Της Ιωάννας Σφακιανάκη- Δημητριάδου
Ο Πρέσβης Γιώργος (Τζορτζ) Τσούνης* είναι Ελληνοαμερικανός, γιος μεταναστών στις Ηνωμένες Πολιτείες, με καταγωγή από τον Πλάτανο στην περιοχή της ορεινής Ναυπακτίας Αιτωλοακαρνανίας.
Όταν συναντήθηκε με τον τότε υπουργό Γιάννη Κεφαλογιάννη και τους σύστησε ο Πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας είπε επί λέξει στον Κεφαλογιάννη: «Έχω και εγώ καταγωγή από την Κρήτη, από τα Σφακιά δίπλα σας.. Είμαστε συμπέθεροι!»
Τότε κάποιος φίλος, με ώθησε να το ψάξω... Το έψαξα, αλλά "χάθηκε" ο φίλος.. και το άφησα στην άκρη...
Τώρα, ψάχνοντας τα αρχεία μου, το εντόπισα πάλι και είπα να το μοιραστώ μαζί σας...
Μια αναφορά του περιηγητή, Όθωνος Μιχαήλ Δέφνερ στο βιβλίο «Οδοιπορικαί εντυπώσεις από την Δυτικήν Κρήτη» του 1918 στη σελ.121 – 123 μας εξηγεί για την οικογένεια Τσούνη από την Νίμπρο Σφακίων.
Τι αναφέρει ο Δέφνερ στο βιβλίο του; Οι Τσούνηδες κατάγονται από τους Πατακούς..
"....Το αρχαίον όνομα ήτο βεβαίως Ίμβρος, αν και πόλις ή χωρίον εν Κρήτη με αυτότ ο όνομα δεν αναφέρεται από τους αρχαίους γεωγράφους.
Δια τους πρώτους συνοικιστάς του χωρίου τούτου, τους Πατακούς, σώζεται η εξής παράδοσις, την οποίαν μου ανεκοίνωσεν και αυτήν ο φίλος κ. Σπυρ. Βαρδάκης, όστις κατάγεται απ’ αυτήν την οικογένειαν.
Ήσαν μια φορά σ’ ένα νησί κοντά στην Πόλι εφτά αδερφοί. Την εποχή και τον τόπο που ζούσαν δεν λέγει η παράδοσις. Η κακή τους μοίρα τους έσπρωξε να κάμουν έγκλημα στον τόπο τους. Τι λογής έγκλημα έκαμαν, δεν ξέρομε. Ίσως να ήταν πατριωτικό, ίσως να τ’ ώκαμαν από εκδίκησι.
Τέλος πάντων δια το έγκλημα αυτό καταδικάσθηκαν εις φούρκισμα από τον Σουλτάνον, γιατί η πατρίδα τους είχε σκλαβωθή από τους Τούρκους. Από μέρα σε μέρα περίμενεν ο κόσμος να κρεμάσουν τα εφτά αδέρφια σε μια ημέρα. Το πράγμα έφτασε και στ’ αυτιά της Σουλτάνας. Η Σουλτάνα είχε την περιέργεια και εζήτησε να τους ιδή. Είχαν φαίνεται βγάλει όνομα, πως ήσαν άνδρες ωμορφοκαμωμένοι και σωστά παλλικάρια. Έγεινε το θέλημά της και οι εφτά αδερφοί, δεμένοι χειροπόδαρα και με μεγάλη συνοδία, επήγαν μπροστά της να τους δη.
Η Σουλτάνα, λέγει η παράδοσις, ως τους αντίκρυσε έμεινε καταμαγεμένη από το περήφανο και θεωρατικό τους παράστημα και από την γλυκάδα του προσώπου των. Όλη τους η κορμοστασιά και το ανατράνισμά των έδειχνε πως δεν ήσαν άνθρωποι γεννημένοι δια κακούργοι, αλλά θύματα της στραβής τύχης. Όλα αυτά έκαμαν τη Σουλτάνα που φαίνεται να ήτανε ψυχόπονη, να τους ευσπλαχνιστή και να ζητήση απ’ το Σουλτάνο, να μην τους χαλάση. Του λέει του Σουλτάνου:
«Σουλτάνε μου πολυχρονεμένε και δοξασμένε μου βασιλιά, μια χάρι θα σου ζητήσω και να μη μου την αρνηθής! Είναι αλήθεια μεγάλη η χάρη αυτή, μα η καρδιά του Σουλτάνου είνε μεγάλη και γεμάτη από ευσπλαχνία δια τους ανθρώπους του βασιλείου του. Σουλτάνε μου, αφέντη μου, να μη τους χαλάσης. Έιναι κρίμα από τον Αλλάχ, τέτοια θεωρητικά και ωμορφοκαμωμένα παλληκάρια να τα φάη τώρα το μαύρο χώμα. Βασιλιά μου, η καρδιά μου κρυφολέει και το πιστεύω, πως είνε αδύνατο, τέτοιοι άνθρωποι να είνε κακούργοι. Και να ακόμη, οι κριτάδες τους εδικάσανε και βρήκανε πως είχαν κάμει κακούργημα, ένας Θεός ξέρει, σε ποια δύσκολη θέσι τους έφερεν η τύχη να το κάμουν, χωρίς αυτοί να το θέλουν. Ας τους κρίνη ο μέγας Αλλάχ!»
