Πρόοδος – Συντήρηση. Ψευτοδίλημμα ή πραγματικότητα;

* του Χρήστου Εμμ. Στρατάκη

Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από ταχύτατες αλλαγές καθώς οι νέες τεχνολογίες επηρεάζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την καθημερινότητα των πολιτών και την κοινωνική εξέλιξη.

Σ’ αυτό το περιβάλλον, επαναπροσδιορίζεται, θέλοντας και μη, η προοδευτικότητα και η συντηρητικότητα των πολιτικών επιλογών που εκφράζονται από τα κόμματα και τις κοινωνικές οντότητες.

Αυτό σημαίνει ότι το δίπολο πρόοδος-συντήρηση είναι μια πραγματικότητα αλλά με νέο περιεχόμενο, ξεπερνώντας τις αντιλήψεις που διαμορφώθηκαν κυρίως κατά τον 20ο αιώνα.

Για το λόγο αυτό, κρινόμαστε όλοι από το πόσο γρήγορα μπορούμε να κατανοήσουμε αυτή τη νέα πραγματικότητα, να προσδιορίσουμε τη νέα προοδευτικότητα αλλά και να την επικοινωνήσουμε, καθώς και να επισημάνουμε τη συντηρητικότητα και να την αποτρέψουμε.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η σοσιαλδημοκρατία προώθησε τον περασμένο αιώνα όλες τις αναγκαίες αλλαγές, δημιουργώντας ένα νέο κοινωνικό μοντέλο που η κοινωνία αγκάλιασε και στήριξε. Στην Ελλάδα, το ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά καθιέρωσε το κοινωνικό κράτος και ο λαός «ανέπνευσε ελευθερία» και απόλαυσε τα αγαθά αυτού του κοινωνικού μοντέλου.

Σήμερα, οι δυνάμεις αυτές έχουν συμπιεστεί εξαιτίας της επικυριαρχίας του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά ταυτόχρονα οι ανισότητες μεγιστοποιήθηκαν και η κοινωνική συνοχή δοκιμάζεται με αποτέλεσμα τμήμα της κοινωνίας να εκφράζεται με αρνητική ψήφο.

Αν όμως προοδευτικό είναι αυτό που υπηρετεί τους πολλούς χωρίς να τιμωρεί τους λίγους πλούσιους, αλλά διαμορφώνει γι’ αυτούς δίκαιο πλαίσιο λειτουργίας, τότε θα πρέπει να πούμε καθαρά ότι με τα επιδόματα, που είναι στη λογική των αλήστου μνήμης βιβλιαρίων άπορων κορασίδων της Φρειδερίκης, δεν στοιχειοθετούνται προοδευτικές πολιτικές, αλλά ούτε και η πλήρης απελευθέρωση της οικονομίας σύμφωνα με τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη λύνει το πρόβλημα. Άρα πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους για να διορθώσουμε αυτή την αρνητική εξέλιξη.

Χρειαζόμαστε ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης σε αντίθεση με αυτό που βιώνουμε, αν πραγματικά θέλουμε να υπηρετήσουμε την πρόοδο.

Αυτό το μοντέλο πρέπει να βασίζεται στη διαφάνεια παντού, στις ίσες ευκαιρίες για όλους, στην άμεση κατάργηση κάθε αδικίας που θα εντοπίζεται, στην ισότητα όλων των πολιτών παντού και πάντα, στην άμεση απονομή της δικαιοσύνης, στην καταπολέμηση της διαφθοράς, στην ενιαία φορολόγηση με χαμηλούς συντελεστές, όλων των εισοδημάτων πάνω από το όριο επιβίωσης, στην παροχή επαρκών υπηρεσιών παιδείας, υγείας και πρόνοιας σύμφωνα με τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές, στην κατάργηση του ισχύοντος αντιασφαλιστικού-φορολογικού νόμου και στην καθιέρωση ενός δίκαιου ασφαλιστικού συστήματος με τριμερή χρηματοδότηση αλλά και ισόποση συμμετοχή του κράτους για όλους. Επίσης, να βασίζεται στην πλήρη απλοποίηση όλων των συστημάτων λειτουργίας του κράτους, ώστε ο πολίτης να νοιώθει ότι υπηρετείται και όχι ότι καταπιέζεται. Να νιώθει δηλαδή την πολιτεία δίπλα του, αρωγό και όχι δυνάστη, προκειμένου να αποκατασταθεί επιτέλους η αξιοπιστία του κράτους στα μάτια των πολιτών.

Στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί ότι μόνο οι δυνάμεις που εξέφραζε το ΠΑΣΟΚ και σήμερα το Κίνημα Αλλαγής, συσπειρώνοντας τις προοδευτικές δυνάμεις, μπορούν να πραγματοποιήσουν αλλαγές - εξάλλου σ’ αυτό τον τομέα δοκιμάστηκαν και η Νέα Δημοκρατία και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και απέτυχαν - για να κατακτήσουμε αυτό το νέο μοντέλο, ώστε και αύξηση του πλούτου να πετύχουμε και νέες θέσεις εργασίας να δημιουργήσουμε, αλλά και να βελτιώσουμε το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού.

Η ψήφος των πολιτών στις εκλογές που έρχονται μπορεί να διεκδικήσει αυτό το νέο μοντέλο διακυβέρνησης το οποίο, επιπλέον, θα αποτελεί εγγύηση ότι δεν θα υποστούμε ξανά νέα κρίση.

(*) Ο Χρήστος Εμμ. Στρατάκης είναι γεωπόνος-πληροφορικός και υποψήφιος βουλευτής Ηρακλείου του Κινήματος Αλλαγής