Ouf...mon ami! Ouf...

 Του Κώστα Α.Μπογδανίδη

«Ουφ!» Ο συνήθης αναστεναγμός ανακούφισης. Κι αυτός ήταν ο χαρακτηριστικός τίτλος μιας γερμανικής εφημερίδας, της Süddeutsche Zeitung για τις γαλλικές εκλογές.  Η οποία και κατέγραψε ότι στη Γαλλία και την Ευρώπη επικρατεί αίσθημα ανακούφισης σε πολλούς για το γεγονός ότι δεν θα χρειαστεί να υποστούν την ακροδεξιά τα επόμενα πέντε χρόνια με απρόβλεπτες συνέπειες, αλλά σημείωσε με νόημα ότι τελικά…δεν υπήρξαν πανηγυρισμοί στους δρόμους. Και ποιος έχει όρεξη για τέτοια πανηγύρια αφού οι περισσότεροι… σύρθηκαν να ψηφίσουν ένα πρόεδρο που δεν ήταν της αρχικής τους επιλογής Λιγότεροι από 3 στους δέκα ήθελαν τον Μακρόν, ακόμη πιο λίγοι την Λεπέν. Όλοι εξάλλου καταλαβαίνουν ότι αυτή μεν η νίκη είναι μεγάλη- και προσωπική του Μακρόν όσο και αν λένε ορισμένοι- μπορεί όμως να αποδειχθεί… πύρρειος για τον Πρόεδρο, τη Γαλλική Δημοκρατία και την Ευρώπη.

Όσο και αν δεν αρέσει σε κάποιους η αλήθεια είναι ότι ο Μακρόν ήταν και είναι ο μόνος μεγάλος ηγέτης με όραμα για την Ευρώπη. Και είναι μια νίκη κόντρα στο ρεύμα, την πανδημία και τον πόλεμο, τις υπονομεύσεις, τις διαμαρτυρίες, τα «κίτρινα γιλέκα», τον λαϊκισμό και την ακροδεξιά ρητορεία η οποία όμως…μετριάζεται από τα λάθη της γαλλικής προεδρίας, αλλά και το γεγονός ότι υπάρχει και το μεγάλο πρόβλημα που δημιούργησε ο καπιταλισμός (και η φυσιολογική παγκοσμιοποίηση χωρίς…δαίμονες σύντροφοι) και που μόνο ο…καπιταλισμός ο ίδιος μπορεί να διορθώσει. Σίγουρα δεν μπορούν να φτιάξουν την κατάσταση οι…ιδεοληπτικές και άναρχες κραυγές περί τρίτων δρόμων ή αυτών που οδηγούν σε καθεστώτα τύπου Πούτιν και Κορέας.

Το πρόβλημα της Γαλλίας και όχι μόνο ήταν και είναι πραγματικό. Όπως είναι της Ευρώπης και του δυτικού κόσμου. Κρίση οικονομική με χαοτικές διαφορές, κρίση πολιτισμική, κρίση αξιών στις οποίες δεν μπορεί να δώσει απάντηση καμία επικοινωνιακή δηθενιά, δεν λύνεται με τακτικισμούς, αλλά με πραγματικά μέτρα που θα ξεκινούν από τη βάση και θα φτάνουν στη μεσαία τάξη η οποία επειγόντως ζητεί επαναπροσδιορισμό και αποφυγή του αφανισμού της. Είναι η μεσαία τάξη που…μισεί κάθε ολοκληρωτικό καθεστώς γιατί από εκεί ξεκινούν όλα…

Αλλά ας γυρίσουμε στην…ανακούφιση. Αυτό το…ουφ δεν είναι πρώτη φορά που ακούγεται διά στόματος Ευρωπαίων και δη των Γερμανών που αποδεικνύονται μανούλες στο πώς να στηθεί ένα αυστηρό δημοσιονομικό σύστημα που θα λειτουργεί σαν θηλιά για κράτη και λαούς και μετά να προσπαθούν να…εξηγήσουν πως αυτός ο παραλογισμός δεν πρέπει να ξεσηκώνει τα πλήθη, να ενισχύει τους ακραίους και τους δήθεν αντισυστημικούς.

Εντάξει, το καταλάβαμε .Από την εποχή των Πρώσων και του Μέτερνιχ. Το εμπεδώσαμε. Αλλά όλα τα παραμύθια έχουν δράκους, τους σκοτώνουν οι πρίγκιπες, περνάνε ωραία μεν, αλλά έχουν ένα τέλος. Κι αυτό δεν είναι πάντα καλό ακόμη και για εκείνον που το γράφει.

Εάν ο δυτικός κόσμος με μπροστάρη τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αγγλία, όλες τις χώρες της Ευρώπης και φυσικά την ίδια την Αμερική δεν αντιδράσουν στην τάση της αυτοκαταστροφής που ορισμένοι οδηγούν τα πράγματα τότε μετράμε αντίστροφα. Δεν φτιάχνεις χρηματιστήριο ενέργειας για να σώσεις το περιβάλλον και στο τέλος να επωφελούνται κάποιοι μετρημένοι στα δάχτυλα. Δεν επιβάλεις φόρους για πράσινη ανάπτυξη και τελικά οικονομάνε 3-4 σε όλο τον πλανήτη…Δεν μπορεί να πετάς τόσο κόσμο στον Καιάδα της δήθεν ελεύθερης αγοράς που εν τέλει προγραμματίζεται από ολιγάρχες- δεν έχει μόνο η Ρωσία…Θα την πατήσουν και  τα κράτη και οι Ολιγάρχες και δεν θα πάρουν χαμπάρι. Για την ακρίβεια αυτοί οι κάποιοι λίγοι που νομίζουν ότι θα περνούν καλά αύριο όσο περνούν και σήμερα, αυτοί που μπορούν και κινούν τα νήματα στο παρασκήνιο και ελέγχουν τις γραμμές παραγωγής και χρήματος θα είναι τα πρώτα θύματα. Δεν είναι μόνο η Λεπέν ο νούμερο 1 κίνδυνος. Αυτή είναι το πρόσωπο που σήμερα δείχνει να σηκώνει το μπαϊράκι κατά του συστήματος που τη γέννησε. Πίσω από αυτήν, τον Πούτιν, κάτι λατινοαμερικάνικα- ασιατικά καθεστώτα κρύβεται ο πραγματικός δράκος. Και είναι κίτρινος. Που εάν βρει ευκαιρία όλους αυτούς θα τους τελειώσει και δεν θα ξέρουν από που τους ήρθε. Όλα έχουν ένα όριο λοιπόν κι όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν τόσο το καλύτερο. Ή για να το πω όπως το είπε ένας γιατρός «Όταν βάζεις φόρους και όταν κουρεύεις πρόβατα, καλό είναι να σταματάς πριν γδάρεις το πετσί.»

Δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος