Οι άξονες του νομοσχεδίου του Υπ. Παιδείας που στοιχειοθετούν το συντηρητικό, αντιδραστικό και νεοφιλελεύθερο στίγμα!

Του Γιώργου Μακράκη
 

Είναι προκλητικό και απαράδεκτο το γεγονός πως η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και συνολικά η Κυβέρνηση της Ν.Δ. εκμεταλλεύεται την πανδημία του κορονοϊού και κατ’ επέκταση τα περιοριστικά μέτρα προκειμένου να καταθέσουν προς ψήφιση στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία. Ένα νομοσχέδιο που περιλαμβάνει σαρωτικές αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Σε κενό θεσμικού διαλόγου, απαγόρευση της κυκλοφορίας και δίχως δημοκρατικές διαδικασίες κατάθεσης και ανταλλαγής θέσεων με τους αρμόδιους φορείς και τα συνδικάτα, η κυβέρνηση επέλεξε να φέρει ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο -ανεξαιρέτως περιεχομένου- σ’ αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες εγκλεισμού που βιώνει η χώρα.

Στο περιεχόμενο του νομοσχεδίου γίνεται σαφές πως οι κεντρικοί άξονες φανερώνουν την πολιτική και ιδεολογική επιλογή της κυβέρνησης να συρρικνώσει το Δημόσιο Δωρεάν Σχολείο, να μειώσει τις κρατικές δαπάνες για τη Δημόσια Εκπαίδευση, να επιβάλλει πλαίσιο σκληρού ανταγωνισμού μέσω των σχολείων διαφορετικών ταχυτήτων και της αξιολόγησης με ιδιωτικό-οικονομικά κριτήρια, να γυρίσει το Σχολείο χρόνια πίσω με την αύξηση αριθμού μαθητών ανά τμήμα και την επαναφορά της διαγωγής !

Αναλυτικότερα, οι αλλαγές που αποτυπώνουν το νεοφιλελεύθερο και αναχρονιστικό πλαίσιο πάνω στο οποίο εδράζεται το νομοσχέδιο του Υπ. Παιδείας.

• Προσχολική Εκπαίδευση: Η «σχολειοποίηση» του Νηπιαγωγείου με την κατάτμηση σε διακριτά διδακτικά αντικείμενα με την εισαγωγή των Αγγλικών σε πρώτη φάση και αργότερα της Φυσικής Αγωγής και της Πληροφορικής σε δεύτερο χρόνο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη φιλοσοφία του Αναλυτικού Προγράμματος Σπουδών και δεν λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες των νηπίων. Μάλιστα, η Σύνοδος των Προέδρων και Κοσμητόρων των Παιδαγωγικών Τμημάτων και Σχολών και το Δ.Σ. της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας σε συνάντηση που είχαν εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση που επεσήμαναν πως η πρόθεση εισαγωγής αυστηρών δομημένων προγραμμάτων στα νήπια στερείται επιστημονικής τεκμηρίωσης παραβλέποντας βασικές παιδαγωγικές αρχές.
• Αύξηση αριθμού μαθητών ανά τμήμα: Ενώ με το άρθρο 74 του νόμου 4589/19  είχε ξεκινήσει σταδιακά η μείωση αριθμού μαθητών ανά τμήμα από 25 σε 22 στα νηπιαγωγεία και στα δημοτικά σχολεία, το Υπ. Παιδείας μας γυρίζει στο παρελθόν και αυξάνοντας τον μέγιστο αριθμό σε 24 μαθητές. Δεν σταματά εκεί όμως, καθώς προβλέπεται δυνατότητα προσαύξησης κατά ποσοστό 10% με απόφαση του Διευθυντή της σχολικής μονάδας, δηλαδή τελικός μέγιστος αριθμός μαθητών στους 26. Μη νομίζετε πως τελειώσαμε, η συρρίκνωση συνεχίζεται. Κι αυτό διότι προβλέπεται επιπλέον πως στα επταθέσια σχολεία και άνω ο ελάχιστος αριθμός των μαθητών δεν μπορεί να είναι μικρότερος από 20ανά τμήμα. Συμπεραίνουμε όλοι λοιπόν -εκπαιδευτικοί, γονείς μαθητές- πως επιδιώκουν τη μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού και παράλληλα τη ποιοτική υποβάθμιση του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου.
• Πρότυπα Σχολεία: Δημιουργούν «πρότυπα» σχολεία και το στολίζουν με ωραίες «ντυμένες» λέξεις όπως αριστεία, καινοτομία κ.ά. Εκείνο όμως που πρέπει να αξιολογήσουμε είναι η στόχευση και η ταξική διάκριση που διαμορφώνει με το πλαίσιο λειτουργίας αυτών των σχολείων. Το τρίπτυχο είναι συνεχείς εξετάσεις, μόνοι οι άριστοι μαθητές, ιδιωτικές δωρεές. Τα παιδιά όλης της χώρας και κατά προέκταση όλα τα σχολεία δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με ενιαίο πλαίσιο από την πολιτεία; Η επιλογή τους είναι ξεκάθαρη: σχολεία πολλαπλών ταχυτήτων και όχι  «πρότυπη» εκπαίδευση για όλα τα παιδιά χωρίς διακρίσεις, αποκλεισμούς και ταξικούς φραγμούς.
• Διαγωγή… κοσμιοτάτη: Επαναφέρουν τον αναχρονιστικό θεσμό του χαρακτηρισμού της διαγωγής μαθητών, ο οποίος θ’ αναγράφεται στους τίτλους σπουδών, των απολυτηρίων, των αποδεικτικών απόλυσης και λοιπών αποδεικτικών και πιστοποιητικών σπουδών. Ν’ ακολουθεί τους νέους/νέες σε όλη τους τη ζωή! Παράλληλα θεσμοθετούν ξανά τις πολυήμερες αποβολές σε μαθητές, αντί να εστιάσουμε στην πρόληψη και την παιδαγωγική αντιμετώπιση και προσέγγιση.
• Ποσοτική αξιολόγηση και κατηγοριοποίηση των σχολείων: Η πρακτική των σκληρών ποσοτικών αξιολογήσεων με την κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών έχει αποτύχει με βάση και τη διεθνή εμπειρία όσων εκπαιδευτικών συστημάτων υιοθέτησαν τα λεγόμενα αγγλοσαξονικά μοντέλα. Το Υπ. Παιδείας υιοθετεί άρρηκτα το περιεχόμενο αυτών των αξιολογήσεων, επενδύοντας στα ιδιωτικά και οικονομικά κριτήρια και στη γενικότερη φιλοσοφία του σχολείου της αγοράς. Η κυβέρνηση αγνοεί κι εδώ την εκπαιδευτική και επιστημονική κοινότητα για την αξιολόγηση της ποιοτικής ανατροφοδότησης και αναστοχασμού με απώτερο σκοπό τη βελτίωση του παρεχομένου εκπαιδευτικού έργου.
• Γκρεμίζουν τα ΕΠΑΛ για να ενισχύσουν τα ιδιωτικά ΙΕΚ:  Σύμφωνα με το άρθρο 51 του επίμαχου νομοσχεδίου μέγιστο όριο ηλικίας για την εγγραφή στα ημερήσια επαγγελματικά είναι τα 17 έτη. Το γεγονός αυτό σημαίνει πρακτικά πως αποκλείει χιλιάδες μαθητές από τη δημόσια εκπαίδευση και τους αφαιρεί τη δυνατότητα να αποκτήσουν ειδικότητα και πτυχίο επαγγελματικών προσόντων σε δημόσια δομή τυπικής εκπαίδευσης. Είναι πασιφανές πως απορρυθμίζουν την παροχή δημόσιας εκπαίδευσης προς όφελος των ιδιωτικών ΙΕΚ.
• Τα σχολεία… εξεταστικά κέντρα: Αυξάνεται ο αριθμός των εξεταζόμενων μαθημάτων, που είναι το αγαπημένο «χόμπι» των συντηρητικών υπουργών παιδείας. Επιπρόσθετα, επανέρχεται η τράπεζα θεμάτων για να μετατραπεί το σχολείο ξανά σε «εξεταστικό κέντρο».

Με βάση τα παραπάνω, λοιπόν, είναι ξεκάθαρο το νεοφιλελεύθερο στίγμα που εμπεριέχεται στο περιεχόμενο και στη στοχοθεσία του συγκεκριμένου πολυνομοσχεδίου. Είναι χρέος της εκπαιδευτικής, μαθητικής και γονεϊκής κοινότητας να παλέψει με διάφορες πολύμορφες δράσεις προκειμένου να μην κατατεθεί στη Βουλή το επίμαχο νομοσχέδιο, το οποίο γυρίζει το Δημόσιο Σχολείο στα μνημονιακά χρόνια.

Ο Γιώργος Μακράκης είναι Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. ν. Ηρακλείου «Δ. Θεοτοκόπουλος»

Μέλος Ε.Ε. ΑΔΕΔΥ