Όταν κατουράς στη θάλασσα το βρίσκεις στο αλάτι!

Του Κώστα Α. Μπογδανίδη

Υπό κανονικές συνθήκες και σε ένα κανονικό κράτος δεν θα χρειαζόταν να το πούμε , αλλά επειδή το αυτονόητο σε τούτη τη χώρα δεν είναι δεδομένο ας το επισημάνουμε ξανά:  Καμιά οικογένεια, ομάδα ή σύλλογος δεν είναι υπεύθυνος για το εάν κάποιος από τα μέλη του παραστρατήσει ή έχει καλά κρυμμένα μυστικά ή είναι τέτοιες οι διαταραχές του, που θα προβεί σε βίαιες και ακατανόμαστες πράξεις. Πολύ περισσότερο είναι δύσκολο να επιρρίψεις ευθύνες σε ένα κόμμα που έχει τόσο κόσμο, μαζεύει κάθε καρυδιάς καρύδι, είναι πολυσυλλεκτικό και ασφαλώς δεν περνάει τα στελέχη του από ψυχομετρικά τεστ. Οπότε τι να σου κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ο κάθε Αλέξης του βγει νταής, ψυχωτικός, ψευτόμαγκας και καραμπουζουκλής; Ευθύνη προφανώς δεν υπάρχει σε τέτοια ζητήματα, ούτε κατά τη διάρκεια τέλεσης της πράξης, ειδικά όταν δεν γνωρίζεις πρόσωπα , πράγματα και καταστάσεις.

Επιπροσθέτως θα πουν (τα κόμματα) πως «δες αγαπητέ μου πολίτη, σοφέ λαέ μου εγώ είχα πχ 24 υποψήφιους στη λίστα μου και εσύ έστειλες αυτούς τους 5 στην Ευρωβουλή. Οπότε έχεις και εσύ την ευθύνη που σου αναλογεί»!

 Για να μην πουν (τα κόμματα) ότι την εποχή που έστελναν με λίστα τους ευρωβουλευτές στις Βρυξέλλες ουδέν μεμπτόν είχε ακουστεί. Τουλάχιστον τόσο σοβαρό. Ένα δίκιο θα το είχαν (τα κόμματα) εδώ που τα λέμε. Με τη λίστα πήγαινε στην ευρωβουλή ο Τσάτσος, ο Ρωμαίος, ο Παπαγιαννάκης, ο Ζαχαράκης και η Κράτσα και όχι τα παιδιά που μπαινοβγαίνουν στις φυλακές...

Ωστόσο, τα κομματικά «μαγαζιά» έχουν βασικές ευθύνες -πέραν από τις αρχικές επιλογές διολίσθησης στον λαϊκισμό- για τις εκ των υστέρων πράξεις, τη διαχείριση που κάνουν όταν πια σκάσει η βόμβα. Οφείλουν να κινούνται ταχύτατα , να αντιδρούν και να αποδίδουν ευθύνες , να βάζουν στη θέση τους τους θύτες. και να δίνουν πρώτα το παράδειγμα. Μάλιστα χωρίς να κάνουν εκπτώσεις και χωρίς «αλλά»…

Θα μου πείτε στην προκειμένη περίπτωση του Αλέξη τι μπορούσε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Γνώριζε και δεν αντέδρασε; Ήξερε κάτι παραπάνω και το έκανε αβαβά; Φυσικά λένε οι ίδιοι ότι κάποια στιγμή, πριν ένα χρόνο, δυο χρόνια (αδιευκρίνιστο), έμαθαν για κάτι φήμες, διαρροές και κουτσομπολιά, όπως είπε και η εκπρόσωπος του κόμματος. Τον κάλεσαν, δεν ξέρω τι τον ρώτησαν ακριβώς, πόσο το έψαξαν και εκείνος το διέψευσε. Εντάξει. Εδώ οι ευθύνες είναι θολές, αλλά πάμε παρακάτω.

Όταν το θέμα προέκυψε επίσημα διά στόματος της προέδρου του ευρωκοινοβουλίου τι έκανε το κόμμα; Εντός 15’ λένε τον έστειλαν στο σπίτι του. Για την ακρίβεια τον έθεσαν εκτός κόμματος, γιατί αυτός την έδρα την κρατάει. Και θα πληρώνεται όπως και οι άλλοι. Αλλά ταυτόχρονα άρχισαν τις υπεκφυγές. Με διαρροές τύπου «μα τώρα το θυμήθηκε αυτή, μετά από 3 χρόνια»; Μα τι έκαναν τόσο καιρό οι Βέλγοι δικαστές; Ποιος έστησε την υπόθεση προεκλογικά; Τι σκοπιμότητα είχε η συγκεκριμένη κυρία που το παίζει θύμα ενώ είναι στέλεχος του ΠΑΣΟΚ; Ο Αλέξης έχει το τεκμήριο της αθωότητας! Αυτά και άλλες ανοησίες έλεγαν και διέρρεαν -μέχρι και το «Μακελειό» επικαλούνται οι αθεόφοβοι- ενώ τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά! Και οι ίδιοι άλλα έλεγαν για τους…Βέλγους δικαστές όταν έβαζαν μέσα την Καϊλή! «Τι καλούς δικαστές έχουν στο Βέλγιο και κρίμα που δεν τους έχουμε και στην Ελλάδα» έγραφαν…

Τα γεγονότα  είναι ξεκάθαρα. Και η καταγγελία έγινε αμέσως και στοιχεία υπήρξαν για σοβαρά αδικήματα (ξυλοδαρμός, βιασμός) και όλα είχαν ονοματεπώνυμο! Τι σε κάνει τώρα που ο θύτης είναι δικός σου να βλέπεις το θύμα με καχυποψία;

Η μέγιστη υποκρισία και η αλά καρτ ευαισθησία είναι που καθιστά υπεύθυνα τα κόμματα και τον κάθε Γκρούεζα. Ή είσαι με το θύμα πάντα ή δεν είσαι. Η καταλαβαίνεις την ηθική στάση και επιμερίζεις τις ευθύνες ή κάνεις την παλαβή για να ξεπεράσεις τον πολιτικό σκόπελο. Αλλά ως πότε; Τώρα βλέπεις ότι η καταδίκη παρατάξεων, το τσουβάλιασμα που κάνουν σε όλα γυρίζει μπούμερανγκ. Θυμάσαι όταν κατηγορούσες τις αντίπαλες παρατάξεις για την υπόθεση της Καϊλή ως…κλέφτες, για την υπόθεση Λιγνάδη και της 12χρονης συλλήβδην ως…παιδεραστές και βιαστές; Ήρθε η ώρα να καταλάβεις την πικρή αλήθεια. Πως όταν κατουράς στη θάλασσα το βρίσκεις στο αλάτι.

δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος