Του Απόστολου Τζίφα
Η συγκυρία βοηθά σήμερα στη χώρα μας να αποκρυπτογραφήσουμε το λόγο της αριστεράς. Θα περίμενε ο απλός πολίτης από τη αριστερά να αναπτύξει ένα γόνιμο διάλογο ξεπερνώντας ιδεοληψίες και παλιές συνταγές αντιπολίτευσης.
Οι δύσκολες συνθήκες που βιώνει η ανθρωπότητα και η χώρα μας απαιτούν πολιτική συστράτευση και ένα γόνιμο διάλογο ξεπερνώντας τα αριστερά αφηγήματα και την ανούσια καταγγελιολογία.
Όλοι θα κριθούν από την επιτυχία όχι μόνο της υγειονομικής πολιτικής , αλλά και από το επίπεδο της κοινωνικής συνοχής και της γρήγορης επαναφοράς στην οικονομική πραγματικότητα.
Την υγειονομική πολιτική της κυβέρνησης η αριστερά μάλλον την υποβαθμίζει ( : αυτονόητη πολιτική). Ασφαλώς και γνωρίζει την αντίστοιχη υγειονομική πολιτική της Ισπανίας και των ομοιδεατών της Podemos. Γνωρίζει, επίσης, πόσο ο μέσος ισπανός απαξιώνει το σοσιαλιστή πρωθυπουργό και τους συνδαιτυμόνες τους στην εξουσία.
Είναι φανερό ότι στις δύσκολες αυτές στιγμές θα κριθεί η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση. Ο ιδεοληπτικός λόγος της αριστεράς θα κριθεί απέναντι στα προβλήματα που απαιτούν προγραμματική επάρκεια και μεταρρυθμιστική πολιτική.
Η κυβέρνηση οφείλει να ξεπεράσει πρακτική δεξιάς κυβερνησιμότητας και να έρθει κοντά στην κοινή γνώμη , στην καθημερινότητα και στην άμεση επίλυση των οικονομικών προβλημάτων.
Ο λαϊκισμός δεν έχει θέση σε κανένα κόμμα. Τα προβλήματα είναι πολλά και απαιτούν μεταρρυθμιστικές ιδέες. Απαιτούν να λυθούν διαχρονικά προβλήματα στη δημόσια διοίκηση και στην οικονομία.
Η αριστερά αν επιμείνει στις διαχωριστικές γραμμές προόδου- συντήρησης, κεφαλαίου- λαού, κοινωνικής ανισότητας και προόδου, τότε δεν έχει ξεπεράσει τον εαυτό της με τη μονοθεματική αντζέτα της και τις ιδεοληπτικές εμμονές της. Η υγειονομική κρίση δεν έχει κοινωνικούς διαχωρισμούς. Τα προβλήματα είναι κοινά για όλες τις τάξεις .
Μήπως η αριστερά επιθυμεί κρατικοποιήσεις εταιρειών, όπως της Aegean , η οποία για είκοσι χρόνια με τη συνεισφορά της στην οικονομία και την κοινωνία, αποτέλεσε ένα παράδειγμα υγιούς επιχειρηματικότητας με έμμεσα οικονομικά οφέλη για την κοινωνία και την οικονομία;
Για τις αλλαγές στην εκπαίδευση η αριστερά είναι ουρά των συνδικαλιστών. Απέναντι στις άναρθρες κραυγές και στα «επιχειρήματα» εκπαιδευτικών συνδικαλιστών κυριαρχεί η απλή λογική και η ανάγκη άμεσων αλλαγών. Απόψεις διανοουμένων δεν προβάλλονται από τα ΜΜΕ, όπως του Μπαμπινιώτη και του Γεωργουσόπουλου. Μήπως και αυτοί είναι αντιδραστικοί και εκπρόσωποι του κεφαλαίου;
Η αριστερά δεν έχει σταθερή θέση για τη μεσαία τάξη. Άλλοτε την αγνοεί και τώρα την υπολογίζει βλέποντας τα δημοσκοπικά ποσοστά της να κονταίνουν.
Η περίπτωση της Marfin καταδεικνύει ότι δεν σκοπεύει να απομακρυνθεί από παρωχημένες πρακτικές του παρελθόντος. Δεν μπορεί η αριστερά να ταυτίσει τα «δικά» της παιδιά με τους απλούς εργαζόμενους που κατά μία άποψη εκφράζουν την εργοδοσία.
Οι κυβερνητικοί χειρισμοί θα κριθούν και μάλιστα αυστηρά από την κοινωνία. Θα κριθεί , όμως , και η στάση της αριστεράς που οφείλει να ξεπεράσει ιδεολογικές ιδεοληψίες και πρακτική «νεοαυριανισμού». Αλλά πάνω από όλα τον εαυτό της.
Η κοινωνική συνοχή και η πρόοδος της πατρίδας μας δεν εξαρτάται από ιδεολογικά θέσφατα και πολιτική πρακτική δεκαετιών , αλλά από την ικανότητα των πολιτικών να προσαρμοστούν στα νέα και πρωτόγνωρα δεδομένα. Εκεί όλοι θα κριθούν από το λαό και τον ιστορικό του μέλλοντος.
