Του Δημήτρη Καρατζάνη
''Ο Εβραίος σαν φτωχάνει τα παλιά τεφτέρια πιάνει''λέει μια παλιά παροιμία Και μου ήλθε στο μυαλό ;όταν άκουσα για το άνοιγμα από την κυβέρνηση, της συζήτησης για τον εκλογικό νόμο .. Ο ''Εβραίος'', εν προκειμένω ο Τσίπρας , τώρα που οι δημοσκοπήσεις φέρνουν τα ποσοστά του να ''φτωχαίνουν ''κάθε μέρα και συνεπώς το ενδεχόμενο απώλειας της εξουσίας να γίνεται βεβαιότητα ,όποτε και αν προκύψουν οι κάλπες, θυμήθηκε τα ''παλιά τεφτέρια'', τον εκλογικό νόμο δηλαδή.
Πρόκειται για συνηθισμένη πρακτική των Ελληνικών κυβερνήσεων, που, όσο τα ποσοστά τους είναι ψηλά ,ο νόμος που τις έχει φέρει στην εξουσία, είναι καλός και άγιος. Όμως, μόλις αρχίσουν να βλέπουν την πλάτη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης τις πιάνει ο ''πόνος'' για ένα... δικαιότερο σύστημα, ,για... εκπλήρωση υπόσχεσης του προγράμματος τους, για.. διευκόλυνση σχηματισμού συμμαχικών κυβερνήσεων κλπ.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί ,είναι στάχτη στα μάτια του κόσμου και ο ένας και μοναδικός στόχος κάθε συζήτησης για τον εκλογικό νόμο είναι ,πως να αναχαιτιστεί η προέλαση του αντιπάλου προς την εξουσία ή να καταστεί η ήττα των κυβερνώντων λιγότερο οδυνηρή. Γι αυτό και στην πολιτική μας ιστορία -κατά διαβολική σύμπτωση- όλες οι κυβερνήσεις καταφεύγουν στα ''παλιά τεφτέρια'' -τον εκλογικό νόμο- μόλις αρχίζουν να παίρνουν την κάτω βόλτα,...
Πρέπει να πούμε ότι τέτοιες αμαρτωλές μεθοδεύσεις που ταλαιπώρησαν τη χώρα ή ακόμα και αλλοίωσαν τη βούληση των πολιτών, είναι συχνές στην πολιτική μας ζωή. Αρκεί για παράδειγμα, να θυμηθούμε το Ν1747/89 ,που ως παραλλαγή της απλής αναλογικής, υποτίθεται πως 'βελτίωνε'' το νόμο Κουτσόγιωργα .
Η αλήθεια είναι ότι στην πραγματικότητα ''στόχευε'' το δρόμο προς την εξουσία της Ν.Δ , ταλαιπώρησε τη χώρα με τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε ατμόσφαιρα ακραίου φανατισμού ,εκτίναξε το δημόσιο χρέος την ώρα που η χώρα βυθιζόταν, και τελικά έδωσε μια αδύναμη κυβέρνηση των 150+1 βουλευτών, παρότι το πρώτο κόμμα είχε συγκεντρώσει σχεδόν το 47%(46,89) των ψήφων.
Παλιότερα βέβαια, η πολιτική ιστορία έχει καταγράψει ακόμα πιο εντυπωσιακά εκλογικά εφευρήματα .Το 1956 λόγου χάρη, η τότε κυβέρνηση ( ΕΡΕ) με το περίφημο ''τριφασικό'' σύστημα με λιγότερες ψήφους(1594112 έναντι1620007 της Δ.Ε) κατάφερε να εκλέξει 165 βουλευτές ,έναντι μόλις 132 του αντιπάλου της. Το ''κόλπο'' ΄τότε , η μεθόδευση αν προτιμάτε ,βασιζόταν στη επινόηση της ''στενής'' και ''ευρείας''περιφέρειας. Όπου δηλαδή το κυβερνόν κόμμα, δεν ήταν ισχυρό π.χ στις μεγάλες πόλεις, ίσχυε η απλή αναλογική ,ενώ εκεί που υπερίσχυε πχ στην ύπαιθρο ,το πλειοψηφικό σύστημα
Βέβαια από τότε που συνέβαιναν όλα αυτά, έχει ''κυλήσει πολύ νερό κάτω απ τ αυλάκι'' και δύσκολα πλέον μπορούν να περάσουν μεθοδεύσεις τέτοιας μορφής .Εκτός αυτού, σήμερα, υπάρχει και η πρόνοια του τελευταίου εκλογικού νόμου ,που προβλέπει ,πως, όποιο σύστημα κι αν ψηφιστεί, η εφαρμογή του δε θα ισχύσει από τις επόμενες, αλλά τις μεθεπόμενες εκλογές, εκτός και αν συγκεντρώσει τις ψήφους των 2/3 της βουλης. Δηλαδή 200 βουλευτές και άνω...
Αυτό, δε σημαίνει ότι η κυβέρνηση, που μπορεί να στερείται τελείως στρατηγικού σχεδιασμού, είναι όμως ...μαννούλα στους τακτικισμούς, δε θα επιχειρήσει, όσο δύσκολο και αν είναι αυτό σήμερα, να περάσει κάποιο ''σύστημα'', που, πρωτίστως θα ευνοεί την ίδια. Ταυτόχρονα όμως ,και προκειμένου να συμπληρωθεί το ...200άρι δε θα τσιγκουνευτεί κάποια δωράκια στα μικρά κόμματα, πχ την απλή αναλογική ,σε ελκυστικό περιτύλιγμα ενδεχομένως.
Θα είναι όμως, άραγε, τόσο αφελείς οι επικεφαλής αυτών των κομμάτων, ώστε να ξεγελαστούν από το δόλωμα της εκλογής ενός ή δυο βουλευτών παραπάνω για να τσιμπήσουν το τυράκι της ποντικοπαγίδας ,που τους έχει στημένη ο Τσίπρας;
Είναι δυνατόν, στη σημερινή κατάσταση της χώρας, να παραβλέψουν το ενδεχόμενο επανάληψης της περιπέτειας των εκλογικών αναμετρήσεων του 89 , και να προσφέρουν σωσίβιο στον πιο αναξιόπιστο, καιροσκοπικό, ανίκανο και ''παρα φύσιν'' πολιτικό σχηματισμο (Σύριζα-ΑΝΕΛ) που βρέθηκε στο τιμόνι της χώρας από το 74 και μετά ;
''Ου μετανοείν, αλλά προνοείν χρη τον άνδρα τον σοφόν'' λέει ο Επίκουρος .Το πρόβλημα είναι ότι ο φιλόσοφος μιλά για τον ''ανδρα τον σοφόν'',είδος -δυστυχώς- εξαιρετικά σπάνio στoν πολιτικό μας βιότοπο. Γι αυτό και δεν είμαστε καθόλου αισιόδοξοι για τις εξελίξεις.
Ελπίζομε πάντως στους εν εξελίξει σχεδιασμούς, να μην απλώσει κανείς χέρι, για οποιαδήποτε σκοπιμότητα στο κατώφλι του 3% που θεσπίστηκε από το Νοέμβριο του 90.. Αυτό μας έλλειπε τώρα, μέσα στα τόσα , να μπούμε και σε περιπέτειες με τα μειονοτικά
