Πρωινή ώρα προπαραμονής Χριστουγέννων

Της Μαρίας Λιονάκη

Πρωινή ώρα προπαραμονής Χριστουγέννων. Ο ήλιος σε καραντίνα, κλεισμένος στο δωμάτιο του φοβόταν πως φέτος τα Χριστούγεννα θα τα περνούσε μοναχικά. Μια ψιλή ψιλή βροχούλα, απαλή σα χάδι συντρόφευε τους διαβάτες, τους μασκαρεμένους λόγω ιού ή τους ξεσκούφωτους από δαύτες, που είχαν κατέβει στην πόλη μας  για ένα εορταστικό καφέ στις στολισμένες πλατείες , συνοδεύοντας ξέγνοιαστα  παιδάκια στα παιχνίδια της πλατείας Ελευθερίας, στα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια του πρόχειρου μικρού λούνα παρκ , στα κιόσκια με τα δώρα και τα γούρια για το 2022. ‘Η τους διαβάτες που προχωρούσαν κάπως βιαστικοί  για να προλάβουν τις ετοιμασίες  για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Γαλοπούλες, κάστανα, σταφίδες, πορτοκάλια και ρόδια είναι στις προτιμήσεις πολλών για το γιορτινό τραπέζι. Λαχταριστά τα γλυκά της εποχής μοστράρουν στις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων, κάμπτοντας την αντίσταση και στους πιο εγκρατείς. Μελομακάρονα,  παραδοσιακά καλά μελωμένα, πασπαλισμένα με μπόλικο καρύδι  ή με επικάλυψη σοκολάτα, κουραμπιέδες με φρέσκο βούτυρο και καλά καβουρντισμένο αμύγδαλο, παραφουσκωμένα πανετόνε  με ζαχαρωμένα φρουτάκια, καλοψημένα χριστόψωμα με σουσάμι, τυλιγμένα σε σελοφάν με   κόκκινη κορδελίτσα. Πιατελίτσες με Άγιους Βασίληδες , δεντράκια, καμπανούλες και  γκι, σε συσκευασίες δώρου, πιατελίτσες που  προσδοκούν ανταλλαγές συναισθημάτων και χαράς, ελπίζοντας  να μην έχουν ισοπεδωθεί όλα, από τον αχόρταγο, φιλάρεσκο ιό που, όσο βλέπει το σαματά που έχει προκαλέσει , δε λέει να ξεκουμπιστεί.

Περίσσια ενθουσιασμένα ήταν την ημέρα αυτή, την προπαραμονή των Χριστουγέννων   τα  νιάτα που   περιδιάβαιναν στους δρόμους της πόλης μας. Η χαρά τους που είχαν δραπετεύσει μόλις από το βάσανο του σχολείου στόλιζε τα πρόσωπά τους, ενώ οι πανηγυρικές τους ιαχές,  όπως συναντιόντουσαν  στα σταυροδρόμια, γνωστοί ανάμεσα σε αγνώστους, κλείνοντας ραντεβού για σύντομα ανταμώματα, ξάφνιαζαν όσους  περαστικούς  πορεύονταν με  σκυμμένο κεφάλι και  συννεφιά στα μάτια. Ο ήλιος της νεολαίας δεν μπαίνει ευτυχώς  ποτέ σε καραντίνα. 

Στην οδό Δαιδάλου με τον εντυπωσιακό διακοσμητικό ουρανό από σειρές φωτάκια, που τα βράδια κάνει παραμυθένιο το τοπίο, μια κοπέλα κάθεται κολλητά στον τοίχο. Φοράει σκούρο σκούφο, από όπου δραπετεύουν ανέμελες μπουκλίτσες από κατσαρά μαλλιά,  άνετο  μπουφάν που ξεγλιστράει χουχούλικο καλύπτοντας  τις μισές παλάμες της και τριμμένες μπότες, από όπου ξεπροβάλλουν χοντρές  κάλτσες, ενώ ένα τρισχαριτωμένο λευκό  μαλλιαρό σκυλάκι χοροπηδάει δίπλα της , προσπαθώντας να καταλάβει τι γυρεύουν εκεί, χαρίζοντας της τη θαλπωρή μιας οικειότητας, μιας συγγένειας, την ψευδαίσθηση μιας οικογένειας.  Χαρίζοντας σε όλους εμάς που βρεθήκαμε εκεί τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή   μια τρυφερή εικόνα που ξυπνούσε  την περισυλλογή για το νόημα των ημερών, που προκαλούσε  τη συμπάθεια. 

Από τέτοια συμπάθεια κινήθηκε, μέσα σε μια παρόρμηση που ξεπηδούσε από ολόφωτη ψυχή  κι ο όμορφος  νεαρός άνδρας, με το στιλάτο μάλλινο ημίπαλτο και το καρό κασκόλ, που με το πιο ζεστό, γλυκό χαμόγελο, της έτεινε ένα κρουασάν σε συσκευασία γίγας, σε δελεαστική συσκευασία με γυαλιστερό χαρτί  που εικόνιζε λαχταριστή σοκολάτα με  φουντούκια να ξεχύνεται από αφράτο ροδοκόκκινο ψωμάκι  κι ένα μπουκαλάκι νερό. Ιδίως χορευτής λύγισε το σώμα στο παγωμένο τοπίο κάνοντας υπόκλιση στη γυναικεία ομορφιά μιας άλλης νεανικής ψυχής, μα και στην ανάγκη που έσπρωξε έναν άνθρωπο σε αυτή τη σιωπηλή διαδήλωση, που τάραζε το εορταστικό κλίμα της ημέρας, τον εφησυχασμό ορισμένων, μα και την γκρίνια που φέτος τα Χριστούγεννα δε θα είναι  λόγω περιορισμών τόσο γιορτινά όσο θα θέλαμε.  Πόσο άξιζε το χαμόγελο που εισέπραξε από την κοπέλα, που στριφογύρισε για λίγο αμήχανα στο υγρό, βρώμικο δάπεδο, διαλεχτό χαμόγελο που φύλαγε για κάποιον άλλο άνθρωπο με περίσσια αξία, για μια τέτοια στιγμή.  Μα και πόσο έχουν την ανάγκη μας κάποιοι άνθρωποι, ηλικιωμένοι ή με δυσκολία οικονομική, ασθένειας, όλο το χρόνο, μα ιδίως τέτοιες μέρες…

 Καλά Χριστούγεννα!