Της Αθηνάς Σπανάκη
Κάθε εμφάνιση, κάθε βήμα του Κιμ Γιονγκ Ουν συνοδεύεται από ντελίριο ενθουσιασμού, αναφιλητά, κραυγές και λιποθυμικά επεισόδια. Τα αφοσιωμένα μέλη του Εργατικού Κόμματος της Βορείου Κορέας τρέχουν να τον αγγίξουν, να τον δουν από κοντά, να του υποδηλώσουν την υπακοή και την απύθμενη λατρεία προς το πρόσωπό του... Δεν είναι απλά ο ανώτατος ηγέτης τους, είναι μια ένσαρκη θεότητα που καθοδηγεί την ύπαρξή τους...
Πορτρέτα και αγάλματα του Κιμ Γιονγκ Ουν βρίσκονται παντού στην ΠιονΓιανγκ, η άρνηση να τα προσκυνήσει κανείς φαντάζεστε με τι ισοδυναμεί...
Όσο...εξωτικά και εάν μας φαίνονται αυτά η Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας έχει βρει τις ισορροπίες της: ο Κιμ Γιονγκ Ουν απολαμβάνει την θεότητά του, το ίδιο και ο λαός- οι εξαιρέσεις εκκαθαρίζονται αστραπιαία...!
Πόσο Βόρεια Κορέα είμαστε; Ασφαλώς και είναι αστείο το ερώτημα. Όσο και εάν θέλει κανείς μέσω της υπερβολής να υπονοήσει το αντίθετο, κάθε σύγκρισή μας με την μακρινή ασιατική Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας καταπέφτει. Απέχουμε πολύ από την Βόρεια Κορέα, γεωγραφικά και πολιτικά.
Ωστόσο, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, όταν πριν από μερικούς μήνες και ούσα αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής, πήρα την απόφαση να κατεβάσω τα πορτρέτα πολιτικών προσώπων από τα ΚΑΠΗ, ένιωθα σαν να απομακρυνόμασταν ακόμη περισσότερο από την Βόρεια Κορέα. Ένιωθα ότι συμβάλλω, έστω και κατά το ελάχιστο, στο αυξηθεί η απόσταση μας από καθυστερημένες πολιτικά κοινωνίες, από κοινωνίες που υπερασπίζονται ... κάδρα πολιτικών, από κοινωνίες που αισθάνονται υποχρεωμένες να ευχαριστούν εις τους αιώνες πολιτικά πρόσωπα για το όποιο εθνικό ή δημόσιο καλό έπραξαν, λες και αυτό δεν αποτελεί καθήκον τους προς όλους εμάς αλλά περίσσευμα της μεγαλειότητας τους!
Περιττό να πω ότι με το άκουσμα της είδησης ότι στα ΚΑΠΗ μπήκαν ενημερωτικές κορνίζες, υπενθύμιση της πατρότητας των ΚΑΠΗ, αναρωτήθηκα πόσο συνεπής είναι αυτή η κίνηση με την προεκλογική υπόσχεση της δημοτικής αρχής για νέο πολιτικό ήθος. Και εάν δεν είναι νέο πολιτικό ήθος μια νέα σχέση ανάμεσα σε πολιτικούς και πολίτες, τότε τί είναι; Η ιδιότητα του πολίτη δε σημαίνει να θυμιατίζω τον πολιτικό της αρεσκείας μου και να ποδοπατώ αυτόν που αντιπαθώ. Πολίτης σημαίνει ότι αναμένω από τον πολιτικό να κάνει το αυτονόητο καθήκον του στο σύνολο και κρίνω με νηφαλιότητα και δικαιοσύνη τα ωφέλιμα και βλαπτικά έργα του. Μια αυτοδιοικητική αρχή οφείλει να εκπαιδεύει τους δημότες της και πολιτικά, εάν θέλει να καυχιέται ότι κομίζει νέο πολιτικό ήθος!
Υστερόγραφο, με ειλικρινή αγάπη, προς όσους μετρούν πόσες ψήφους μπορεί να αποφέρει η πλήρης αναστήλωση των εικόνων: μετρήστε και πόσες ψήφοι θα γίνουν καπνός από την ίδια ενέργεια!
Αθηνά Σπανάκη – Κοχιαδάκη
Δημοτικός Σύμβουλος Ηρακλείου
