Μαζί με την Σοφία και με την κάθε Σοφία

Του Βασίλη Σπυριδάκη

Ζούμε στην εποχή όπου η παρενόχληση μιας γυναίκας αντιμετωπίζεται σαν ένα <<δυσάρεστο περιστατικό>>. Στην εποχή, όπου ο μέσος άνθρωπος θεωρεί πως εφόσον δεν εμπλέκεται κάποιο μέλος της οικογένειας του σε αυτό, τηρεί σιγή ιχθύος. Γιατί; Δυστυχώς δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Αντ’ αυτού, υπάρχουν άτομα που λένε ότι <<εκείνη φταίει, εκείνη το προκάλεσε, γιατί δεν μιλούσε τόσα χρόνια και μίλησε τώρα;>>. Μόνο απέχθεια μπορεί να προκαλέσει σε κάποιον που έχει ευστροφία και συναίσθηση όταν ακούει τέτοιες δηλώσεις.

Η κίνηση της Σοφίας Μπεκατώρου να μιλήσει για την σεξουαλική παρενόχληση που υπέστη, είναι από μόνη της μία κίνηση γενναιότητας. Μία κίνηση που πρέπει να παρακινήσει και άλλες γυναίκες να βγουν να μιλήσουν. Να καταγγείλουν και να πουν για τις τραυματικές εμπειρίες που έχουν ζήσει. Σαν αγόρι, αισθάνομαι ντροπή το ότι υπάρχουν άντρες που συμπεριφέρονται με υποτιμητικό τρόπο στις γυναίκες και τις παρενοχλούν, δίχως την θέληση τους. Ιδιαίτερα, αισθάνομαι ντροπή για τον ίδιο μου τον εαυτό όταν ακούω συζητήσεις μεταξύ συνομηλίκων μου να <<βαθμολογούν>> μία κοπέλα ή να την χαρακτηρίζουν με υποτιμητικά λόγια, και το πιο στενάχωρο βέβαια είναι ότι μπορεί να ξεφύγω. Ντρέπομαι και αυτό που οφείλω να κάνω σαν Βασίλης είναι ένα: να συμπεριφέρομαι σε μία γυναίκα όπως της αρμόζει. Με σεβασμό, με εγκαρδιότητα και με αγάπη. Δεν είμαι από τα άτομα που έχουν την τέλεια εξωτερική εμφάνιση, ούτε έχω συνάψει πολλές σχέσεις με κορίτσια. Γνωρίζω όμως ένα πράγμα: ΑΜΑ ΚΑΠΟΙΑ ΠΕΙ ΟΧΙ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΧΙ.

Άμα αγνοήσω το ΟΧΙ, ευτελίζω την προσωπικότητα μου, αναιρώ όλα μου τα πιστεύω. Δεν μπορώ να μπω στη θέση κάποιου ατόμου που έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση και να του πω:<<Μπορώ να καταλάβω τα όσα νιώθεις>>. Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε ένα αθλητικό περιβάλλον με ανθρώπους που τρέφω απεριόριστο σεβασμό για εκείνους και αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για τα όσα μου προσέφεραν, τόσο στη σωματική, όσο και στην ψυχική υγεία. Όμως τα όσα έχω ακούσει για συμπεριφορές μεγαλοπαραγόντων, που έταζαν υποσχέσεις σε αθλητές και αθλήτριες, με αντάλλαγμα την ικανοποίηση των σεξουαλικών τους ορέξεων, με θλίβουν και με σοκάρουν σε μεγάλο βαθμό που αναρωτιέμαι για το πως συνεχίζουν να κατέχουν αυτές τις θέσεις και να μην έχουν τιμωρηθεί ακόμα

Το κράτος, αλλά και η κοινωνία, έχει την ηθική υποχρέωση να αντιμετωπίσει αυτή την ειδεχθής συμπεριφορά και τις ανώμαλες ορέξεις αυτών των ανθρώπων. Να αντιληφθούν πως η κλεψύδρα τελειώνει και πως ο ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει πλέον. Είναι μία ευκαιρία για όλους μας να στηρίξουμε τα θύματα και να τους βοηθήσουμε να σπάσουν την σιωπή τους...!