«Ορίστε, η άδεια συσκευασία που παραγγείλατε»!

Της Ελίνας Φαρσάρη

Μεσούσης της καραντίνας ΙΙ και με δεδομένο ότι έρχονται τα Χριστούγεννα είχα την ατυχή έμπνευση να παραγγείλω ένα δώρο για συγγενικό μου πρόσωπο. Ατυχής, βεβαίως, η έμπνευση όχι λόγω της πρόθεσης αυτής καθαυτής, αλλά λόγω της συγκυρίας. 

Τα απρόοπτα ξεκίνησαν από νωρίς. Καταρχήν, «φάγαμε» ένα ωφέλιμο τριήμερο να βρούμε το δώρο στο ηλεκτρονικό κατάστημα που επιλέξαμε. Σε ό,τι μας άρεσε δεν υπήρχε διαθεσιμότητα, ή δεν υποστηριζόταν η «παράδοση από το κατάστημα», αφού τέλος πάντων σχεδόν όλα είχαν εξαντληθεί. Εν τέλει καταλήξαμε, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι το περίφημο click away δεν ήταν διαθέσιμο για όλα τα προϊόντα, με την κρυφή ελπίδα ότι η αποστολή θα γίνει γρήγορα αφού φυσικό κατάστημα της ίδιας επιχείρησης λειτουργεί στο Ηράκλειο με τις αποθήκες του και τα αποθέματά του. 

Και κάπου εκεί, μεταξύ ολοκλήρωσης παραγγελίας και πληρωμής, είχα τη φαεινή ιδέα! Να παραγγείλω μαζί και ένα κουτί συσκευασίας για να αμπαλάρω το δώρο μου και να το προσφέρω αξιοπρεπώς. Τι το’ θελα η δόλια;

Έστειλα, λοιπόν την παραγγελία μου, πήρα και τα πρώτα «ευχαριστώ» της επιχείρησης στο mail μου για την προτίμησή μου και άρχισα να στοιχηματίζω με τον εαυτό μου πότε θα παραλάβουμε το δωράκι, το Πάσχα ή τον Δεκαπενταύγουστο;

Και ξάφνου, την επομένη το πρωί, πουρνό – πουρνό, δέχομαι ένα τηλεφώνημα:

-    Γεια σας, από την εταιρεία Τάδε. Θα κατέβετε να παραλάβετε την παραγγελία σας;

Ω! Τι εύνοια της τύχης, τι απρόσμενη εξέλιξη. Ενθουσιασμένη, άρπαξα πορτοφόλια, κάρτες και ταυτότητες, έβαλα και τη μάσκα μου και κατέβηκα στην είσοδο. Ο ευγενικός (ομολογουμένως) διανομέας μου έτεινε το πακετάκι μου, λέγοντας:

-    Ορίστε, η άδεια συσκευασία που παραγγείλατε!
-    ;;;; 
-    Δεν παραγγείλατε μια άδεια συσκευασία, μικρού μεγέθους για αμπαλάζ δώρου;
-    Ναι… προφανώς, αλλά το δώρο που θα μπει μέσα στη συσκευασία που είναι;
-    Α! Γι’ αυτό δεν υπήρχε διαθεσιμότητα, θα πρέπει να περιμένετε να έρθει άλλος διανομέας. Το κουτί συσκευασίας που είχε διαθεσιμότητα σας παραδίδεται αμέσως.
-    Μάλιστα. Και τι σας οφείλω;
-    5,50 ευρώ κυρία μου. 2,5 ευρώ η άδεια συσκευασία και 3 ευρώ τα μεταφορικά.
-    Τα μεταφορικά, δηλαδή, είναι πιο ακριβά από το προϊόν;
-    Είναι στάνταρ η τιμή τους κυρία μου.
-    Και όταν με το καλό φτάσει το δώρο που έχω παραγγείλει θα πληρώσω άλλα 3 ευρώ μεταφορικά;
-    Μάλιστα, κυρία μου. Άλλη αποστολή, άλλα μεταφορικά.
-    Μα εγώ έκανα μία παραγγελία, κύριε μου, όχι δύο. Και όπως καταλαβαίνετε η άδεια συσκευασία αυτή τη στιγμή μου είναι παντελώς άχρηστη, χωρίς το δώρο. Και πότε θα το παραλάβω;
-    Θα ενημερωθείτε ασφαλώς. Απλά, πρέπει να κάνετε υπομονή γιατί οι παραγγελίες είναι πάρα πολλές. Εξάλλου, όταν κάνατε την αγορά σας υπήρχε μια σημείωση που έλεγε ότι θα «παραδοθεί τμηματικά»…

Έτσι, λοιπόν πέσαμε θύματα της τμηματικής παράδοσης και των «ψιλών γραμμάτων» της παραγγελίας. Χώρια που θα έπρεπε να είμαι και εντυπωσιασμένη επειδή η άδεια συσκευασία μου ήρθε μέσα σε λιγότερο από 12 ώρες στην πόρτα μου! Άτιμε κορωνοϊέ! Άτιμη καραντίνα! Άτιμο κι εσύ click away! Περιμένουμε λοιπόν… να κάνουμε Χριστούγεννα χωρίς δώρο για τους εορτάζοντες συγγενείς. Την αμέριστη συμπάθεια μου σε όλους τους συμπάσχοντες εκεί έξω, κι άλλο κακό να μη μας βρει!
 

Φωτογραφία αρχείου: unsplash