητών Σταμπουλήδων, γύρισαν το διακόπτη της διάθεσης στο τέρμα του...

 Η απόλαυση της όμορφης παρέας πήρε διαστάσεις μυσταγωγίας με τη φωνή του Καζαντζίδη να καλύπτει τις κουβέντες και τη φασαρία που κάναμε .... " Η ζωή μου όλη..." Ο Μπλομπλός έκανε το σημείο του σταυρού κι ο Σταμπουλομανώλης με βαρύ αναστεναγμό, στήριξε τη καρέκλα του στα πισινά της πόδια κι έγυρε πίσω το σώμα του τραβώντας ταυτόχρονα το κεχριμπαρένιο κομπολόι του από τη τσέπη ....
-Να το δώσεις το ρολόι και να πάρεις κομπολόι...τον πείραξα χαμογελώντας, μα την ίδια ώρα άστραψε ένα φλας στου μυαλού μου το καθρέπτη και φώτισε κάποιες μισοκουβέντες που μου είχε πετάξει πριν από λίγα χρόνια ο Μπλομπλός ... Καζαντζίδης- Ρολόι κομπολόι - Άκης Πάνου-Μπλομπλός ...
Ήθελα να τη ξανακούσω την ιστορία αυτή ολόκληρη και η στιγμή ήταν κατάλληλη... -Μανώλη θα μου πεις την ιστορία που μου άρχισες κάποτε, με τον Άκη Πάνου και το Καζαντζίδη; τον παρακίνησα. -Να σου τη πω μωρή κονσέρβα *.....Δεν την έχω ξαναπεί γιατί μου είπε ο Καζαντζίδης να μη το πω πουθενά, κι εγώ έβαλα "φερμουάρ ΖΑΜΑ"* από τότε. Μα τώρα πάει πέθαναν κι δυό, ας το πάρει το ποτάμι...

Και άρχισε :... -Δεν θυμάμαι καλά αλλά νομίζω ήτανε τέτοια εποχή το 1999, ένα χρόνο πριν πεθάνει ο Άκης Πάνου, φυλακισμένος τότε για το φόνο του γαμπρού του Γιαλαμά. Απόγευμα Δευτέρας με παίρνει τηλέφωνο ο Καζαντζίδης και μου λέει : - Μπορείς Μανώλη, τη Τετάρτη που θα έρθεις επάνω ( στην Αθήνα), στο γνωστό μας στέκι για τη τακτική μας παρέα στου Κουμπούρα, να κρατάς κανένα σαργό παραπάνω γιατί μπορεί να είμαστε περισσότεροι; Και βέβαια Στέλιο μου θα έρθω στο ραντεβού μας τη Τετάρτη , και θα φέρω πλεόνασμα από τίμιες τροφές της θάλασσας, του είπα χαριτολογώντας. -Κοίταξε όμως , μου λέει , πρέπει να είσαι στο στέκι μας, το αργότερο στις 2 το μεσημέρι. Μου φάνηκε λίγο παράξενος με το τρόπο του, αλλά έκανα τη παραγγελιά του, όπως έκανα πάντοτε ... Το στέκι μας, ήτανε η ταβέρνα του Κουμπούρα, πίσω από το γήπεδο της Προοδευτικής, και εγώ ήμουν τζαστ στην ώρα μου εκεί την Τετάρτη, κατά που είχαμε συνήθεια το τελευταίο χρόνο που κάναμε συχνά παρέα τις Τετάρτες... Τον βρήκα να περιμένει λίγο παράξενο και αναστατωμένο.

Έδειχνε να είχε κάποια αγωνία. Τον ρώτησα τι έτρεχε, και μου απάντησε, τίποτα φίλε , μόνο κάνε γρήγορα, φτιάξε τα ψάρια όπως εσύ ξέρεις. Όμως πρέπει να είναι έτοιμα στις 3 ακριβώς. Κανόνισε. Η νευρικότητα που έδειχνε ήταν πια φανερή και όταν τον ξαναρώτησα μου είπε μόνο: πρόσεξε μην πεις κουβέντα για ότι θα δεις.... Στις τρεις και δέκα σταματά στη πόρτα του μαγαζιού μια κλούβα μεταγωγών κρατουμένων της αστυνομίας, κατεβαίνουνε δυό αστυνόμοι, ανοίγουνε τη κλούβα και κατεβάζουνε τον ́Ακη Πάνου δεμένο με χειροπέδες . Τον έλυσαν και τον έφεραν μέσα στο μαγαζί . Δεν μπορώ να σου περιγράψω τι έγινε. Αγκαλιάστηκαν με το Καζαντζίδη και έκλαιγαν σαν μωρά παιδιά. Κάτσαμε όλοι στο τραπέζι, εγώ ο Καζαντζίδης, ο Άκης Πάνου, ο Κουμπούρας, ο Καταμπάς και οι δυό αστυνομικοί . Φάγαμε, ήπιαμε και τραγούδησε ο Καζαντζίδης το τραγούδι " η ζωή μου όλη ...."με το σιγοντάρισμα της μουσικής του μαγνητοφώνου. Σηκωθήκαμε μετά, ξανά αγκαλιές και δάκρυα ο Άκης Πάνου με το Καζαντζίδη. Του πέρασαν τις χειροπέδες οι αστυνόμοι τον έβαλαν στη κλούβα και έφυγαν. Την ώρα που πηγαίνανε στο αμάξι, σκύβει ο ένας αστυνόμος και μου λέει :

-Από τη Κρήτη είσαι ; -Ναι του λέω. -Κι εγώ από το Ρέθυμνο είμαι, αλλά μετά από αυτό που έγινε και έζησα σήμερα εδώ και να με απολύσουνε δε με γνοιάζει...
Ο Μπλομπλός σταμάτησε να μιλά, και μου φάνηκε πως είχε βουρκώσει. Είχε πει την ιστορία του μονορούφι, με γρήγορες κοφτές κουβέντες και σιώπησε. Κάποια στιγμή με κοίταξε στα μάτια και μου είπε : -Μεγάλο το χατήρι σου σφάνταγμα*,να σου λέω τέτοια μυστικά...και κατέβασε τη ρακή του ποτηριού του με το βλέμμα καρφωμένο στη φωτογραφία του Καζαντζίδη, στον απέναντι τοίχο ....
Δεν είπα τίποτα άλλο. Ούτε εκείνος ξαναμίλησε. Σκέφτηκα όμως πως θάχει πολλά ενδιαφέροντα να μας διηγηθεί ...

Ιδιωματισμοί: ****Σίτινη παρέα : εκλεκτή παρέα
άκρα ήφταξα: καθυστερημένος ήρθα Κονσέρβα : Καλύμνιος όρος απόδοσης της παρέας δύο Καϊκιών που πάνε παρέα
για ψάρεμα Φερμουάρ ΖΑΜΑ : κλειστό στόμα .
σφάνταγμα: προσφιλής σαρκαστική αλληλοπροσφώνησή μου με το Μπλομπλό, από τη λέξη φάντασμα