ΑΠΟΨΕΙΣ
Ρακοκουβέντες και προτάσεις απελπισίας…
Αναπτυξιακές προτάσεις απελπισίας που φαίνεται πως τις εμπνέει η γενική ξηρασία και ανομβριά που μαστιγώνει το τόπο!
Του Γιώργου Μηλιαρά
Στους λιγοστούς εναπομένοντες μεζεδοκαφενέδες του Λασιθίου συναθροίζονται καθ´εκάστην οι ρακοφονιάδες της περιοχής και μεταξύ οφτής πατάτας, ελιάς κοπανιστής, χειμωνάπιδου (φέτος έχει μπόλικα από αυτά) και τραγουδόνερου, γίνονται και αναπτυξιακές προτάσεις απελπισίας που φαίνεται πως τις εμπνέει η γενική ξηρασία και ανομβριά που μαστιγώνει το τόπο!
Η εποχική Λασιθιώτικη χαμηλή θερμοκρασία μας υποχρέωσε με το Μιρίνο να πιάσουμε γωνία στο Μετόχι να πιούμε 1-μιά ( αριθμητικώς και ολογράφως) ρακή για την απογούρα (απογευματινή διαπεραστική δροσιά), μα η παρέα σύντομα μεγάλωσε .
Ο διάολος με φώτισε και λέω του Μιχάλη που παρακάθησε στη παρέα μας:
-Πες ρε Μιχάλη μια ιδέα εδώ των ανθρώπω να επιβιώσουνε γιατί δεν βλέπω να ξαναφυτεύουνε κηπικά με τουτονέ το καιρό , μα δουλειά σου είναι οι ιδέες …
-Στάσου μια στιγμή μου λέει και σε χρόνο ντετέ , πετάγεται πίσω από το καφενείο και επιστρέφει με ένα κλαδί ελιάς φορτωμένο με καρπό !
-Ορίστε η ιδέα ! Δεν είναι από το μετόχι μου στη Μάρθα ,ούτε από τα Λακώνια , αλλά από τη πίσω αυλή τούτουνε του Λασιθιώτικου καφενέ που τόνε λένε Μετόχι.
Αλλάξανε οι καιροί Γιωργάκη μα εκείνος ο θεός που μας σε βλέπει από τον Τούμπα Μούτσουνα είναι κοπέλι ακόμη και δεν κόβει ο νους του να μας σε φωτίσει , να ξεπατώσουμε τσοι πρίνους και να φυτέψομε ελιές , εδά που το λάδι κοστίζει κοντά ένα τσουβάλι πατάτες το κιλό . Θυμάσαι όντε πρωτοκαλλιέργησα συστηματικά μηλιές στο Λασίθι ; Εδά ναι γεμάτος μηλιές ο κάμπος και τα σόχωρα . Να θυμάσαι τη κουβέντα μου . Αλλάζουνε οι καιροί και οι θερμοκρασίες . Και να σου πω και ένα «μυστικό»; Εγώ παράγγειλα μερικά δενδράκια στην Αλβανία που τις καλλιεργούν σε υψόμετρο 900 μέτρα . Ογλήγορα η γύρω ριζοβουνιά του Λασιθιού δα γεμίσει ελιές και ο Δίας δα κάνει τούμπες απ´ τη χαρά στο Σπήλιο του Τούμπα Μούτσουνα…
-Λες; εσκέφτηκα, μα πάνω στην ώρα προστέθηκε στη παρέα ο Μανώλης, παλιός εργατοπατέρας, συμμαθητής του Μιρίνου και δικός μου φίλος και η σοβαρή συζήτηση ξεστράτισε …
Στο χορό της κουβέντας μπήκαν οι αναμνήσεις και ξεχάσαμε τις ελιές ….
Στους λιγοστούς εναπομένοντες μεζεδοκαφενέδες του Λασιθίου συναθροίζονται καθ´εκάστην οι ρακοφονιάδες της περιοχής και μεταξύ οφτής πατάτας, ελιάς κοπανιστής, χειμωνάπιδου (φέτος έχει μπόλικα από αυτά) και τραγουδόνερου, γίνονται και αναπτυξιακές προτάσεις απελπισίας που φαίνεται πως τις εμπνέει η γενική ξηρασία και ανομβριά που μαστιγώνει το τόπο!
Η εποχική Λασιθιώτικη χαμηλή θερμοκρασία μας υποχρέωσε με το Μιρίνο να πιάσουμε γωνία στο Μετόχι να πιούμε 1-μιά ( αριθμητικώς και ολογράφως) ρακή για την απογούρα (απογευματινή διαπεραστική δροσιά), μα η παρέα σύντομα μεγάλωσε .
Ο διάολος με φώτισε και λέω του Μιχάλη που παρακάθησε στη παρέα μας:
-Πες ρε Μιχάλη μια ιδέα εδώ των ανθρώπω να επιβιώσουνε γιατί δεν βλέπω να ξαναφυτεύουνε κηπικά με τουτονέ το καιρό , μα δουλειά σου είναι οι ιδέες …
-Στάσου μια στιγμή μου λέει και σε χρόνο ντετέ , πετάγεται πίσω από το καφενείο και επιστρέφει με ένα κλαδί ελιάς φορτωμένο με καρπό !
-Ορίστε η ιδέα ! Δεν είναι από το μετόχι μου στη Μάρθα ,ούτε από τα Λακώνια , αλλά από τη πίσω αυλή τούτουνε του Λασιθιώτικου καφενέ που τόνε λένε Μετόχι.
Αλλάξανε οι καιροί Γιωργάκη μα εκείνος ο θεός που μας σε βλέπει από τον Τούμπα Μούτσουνα είναι κοπέλι ακόμη και δεν κόβει ο νους του να μας σε φωτίσει , να ξεπατώσουμε τσοι πρίνους και να φυτέψομε ελιές , εδά που το λάδι κοστίζει κοντά ένα τσουβάλι πατάτες το κιλό . Θυμάσαι όντε πρωτοκαλλιέργησα συστηματικά μηλιές στο Λασίθι ; Εδά ναι γεμάτος μηλιές ο κάμπος και τα σόχωρα . Να θυμάσαι τη κουβέντα μου . Αλλάζουνε οι καιροί και οι θερμοκρασίες . Και να σου πω και ένα «μυστικό»; Εγώ παράγγειλα μερικά δενδράκια στην Αλβανία που τις καλλιεργούν σε υψόμετρο 900 μέτρα . Ογλήγορα η γύρω ριζοβουνιά του Λασιθιού δα γεμίσει ελιές και ο Δίας δα κάνει τούμπες απ´ τη χαρά στο Σπήλιο του Τούμπα Μούτσουνα…
-Λες; εσκέφτηκα, μα πάνω στην ώρα προστέθηκε στη παρέα ο Μανώλης, παλιός εργατοπατέρας, συμμαθητής του Μιρίνου και δικός μου φίλος και η σοβαρή συζήτηση ξεστράτισε …
Στο χορό της κουβέντας μπήκαν οι αναμνήσεις και ξεχάσαμε τις ελιές ….