Η Δημοκρατία μας «μικραίνει» συνεχώς και φταίμε όλοι εμείς

Γράφει ο Δημήτρης Μακρυλάκης

Οι μισοί Έλληνες δεν ψήφισαν στις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές. Τα ίδια σχεδόν ζήσαμε και πριν λίγους μήνες με τις βουλευτικές εκλογές. Κοντεύει να παγιωθεί μια επικίνδυνη τάση που θέλει τους πολίτες να αποστρέφονται ακόμα και αυτό, το δικαίωμα τους να επιλέξουν την πολιτική ηγεσία που θα καθορίσει την ζωή τους για τα επόμενα χρόνια. 

Η απαξίωση των κομμάτων και των πολιτικών στα μάτια του λαού είναι σχεδόν καθολική. Οι πολίτες τείνουν να αισθάνονται αποκομμένοι από τις πολιτικές ελίτ και τις θεωρούν ότι δεν έχουν επαφή με τις ανησυχίες και τις ανάγκες τους. Δυστυχώς η παγιωμένη αντίληψη ότι «όλοι το ίδιο είναι» οδηγεί πολλούς συμπολίτες μας στην αποχή από την κάλπη ή στην επιλογή του ενός για να φύγει ο άλλος. Ελάχιστοι πλεον ψηφίζουν επιλέγοντας τον καλύτερο. Οι περισσότεροι ψηφίζουν προσπαθώντας να αποφύγουν τον χειρότερο ή απλώς απέχουν.

Ακριβώς αυτό όμως επιθυμούν οι πολιτικοί καριέρας όλων των γνωστών συστημικών κομμάτων. Την ανοχή μας που τελικά μετατρέπεται σε αδιαφορία. Γιατί αυτή η αδιαφορία είναι που θα τους κρατήσει στην εξουσία για όσο το επιθυμούν. Αυτή η παθητική αποδοχή της κατάστασης, η παραίτηση μας από τα κοινά και από την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, μας οδηγεί στην επιθυμία να ασχολούμαστε μόνο με το δικό μας μικρόκοσμο, να ξοδεύουμε τον χρόνο μας προσπαθώντας να εξασφαλίσουμε τα βασικά και να επιθυμούμε μια ζωή προβλέψιμη, χωρίς πολλές διακυμάνσεις και αλλαγές. 

Προσοχή όμως γιατί αυτή η αποστροφή μας στην πολιτική, αυτή η ανοχή και η αδιαφορία που δείχνουμε στους πολιτικούς, οδηγούν σε μια κοινωνία όπου θα επικρατήσουν η απαξίωση των θεσμών, η αναξιοκρατία, η διαφθορά, ο ρατσισμός, οι ανισότητες και η περιθωριοποίηση της διαφορετικής άποψης. 

Και τότε είναι που η Δημοκρατία θα τεθεί υπο αμφισβήτηση με καταστροφικές συνέπειες για όλους. Η Δημοκρατία δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη και οι κίνδυνοι γίνονται πλέον ορατοί με την εμφάνιση μορφωμάτων και εστιών φασισμού, πολλές φορές ακόμα και με δημοκρατικό περιτύλιγμα. 

Υπάρχει λύση;

Πάντα μου ήλπιζα ότι κάποια στιγμή θα γεννηθεί ένα νέο κόμμα. Ένα κόμμα που θα αποτελείται από πολίτες που τους ενδιαφέρουν τα κοινά και όχι από επαγγελματίες πολιτικούς. Ένα νέο δημοκρατικό κόμμα του κέντρου με προοδευτικές θέσεις, το οποίο χωρίς ιδεολογικά στεγανά θα αναζητεί λύσεις στα προβλήματα με βάση την κοινή λογική, την διαφάνεια, την δικαιοσύνη και την αξιοκρατία. 
Κλείνω εδώ, με την εντύπωση που έχω ότι η κοινωνία μας βράζει για ένα πραγματικά νέο κόμμα και είναι έτοιμη να το αγκαλιάσει πολύ θερμά.