Ο Σουλτάνος από τους τόσο συμπονετικούς αυτούς λόγους της Σουλτάνας του, που είχε δι’ αυτήν ξεχωριστή αγάπη, εσυγκινήθη, και χάρισε τη ζωή σ’ αυτά τα εφτά αδέρφια, αλλά με τη ρητή διαταγή να φύγουν από την πατρίδα τους μακριά, μα πολύ μακριά από αυτήν και να μη ξαναγυρίσουν πλια, να μην ακουσθή πλια η ύπαρξί τους.
Ένα τουρκικό καράβι τους επήρε, εταξείδεψε μέρες και νύχτεςς με άγριες θαλασσοταραχές και τρομερές αντάρες και φτάνει στην Κρήτη, στο λιμανάκι του Λουτρού των Σφακίων κι εκεί τους ξεμπαρκάρει. Μα πως ήταν μπορετό να ζήσουν εκεί άνθρωποι δίχως εργασία; Έπρεπε να εργαστούν και δια να εργαστούν να πάννε μέσα σ’ αυτή την ορεινή επαρχία να ιδούν τι θ’ απογενούν, έπρεπε να ζητήσουν εργασία! Εξεκίνησαν μια μέρα και με την ασάλευτη απόφασι έφτασαν στο μέρος που είναι τώρα χτισμένο το χωριό «Νίμπρος».Εκεί τότε δεν υπήρχε τίποτε, κανένα σπίτι, παρά μονάχα μερικά μητατόσπιτα των βοσκών.
Εμπήκαν βοσκοί στο μέρος αυτό κι έμειναν αυτού από κει και ύστερα. Είχαν ανάγκη από πηγάδι κι άνοιξαν πηγάδι, το πρώτο πηγάδι που ανοίχτηκε στην Νίμπρο. Ύστερα από το πηγάδι έχτισαν καλύβια και έγειναν πλια νοικοκυραίοι σ’αυτόν τον τόπο και παντοτεινοί κάτοικοι και συνεδέθησαν δια γάμων με τους γυρωχωρίτες. Αυτοί τους νέους γειτόνους των τους παρωνόμαζον Τσουνίδες.
Ένας από αυτούς τους εφτά αδερφούς έκαμε πέντε υιούς. Επειδή αυτά τα πέντε παιδιά έγειναν άνδρες ζωηροί και πολύ δυνατοί και δεν ήθελαν ποτέ τους να χάσουν από το δίκαιο τους, πατάσσοντες τους εχτρούς των, μετωνομάσθησαν Πατακοί, όπως λέγει η παράδοσις.
Οι Τσουνίδες λοιπόν και οι εξ αυτών Πατακοί είνε κατά την παράδοσιν οι πρώτοι συνοικισταί του χωρίου Νίμπρου και το πρώτο πηγάδι, που ανοίχτηκε σ’ αυτό το χωριό, ανοίχτηκε από τους Τσουνίδες. Από το πηγάδι αυτό εσέρνανε το νερό τους οι Τσουνίδες και οι Πατακοί και σέρνουν ως τη σημερινή ημέρα όσοι κατάγονται από αυτούς από αρσενικό...."
Ο Μανώλης Πυτικάκης αναφέρει πως το «τσουνί» είναι απότομο ύψωμα με οξεία κορφή ή αιχμηρό άκρο πολλών αντικειμένων.
* Ο Τζ. Τσούνης, γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1967 στο Κουίνς της Νέας Υόρκης των ΗΠΑ, από τους Τζέιμς και Ελένη Τσούνη (μετανάστες πρώτης γενιάς από τον Πλάτανο Ναυπακτίας). Είναι δικηγόρος και επιχειρηματίας και μέλος του Δημοκρατικού κόμματος στις ΗΠΑ. Μεγάλωσε και φοίτησε στη Νέα Υόρκη, παρακολουθώντας παράλληλα μαθήματα σε ελληνικό σχολείο. Σπούδασε Κλασσικές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και στη συνέχεια, σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Σαιντ Τζονς.
Είναι παντρεμένος με την ομογενή διδάκτωρ Φυσικοθεραπείας Όλγα Αντζουλή, με την οποία έχουν αποκτήσει τρία παιδιά.
Στις 8 Οκτωβρίου 2021, προτάθηκε από τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, ως υποψήφιος για το αξίωμα του πρέσβη των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ελλάδα. Η υποψηφιότητά του, εγκρίθηκε από τη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών στις 10 Μαρτίου 2022. Ενώ το 2013, είχε προταθεί από τον Μπαράκ Ομπάμα, ως υποψήφιος για το αξίωμα του Πρέσβη των Ηνωμένων Πολιτειών στη Νορβηγία, την οποία απέσυρε το 2014.
Η οικογένεια Τσούνη από το 1985, άρχισε να λειτουργεί ξενοδοχεία, μεταξύ των οποίων τα «Hilton», «Intercontinental», «Starwood» και «Radisson».
