Πες μου ότι το έκανες εσύ αυτό!

-Πες μου ότι το έκανες εσύ αυτό!

-Το ποιο;

-Να,  πες μου ότι εσύ Βούλα μου έστειλες στο μεγάλο συγγραφέα, ποιητή, φιλόσοφο,  Κρητικό, πατριώτη μας, τον  παγκοσμίως αναγνωρισμένο, Νίκο Καζαντζάκη ευχές τις προάλλες.  Πες μου ότι εσύ πόσταρες στο προφίλ του, στο γνωστό μέσο κοινωνικής δικτύωσης, που καλλιά να σου ΄λειπε, γιατί  δεν ξέρεις να το χρησιμοποιείς,   ευχές από καρδιάς, χρόνια πολλά, χρόνια ευτυχισμένα,  χρόνια δημιουργικά,  ζωή γεμάτη τύχη  και χαμόγελα. Μαζί με ένα μπουκέτο λουλούδια, χρωματιστά   και αστεράκια που έβγαζαν λάμψεις, αναβόσβηναν. Πες μου ότι  ήσουν κι εσύ ανάμεσα στους ανθρώπους που έσπευσαν να του ευχηθούν  του Αγίου Νικολάου ανήμερα, μεγάλη η χάρη του… Γιατί κάτι σα να πήρε το μάτι μου και θέλω να σιγουρευτώ.

-Γιατί ρωτάς με ύφος; Νομίζεις ότι  θα σε φοβηθώ; Θα ντραπώ να το παραδεχτώ; Ε ναι λοιπόν! εγώ το έκανα! γιατί έχω μεγάλη καρδιά εγώ... Δεν ξεχνώ τους ανθρώπους που γιορτάζουν, είμαι ανοιχτός άνθρωπος, κοινωνικός. Θαρρείς ότι σου μοιάζω; Που είσαι με κατεβασμένη μούρη συνέχεια, ξινή, ακοινώνητη, παράξενη, που  δε μιλάς σε άνθρωπο,  δεν εύχεσαι σε άνθρωπο, δεν σου εύχεται άνθρωπος; Που με όλους έχεις μαλώσει, το μανάβη, το χασάπη, τον περιπτερά; Που μόνο  η μάνα σου θέλει να ακούει τη μιλιά σου κι αυτή γιατί  δεν μπορεί να κάνει αλλιώς;

-Μα αυτός καλή μου έχει πεθάνει!  Χρόνια πριν! Το έτος Καζαντζάκη διανύουμε,   το έτος, το αφιερωμένο στη μνήμη του,  για τα εξήντα χρόνια από το θάνατό του.Τόσες εκδηλώσεις γίνονται, σε  ημερίδες, εσπερίδες,  σε θέατρα, ανοιχτούς, κλειστούς χώρους ,  διαλέξεις να τιμηθεί ο μεγάλος διανοητής, ο άνθρωπος που έκανε γνωστό τον τόπο μας στα πέρατα της γης,   τίποτα δεν άκουσες, δεν είδες, δεν παρακολούθησες;

-Πες με τώρα και αμόρφωτη, πες  ότι δεν διαβάζω, δεν ενημερώνομαι, τα πνευματικά, τα καλλιτεχνικά ότι δεν τα παρακολουθώ! Εγώ που έχω όλες τις εγκυκλοπαίδειες με κουπόνια αγορασμένες, που  δε χάνω ούτε μία  εκπομπή μουσικής,  ταλέντων, που ξέρω από πριν ποια καρέκλα θα γυρίσει και  με ποιον coach θα πάει  κάθε τραγουδιστής.

 -Ε! Ως εκεί φτάνουν  οι πνευματικές,  πολιτιστικές σου αναζητήσεις. Αυτό το ταλέντο  έχεις, δεν το αμφισβητώ. Ήθελα να ήμουν στη θέση του διαχειριστή της σελίδας, να δω την έκφρασή του, όταν έφταναν οι ευχές, το ξάφνιασμα  του, την ψυχολογική του κατάσταση. Κι ευτυχώς που το   διαχειρίστηκε σωστά ο άνθρωπος που έτυχε να είναι  καλός , ήρεμος, ευγενικός και δε συγχύστηκε,  δεν σας πρόσβαλε και σας δικαιολόγησε κιόλας.   Εγώ έπρεπε να ήμουν στη θέση του να έβλεπες… Τέλος πάντων, ένα σου αναγνωρίζω, ότι γέλασα με την ψυχή μου,  μετά το σοκ της έκπληξης, πέρασα καλά, ξεχάστηκα, εγώ και τόσοι άλλοι άνθρωποι. Που το είχαμε τόσο ανάγκη.  Και μάλιστα σε μέρες με δύσκολη ειδησιογραφία. Άντε να ραφτείς, να ετοιμαστείς να πάμε και  τη Δευτέρα, στις 11 του μήνα  στην Κηδεία… Ε, δεν τελειώνει έτσι εύκολα όλο αυτό. Αυτό  το απρόσμενο,  το πετυχημένο. Το σημάδι των καιρών μας.