Η μεταπολίτευση και οι νέες κατευθύνσεις της χώρας

Tου Γιώργου Α. Ζερβάκη *

Εάν κάτι κράτησε την χώρα όρθια το κρίσιμο βράδυ της 23ης Ιουλίου 1974, ήταν το γεγονός ότι στην κρίσιμη σύσκεψη που οι στρατιωτικοί παρέδωσαν την εξουσία στους πολιτικούς, βρέθηκε το σύνολο των δημοκρατικών ηγετών των κύριων προδικτατορικών πολιτικών δυνάμεων, που είχαν πλήρη επίγνωση της κρίσιμης εθνικά κατάστασης. Πολιτικές προσωπικότητες κύρους και ευθύνης, που μέσα σε ένα γνήσιο πλαίσιο συναίνεσης, δεν άφησαν την χώρα να υποστεί περαιτέρω καταστροφικές συνέπειες.

Στα 48 αυτά χρόνια, διαμορφώθηκε η πιο σταθερή δημοκρατική περίοδος, η ομαλή εναλλαγή πολιτικών δυνάμεων στην εξουσία, η επιλογή της χώρας να ενταχθεί στο ευρωπαϊκό, δημοκρατικό, ενωσιακό πλαίσιο, ενισχύθηκε μέσα σε αυτές τις δεκαετίες και σήμερα η κατεύθυνση αυτή αποτελεί μια αδιαπραγμάτευτη πολιτική σταθερά, όπως και η συμμετοχή μας στην Βορειοατλαντική Συμμαχία. Ο χαρακτήρας εκείνης της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, διαμόρφωσε την εθνική ανασυγκρότηση, την επιστροφή σε μια βιώσιμη δημοκρατία, με ένα προοδευτικό για την εποχή του Σύνταγμα.

Παράλληλα όμως, από την άσκηση πολιτικών διαμορφώθηκαν προβληματικές οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, ως συνέχεια διαχρονικών ελλειμμάτων, που η χώρα βρήκε μπροστά της με την οικονομική κρίση της προηγούμενης 10ετίας. Το παράδειγμα της τραγικής ιστορίας και κατάληξης  του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015, αποτελεί για τα δεδομένα της πολιτικής σήμερα, την αναγκαιότητα να εξηγείται με σαφήνεια, όταν υπάρχει υιοθέτηση κρίσιμων αποφάσεων, ποιες είναι οι επιδιώξεις, οι προσδοκίες από κέρδη και ζημίες.

Σήμερα, που βιώνουμε την επικίνδυνη έξαρση αναθεωρητικών αντιλήψεων από καθεστωτικές ηγεσίες, με την γεωπολιτική κρίση από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία να επιφέρει ισχυρή ενεργειακή κρίση στην παγκόσμια  κοινότητα, αλλά και παράλληλα να αποτυπώνει τα κενά της ευρωπαϊκής ενοποίησης, οι εθνικοί μας σχεδιασμοί απαιτούν από την ελληνική δημοκρατική πολιτεία, περαιτέρω ενίσχυση του ευρωπαϊκού προσανατολισμού, αποφάσεις μακρόπνοης στρατηγικής, αποτρεπτικής ικανότητας της χώρας, για να συνεχίζουμε με νέες συμμαχίες, να ήμαστε χώρα παράγοντας ειρήνης και ασφάλειας στην περιοχή μας.

Σαράντα οκτώ χρόνια Μεταπολίτευσης δεν είναι απλά μια επετειακή αναφορά στην  επιστροφή μας στον δημοκρατικό κοινοβουλευτικό βίο. Ο Ιούλιος του 1974, ήταν και είναι μια πολιτική αναγκαιότητα, να τερματιστούν οι συνθήκες διχασμού, μισαλλοδοξίας, φανατισμού που κυριάρχησαν από τα χρόνια του μεσοπολέμου, εν μέσω στρατιωτικών κινημάτων, με τον ελληνικό λαό μετά την απελευθέρωση  από τις δυνάμεις του Άξονα, αντί να απολαμβάνει το αγαθό της ελευθερίας, να οδηγείται σε μια αδελφοκτόνο και ολέθρια εμφύλια σύγκρουση. Με την χώρα ευτυχώς να μένει στην συμμαχία των ελεύθερων και δημοκρατικών χωρών του κόσμου, αλλά οι συνέπειες του εμφυλίου διχασμού να διατηρούνται για δεκαετίες.

Σήμερα, η χώρα έχει ήδη εισέλθει σε μια περίοδο που απαιτεί άλλους σχεδιασμούς,  διαφορετικές προτεραιότητες, συγχρονίζοντας περισσότερο τις απαιτήσεις του σήμερα, με τις αναγκαιότητες του αύριο. Να επενδύσουμε περισσότερο στην αυτοδυναμία της υπεύθυνης και συνετής πολιτικής σε όλα τα καίρια και κρίσιμα ζητήματα της χώρας, από την εξωτερική πολιτική, την άμυνα και την ασφάλεια, έως και την διεθνή αντίληψη της χώρας, την παιδεία, την υγεία.

Διεκδικώντας περισσότερα από την συνθετική σύγκλιση, την ρεαλιστική προσέγγιση, την πολιτική και κοινωνική σταθερότητα, από έναν αναπτυξιακό οικονομικό εκσυγχρονισμό, αντί της αντιπαραγωγικής πόλωσης, του διχαστικού λαϊκισμού. Για να διαμορφώσουμε μια νέα μεταπολίτευση για την χώρα και την κοινωνία.

* Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης, είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης. Το άρθρο έχει γραφεί για τον ιστότοπο Cretalive.gr, για την συμπλήρωση 48 ετών από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Οι απόψεις είναι αυστηρά προσωπικές, δεν δεσμεύουν τους Ευρωπαίους Φεντεραλιστές Κρήτης.