Μπροστά στις αλλαγές, παιδικότητα ή πολιτική σοβαρότητα;

της Αθηνάς Σπανάκη - Κοχιαδάκη *

Βρισκόμαστε στην απαρχή μιας νέας τάξης πραγμάτων, και αυτό είναι το μόνο που κανείς μπορεί να πει με βεβαιότητα. Πολλές από τις σταθερές του δυτικού κόσμου φαίνεται ότι μεταβάλλονται: η σχέση ΗΠΑ-Ευρώπης, ο ρόλος του ΝΑΤΟ, το ελεύθερο εμπόριο. Ωστόσο, είναι τέτοια η πολυπλοκότητα του πλανήτη, από τις κρατικές οντότητες και τα συμφέροντά τους έως τις προσωπικότητες των αρχηγών τους, και τις τεχνολογικές εξελίξεις, τις γεωφυσικές μεταβολές και τα οικονομικά μοντέλα που, κανείς, δε μπορεί προσδιορίσει επακριβώς αυτή την επερχόμενη τάξη πραγμάτων. Αυτό που εμείς, ως Έλληνες και ως πολίτες, πρέπει να αναρωτηθούμε είναι ποιούς πεφωτισμένους πολιτικούς και ποιες πολιτικές πρέπει να αναδείξουμε για να επωφεληθούμε και όχι να καταπέσουμε περαιτέρω από τις γεωπολιτικοοικονομικές αλλαγές. Αυτό που χρειάζεται είναι να παρακολουθούμε με σοβαρότητα το νέο που έρχεται και να οργανώσουμε πάνω σε αυτό μια καλύτερη εθνική μοίρα.

Ασφαλώς, ο δογματισμός του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα μας κόστισε στο παρελθόν, αλλά το κόστος αυτό θα είναι ελάχιστο μπροστά σε αυτό που μας περιμένει εάν δεν αλλάξει αυτή η κυβέρνηση. "Δογματισμός είναι να ταυτίζεις την αλήθεια με τις αντοχές της σκέψης σου" είχε πει ο Γερμανός πολιτικός φιλόσοφος Λίο Στράους, και από αυτό ακριβώς πρέπει να απαλλαχθούμε. Οι σκέψεις και οι επακόλουθες πράξεις της κυβέρνησης αυτής είναι κολλημένες σε ένα ομιχλώδες κομμουνιστικό παρελθόν, άτολμες σε σχέση με τον μετασχηματισμό που χρειάζεται το ελληνικό δημόσιο και αφελείς σε σύγκριση με αυτές που θα χρειαστεί να επιδείξουμε ως έθνος ώστε να μη συνθλιβούμε από τη νέα τάξη πραγμάτων.

Σε ένα κόσμο που ο νέος πλανητάρχης λέγεται Ντόναλντ Τραμπ, ο πρόεδρος της Κίνας, Σι Τζινμπινγκ, κάνει ηγετική εμφάνιση στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, που μέσα στο 2017 θα έχουμε εκλογές σε Γερμανία και Γαλλία, που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει να διαχειριστεί ένα Brexit και, Ασία και Αφρική, εξισλαμίζονται ραγδαία- με τον κατάλογο των μεταβολών να μην έχει τέλος- εμείς, πού βλέπουμε τη χώρα μας; Ο Μπαράκ Ομπάμα στον αποχαιρετιστήριο λόγο του είπε ότι ακόμη περισσότερο από την παγκοσμιοποίηση, η αυτοματοποίηση, με την εφαρμογή νέων τεχνολογιών, θα είναι η συνθήκη που θα διαμορφώσει τα νέα δεδομένα στην αγορά εργασίας τα επόμενα χρόνια. Ποιός πολιτικός αρχηγός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να αντιληφθεί αυτή την αλλαγή και να προετοιμάσει μια ολόκληρη χώρα για αυτή την εξέλιξη; Πόσο, μάλλον, μια χώρα στην οποία η ανεργία αποτελεί ήδη ένα κοινωνικό πρόβλημα, ογκώδες και εκρηκτικό.

Τώρα, όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν, γίνεται κοινός τόπος ότι η ζωή στα εθνικά κράτη δεν αποτελεί ένα κλειστό σύστημα. Ότι συμβαίνει έξω από τα σύνορά μας, οικονομικά, στρατιωτικά, πολιτικά, κινηματικά ακόμη και ηθικά, μας επηρεάζει άμεσα και καίρια. Και όσο ο κόσμος χαρακτηρίζεται από αυτή την αλληλεξάρτηση δε μπορούμε να προχωρήσουμε με πολιτικούς που επιδεικνύουν πολιτικό αυτισμό!

* Η Αθηνά Σπανάκη - Κοχιαδάκη, Δημοτικός Σύμβουλος Ηρακλείου, Μέλος της Γραμματείας Γυναικείων Θεμάτων ΝΔ - Υπεύθυνη Κρήτης