Πεθαίνοντας από βλακεία

Του Κωστή Ε. Μαυρικάκη

Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Ακολουθεί την Ιστορία της ανθρωπότητας κατά πόδας. Είναι αυτό που χαρακτηρίζει την πορεία της και εντοπίζεται στην αντιπαράθεση μεταξύ αρετής και βλακείας. Αυτή τη διαχρονική σύγκρουση που ιστορικά αναφέρεται ως «ακμή και παρακμή». Στο λεξικό της κοινής νεοελληνικής, όπως παρατίθεται στην πύλη για την ελληνική γλώσσα, ως βλακεία ορίζεται «η ιδιότητα του βλάκα, η διανοητική καθυστέρηση, η ηλιθιότητα». Το αντίθετο της βλακείας είναι η εξυπνάδα και τα παραδείγματα που παρατίθενται είναι γνωστές λαϊκές εκφράσεις του τύπου «η βλακεία του δεν έχει όρια» αλλά και άλλες που δεν παρατίθενται όπως «η βλακεία και το πείσμα του γ@στρώνουν γάιδαρο». Στο δεύτερο μέρος του λήμματος, με την ένδειξη ψυχιατρικός όρος, η βλακεία ορίζεται ως «βαθμός ανεπαρκούς ανάπτυξης της ευφυΐας». Ως βλάκας ορίζεται το «άτομο που χαρακτηρίζεται από χαμηλό διανοητικό επίπεδο» έχοντας ως συνώνυμα τις λέξεις ηλίθιος και κρετίνος. Πως σχετίζεται όμως η βλακεία με την επικαιρότητα; Κάτι σίγουρα θα υποψιάζεστε. Το ερώτημα για τις προεκτάσεις της βλακείας στο σημερινό κόσμο δεν είναι καθόλου αστείο, αντίθετα είναι εξαιρετικά βασανιστικό. 

Η παγκόσμια υγειονομική κρίση του κορωνοϊού γίνεται αφορμή ίσως για ένα πρωτόγνωρο συμπέρασμα για τις κοινωνικές επιστήμες: Για το πόσο κινδυνεύει για πρώτη φορά η ανθρωπότητα …από τη βλακεία. Σε μεγαλύτερο βαθμό και ένταση ίσως, που κινδυνεύει από την κλιματική αλλαγή. Και δεν θα μαθαίναμε ποτέ για την επικινδυνότητα της σύγχρονης βλακείας, αν δεν χρειαζόταν να πειραματιστούμε καθημερινά μαζί της από πρώτο χέρι λόγω της πανδημίας. Παραλλάσσοντας τον Μπόρχες που είχε πει ότι «το ποδόσφαιρο είναι δημοφιλές επειδή η βλακεία παραμένει δημοφιλής»  θα παραδεχόμασταν με σιγουριά ότι η πανδημική κρίση θα συνεχίζεται επ’ άπειρον, επειδή η ανθρώπινη ηλιθιότητα όντας ανίκητη, δεν θα εκλείψει ποτέ. Αυτές όλες οι σκέψεις, αθόρυβα μας εισαγάγουν σε έναν νέο κόσμο που αναδύεται παράλληλα με τη φρίκη του. Την οξεία παγκόσμια σύγκρουση και τον ατέλειωτο πόλεμο μεταξύ των στοιχειωδώς σκεπτομένων και των ηλιθίων. Και ενώ μεν η γη έχει τα σύνορά της η ανθρώπινη βλακεία είναι απέραντη. Στο βιβλίο του «η βλακεία ως παράγων του ανθρώπινου βίου» ο Θεόδ. Καρζής, επικαλείται το φλοιό του ανθρώπινου εγκεφάλου για να ερμηνεύσει το φαινόμενο της βλακείας:  «Ο φλοιός αποτελείται από (μόλις) 100 δισεκατομμύρια κύτταρα […]. Από τα κύτταρα αυτά, άλλα είναι αδρανή, σαν τους κλασικούς υπαλλήλους του ελληνικού δημοσίου, και άλλα δραστήρια, σαν τους επιχειρηματίες που ξεθεώνονται να μαζέψουν χρήμα για τους κληρονόμους τους. […] παρά τις προσπάθειες των [δραστήριων] κυττάρων, πνεύμα παράγεται μόνο δευτερευόντως, ενώ το κύριο προϊόν που ξεχύνεται και κατακαλύπτει τα πάντα είναι η βλακεία».

Τίποτα δεν αποτελεί την πιο ισχυρή απόδειξη των πιο πάνω συλλογισμών, από τη συνεχιζόμενη ανοησία και πείσμα σχεδόν των μισών συμπολιτών μας απέναντι στον εμβολιασμό κατά του κορωνοϊού. Οι ολέθριες θεωρίες συνομωσίας που ανάγονται είτε σε ανεπαρκή ευφυΐα είτε σε καθαρά πεδία της ιατρικής των φρένων, τους κάνουν καθημερινά, χιλιάδες εξ αυτών, να φλερτάρουν, να ακουμπούν το θάνατο. Και έχουν σ’ αυτή τη μακάβρια εκτροπή ηθικούς αυτουργούς στη μεγέθυνση της βλακείας τους, όλους εκείνους που επιλέγουν να «πατούν σε δυο βάρκες». Τους επαμφοτερίζοντες δημαγωγούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από τις γραφικές κατά καιρούς δηλώσεις του αρχηγού της, μέχρι τους αξιωματούχους μητροφόρους των ράσων, ως κεχρισμένους πληρεξούσιους των ουρανών.

Όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας που έχουν ιδεολογικούς καθοδηγητές στη βλακεία τους, έχει επικρατήσει πια να τους λέμε «ψεκασμένους». Τέτοιους θα βρείτε στο περιβάλλον σας πολλούς: Μπορεί να είναι κάποιος γείτονάς σας, κάποιος συνάδελφος στον εργασιακό σας χώρο, ένας παλιός σας συμμαθητής, ένας συγγενής σας. Μπορεί ο παπάς μέχρι ο ψάλτης στο δεξιό στασίδι της ενορίας σας, ο δάσκαλος ή ο καθηγητής των παιδιών σας, μέχρι και ο προϊστάμενος της πολεοδομίας που υπάγεστε, ή το χειρότερο ένας γνωστός γιατρός του ΕΣΥ ή του ιδιωτικού τομέα αμφιβόλου γενικής και ανθρωπιστικής παιδείας. Ξέρετε, όλοι αυτοί είναι της ιδίας κοσμοαντίληψης και συνομοταξίας με τους έτερους αδελφούς τους, που υποστηρίζουν τις θεωρίες του Κοσμά του Ινδικοπλεύστη ότι η Γη είναι επίπεδη. Ή εκείνων που πιστεύουν ότι ο προφήτης Ηλίας, όντας αναληφθείς στους ουρανούς, σουλατσάρει με το άρμα του ανάμεσα στους γαλαξίες, εκείνων που μπορεί και να μαλώσουν στην παρέα επιμένοντας ότι ο μαρμαρωμένος βασιλιάς θα ξυπνήσει για να επιστρέψει στις Βλαχέρνες και τα μισοτηγανισμένα ψάρια στου Βαλουκλή θα ξαναζωντανέψουν. Αλλά και ό,τι άλλο δεν μπορείς να φανταστείς από τον απίστευτο λαβύρινθο της παράνοιας, της ψευδαίσθησης και της ψευδοεπιστήμης τους, πέρα από το σίγουρο τσιπάκι που θα …τους φυτευτεί με το εμβόλιο στο μπράτσο!

Η βλακεία είναι μια ιδιότητα υπερταξική, υπερεθνική και διαπολιτισμική, που ενδημεί και στις πέντε ηπείρους του πλανήτη. Σήμερα στην εποχή της πανδημίας τη βλέπουμε να διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στη διαιώνιση της φρίκης στην ανθρωπότητα. Οι τρομακτικές προβλέψεις της ιατρικής κοινότητας αντί να ανοίγουν περισσότερο μάτια και μυαλά, η βλακεία τα κλείνει ερμητικά. Ο Αύγουστος εξακολουθεί να τους κάνει τη χάρη να το ξεχνούν. Ο μήνας της ραστώνης και των διακοπών, ίσως να κρατά σε διακοπές και τον ίδιο το θάνατο. Όμως μετά “the game is over”, όπως λένε εσχάτως στο φημισμένο για τη διεθνιστική αλληλεγγύη του Οροπέδιο του Λασιθίου.

Οι προβλέψεις είναι τρομακτικές και συγκλίνουν σε μια ενιαία διαπίστωση: Όλοι οι ανεμβολίαστοι λένε οι ειδικοί, θα νοσήσουν. Και θα νοσήσουν από μια κυρίαρχη μετάλλαξη αδυσώπητα πιο επιθετική και θανατηφόρα. Ωστόσο οι φωνές της επιστήμης προσκρούουν σε άπαρτα τείχη: Το ανθρώπινο πνεύμα έκανε τόσο σύντομα το απρόσμενο δώρο του εμβολίου. Αντί οι πάντες να το γιορτάζουν και να συνωστίζονται για να κερδίσουν τη ζωή, ωστόσο ένας απαράδεκτα υψηλός αριθμός συμπολιτών ορθώνει τείχη, απαξιώνοντας το ανθρώπινο επίτευγμα. Τα τείχη της ηλιθιότητας και της βλακείας αποδεικνύονται ότι είναι τα πιο απόρθητα. Απέναντι στα τείχη της ανοσίας, πιότερο απόρθητα κτίζονται τα τείχη της ανοησίας. Παρά και ενάντια στις βαρετές πια επαναλήψεις της ιατρικής, του συντεταγμένου κράτους και της παγκόσμιας κοινότητας.

Ένα είναι σίγουρο: Οι σημερινοί αρνητές του εμβολίου, λόγω βλακείας και ηλιθιότητας, όταν διασωληνωθούν θα θέλουν να γίνουν ιεραπόστολοι υπέρ του εμβολίου. Είναι η ανθρώπινη φύση αυτό, μπροστά στην τελεσίδικη θέα του θανάτου. Όμως θα είναι αργά. Ακόμη πιο σίγουρο είναι ότι όλοι αυτοί γράφουν τις πιο εμβληματικές σελίδες του σύγχρονου κωμικοτραγικού καρναβαλιού της παγκόσμιας Ιστορίας της βλακείας και στις πέντε ηπείρους. Και το νέο δεδομένο είναι ότι η συγγραφή κάθε σελίδας θα συνοδεύεται και από θανάτους. Θανάτους λόγω ηλιθιότητας και πείσματος. Μια νέα ενότητα ανοίγει πλέον στα βιβλία δημοτολογίων των Δήμων της χώρας μας αλλά και όλου του κόσμου: «Θάνατοι λόγω βλακείας». Τι κρίμα οι βλάκες να είναι τόσο σίγουροι και οι έξυπνοι τόσο διστακτικοί!