Πενήντα χρόνια Μεταπολίτευσης: Αναφορές για το παρόν και το μέλλον

Η συμπλήρωση πέντε δεκαετιών από την Μεταπολίτευση και την αποκατάσταση του δημοκρατικού κοινοβουλευτικού πολιτεύματος, με την επίλυση του Πολιτειακού Ζητήματος, την ομαλή εναλλαγή των κομμάτων στην κυβέρνηση, την ένταξη της χώρας ως ισότιμο 9ο κράτος-μέλος στην ΕΟΚ το 1979, την ένταξη στην ευρωζώνη, την δημοσιονομική κρίση και όσα επακολούθησαν με την άνοδο του λαϊκισμού, την είσοδο στο Κοινοβούλιο των πιο ακραίων δυνάμεων.

Άρθρο του Γιώργου Α. Ζερβάκη *  

Στο ελληνικό μεταπολιτευτικό παράδειγμα συνέβησαν κρίσιμες στιγμές που καθόρισαν την σύγχρονη ιστορία μας. Το τέλος της επτάχρονης δικτατορίας και η ανοικτή εθνική πληγή της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, η αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Σε αυτές τις πέντε 10ετίες δημιουργήθηκαν θετικές επιπτώσεις και προοπτικές για την χώρα και την κοινωνία, που μας επηρεάζουν ακόμα και σήμερα. Παράλληλα όμως αναπτύχθηκαν, δημιουργήθηκαν και ελλειμματικές καταστάσεις, κυρίως στο επίπεδο του κράτους, των δομών και των υπηρεσιών του.

Το γενικότερο οικονομικό περιβάλλον στα τέλη της 10ετίας του 2000, δεν θα άφηνε ανεπηρέαστη την Ελλάδα, την δημοσιονομική της εικόνα, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Δημοσιονομική κρίση για την οποία είναι νωπά όσα την ακολούθησαν και ήταν βιωματικά για την χώρα, για την κοινωνία. 

Στον δημόσιο βίο δεν έχουμε το περιθώριο να επιζητούμε προσπάθειες ρεβάνς του τοξικού, διχαστικού κλίματος, να επιδιώκουμε την καλλιέργεια συνομωσιών και υποψιών, όταν απουσιάζει το ειδικό πολιτικό, προγραμματικό βάρος. Διαχέονται αστήρικτες θεωρίες, γίνεται προσπάθεια σχηματοποίησης συνομωσιών και υποψιών που δεν έχουν βάσιμα, αποδεδειγμένα στοιχεία.

Η στρατηγική της χώρας τόσο στο διπλωματικό επίπεδο, όσο και στο εσωτερικό πολιτικό περιβάλλον, πρέπει να έχει στην προμετωπίδα της τα πεπραγμένα της εξέλιξης για την ενδυνάμωση του διεθνούς ρόλου της χώρας. Η Ελλάδα δεν μπορεί να επιστρέψει δια του αντισυστημικού λόγου σε μια νέα περίοδο εσωστρέφειας και περιχαράκωσης, τις συνέπειες του οποίου τις βιώσαμε με την είσοδο ακραίων δυνάμεων στο Κοινοβούλιο.

Στην πεντηκονταετία της Μεταπολίτευσης χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε την αντίληψη περί πολιτικής. Πολιτική που να καθορίζει νέα μετρήσιμα μεγέθη, υπερβαίνοντας τα ελλείμματα των αδιέξοδων συγκρούσεων, την αδιέξοδη διαμαρτυρία και την αποχή. Η χώρα έχει ανάγκη από ένα ενδυναμωμένο τοπίο ορθολογισμού, από μια νέα πεποίθηση που θα βάζει φραγμούς στην χωρίς πρόταση δυσφορία και διαμαρτυρία. Η Ελλάδα δεν μπορεί να επιστρέψει στο φαινόμενο μιας χώρας εξαίρεσης, όπως την περίπτωση που αποτυπώθηκε στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική ταυτότητα της χώρας, πληρώνοντας το κόστος της αντιευρωπαϊκής, λαϊκιστικής ριζοσπαστικοποίησης.   

Η ελληνική οικονομία έχοντας περάσει σε νέο κύκλο, χρειάζεται την δημοσιονομική σταθερότητα, στα πλαίσια της κοινοτικής νομισματικής πολιτικής της συμφωνίας των κυβερνήσεων της ΕΕ στη νέα δημοσιονομική πολιτική. Αξιοποιώντας τους αναγκαίους πόρους για διαρθρωτικές επενδύσεις στην εκπαίδευση, στον ψηφιακό μετασχηματισμό, στο περιβάλλον και στην κλιματική μετάβαση.

Σήμερα που η ΕΕ έχει κάνει αναγκαία βήματα στον δημοσιονομικό της χώρο, για την διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους, επενδύοντας στην αποτελεσματική, βέλτιστη χρήση των πόρων του Next Generation EU για την διασφάλιση της ανθεκτικότητας των εθνικών οικονομιών της ΕΕ, το εθνικό οικονομικό περιβάλλον απαιτεί και δημοσιονομική σταθερότητα, επάρκεια πόρων δημοσίων επενδύσεων, ανταγωνιστικές ιδιωτικές επενδύσεις, ενίσχυση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος.

Η Ελλάδα του 2024 χρειάζεται περισσότερη εξωστρέφεια, δυναμική μεταρρυθμιστική ροπή, να ξεπεράσουμε τα ψήγματα ενδοσκόπησης που θέλουν να δημιουργούν αυτοεγκλωβισμούς. Η Ελλάδα μέσα σε αυτό το περιβάλλον, έχοντας το εργαλείο των δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων από τα ωφελήματα που προκύπτουν μέσα από το πεδίο της Ευρωπαϊκής Ένωσης,  έχοντας επιτύχει την αξιολόγηση επενδυτικής βαθμίδας από το 2023, χρειάζεται μόνιμη ενίσχυση των διαρθρωτικών της προτεραιοτήτων, για την περιστολή της γραφειοκρατίας, διαρκή προσπάθεια για την ενίσχυση της παραγωγικότητας, με τρόπο που θα δίνει τόνωση στην ανάπτυξη, στην απασχόληση, επιτυγχάνοντας ευελιξία και ανθεκτικότητα.

* Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης, είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης. Το άρθρο έχει γραφεί για τον ιστότοπο Cretalive.gr