Κίνδυνοι για τη φετινή ελαιοπαραγωγή

Του Κώστα Χαρτζουλάκη

Από τις μέχρι σήμερα εκτιμήσεις η ελαιοπαραγωγή στην Κρήτη είναι αρκετά καλή, θα ξεπεράσει τους 90.000 τόνους, υπό δύο προϋποθέσεις. Πρώτο να ολοκληρωθεί με επιτυχία η δακοκτονία και δεύτερον να υπάρχει επάρκεια εργατικού δυναμικού για την έγκαιρη ελαιοσυγκομιδή.

Όσον αφορά την καταπολέμηση του δάκου φαίνεται ότι μέχρι σήμερα η κατάσταση είναι υπό έλεγχο, αν και υπάρχουν κάποιες διαμαρτυρίες για μη αποτελεσματική αντιμετώπιση σε περιοχές του Ηρακλείου και των Χανίων. Στη σύσκεψη στην Αντιπεριφέρεια Χανίων στις 3/9/2020 τονίστηκε ότι μπαίνουμε στην επικίνδυνη περίοδο του φθινοπώρου και πρέπει να υπάρχει εγρήγορση από όλους για να μη χαθεί ο έλεγχος. Αναφέρθηκε επίσης ότι υπάρχει επάρκεια εντομοκτόνων για την εκτέλεση τόσο του τέταρτου όσο και του πέμπτου δολωματικού ψεκασμού στο σύνολο των περιοχών που εφαρμόζεται η δακοκτονία. Ο τέταρτος ψεκασμός έχει ολοκληρωθεί σε πολλές περιοχές ή βρίσκεται σε εξέλιξη, όπως στο Δ. Κισάμου. Η σχετική υγρασία τον Σεπτέμβριο είναι αυξημένη, γεγονός που ευνοεί την ανάπτυξη του δάκου και αν οι κλιματικές συνθήκες συνεχίσουν να είναι ευνοϊκές, πιθανόν να χρειαστεί σε πολλές περιοχές και έκτος δολωματικός ψεκασμός. Και ο κίνδυνος είναι από το αν υπάρχουν άμεσα διαθέσιμα τα κατάλληλα φάρμακα και οι σχετικές πιστώσεις για να υλοποιηθεί έγκαιρα.  

Μεγάλη ανησυχία υπάρχει ήδη στους παραγωγούς από την έλλειψη εργατών γης λόγω κωρονοϊού ενόψει της ελαιοσυγκομιδής, πράγμα που αναμένεται να έχει αρνητικές επιπτώσεις τόσο στο προϊόν όσο και τους παραγωγούς. Μέχρι σήμερα το 2020 είναι μια δύσκολη χρονιά και υπάρχουν πολλοί άνεργοι, ιδιαίτερα στον τουρισμό και τα συναφή επαγγέλματα. Μήπως ήλθε η ώρα με ειλικρίνεια και θετική σκέψη να δώσουμε λύση στο πρόβλημα, αλλάζοντας νοοτροπία; Απλά πρέπει να έχουμε την διάθεση και την όρεξη.

Μήπως η Τοπική Αυτοδιοίκηση και η Περιφέρεια Κρήτης πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλία για την επικοινωνία ανάμεσα στους παραγωγούς και τους πολίτες που επιθυμούν να εργαστούν στα αγροκτήματα της Κρήτης; Η δουλειά δεν είναι ντροπή και όλοι πρέπει να τολμήσουμε και να εργαστούμε στην περιοχή μας, ώστε όλα τα χρήματα να μείνουν εδώ. Και δεν είναι λίγα. Πάνω από 70 εκατομμύρια ευρώ, αν λάβουμε υπόψη ότι περίπου ένα ευρώ είναι το κόστος  συγκομιδής για κάθε κιλό ελαιολάδου και το 20% του παραγόμενου ελαιολάδου συγκομίζεται από τους ιδιοκτήτες-παραγωγούς. Αυτό που χρειάζεται άμεσα είναι πρόσκληση για απασχόληση για τη συγκομιδή της ελιάς στους άνεργους, με ασφάλιση εργοσήμου. Και βέβαια κάθε άνεργος που θα εργασθεί, πέρα από το ημερομίσθιο που θα λαμβάνει από τον παραγωγό, να λαμβάνει και ένα επιπλέον ποσό από τον ΟΑΕΔ ώστε να έχει ένα αξιοπρεπές ημερομίσθιο. Έτσι επιδοτούμε την εργασία, όχι την ανεργία.  

Αν δεν ληφθεί άμεσα μέριμνα για τα παραπάνω, η δοκιμαζόμενη ελαιοκαλλιέργεια θα δεχτεί τη χαριστική βολή και η οικονομία της υπαίθρου, και όχι μόνο, θα καταρρεύσει.