Για να αναπνεύσει μια στιγμή ακόμα…

Της Κατερίνας Μυλωνά

«Μα, σε παρακαλώ, πες ξανά την ιστορία για τότε που σε χάσαμε στο πανηγύρι της Αγίας Μαρίνας και φώναζαν από τα μικρόφωνα ότι βρέθηκες….»
«Θυμάσαι όταν παίζατε κυνηγητό με την αδελφή σου στο σαλόνι και η μαμά σας σιδέρωνε; Ευτυχώς, σπάσατε το πλακάκι και όχι τα κεφάλια σας….»
«Δε λες, καλύτερα, που δεν αρπάξαμε φωτιά;»

Χρόνια μετά, όλοι μας έχουμε περιστατικά από την παιδική μας ζωή που διηγούμαστε και γελάμε. Θεωρούμε παράσημο ότι ξεγλιστρήσαμε από το πατρικό μας με γυαλιά ηλίου και τις σαγιονάρες στο χέρι και μας μάζεψε η γιαγιά μας από τον δρόμο (οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις ΔΕΝ είναι συμπωματική).
Θυμάμαι την πρώτη φορά που βρέθηκα πίσω από το τιμόνι μετά από την πρώτη μου γέννα. Μόλις το συνειδητοποίησα, ένιωσα πιο ήρεμη γιατί σε περίπτωση ατυχήματος θα κινδύνευα μόνο εγώ και όχι η μικρή μου μαζί.
Το τελευταίο διάστημα ακούμε για πολλά ατυχήματα και δυστυχήματα που συμβαίνουν σε γονείς με θύματα τα παιδιά τους.
Πέρα από το γεγονός ότι αρνούμαι να πατήσω και το κλικ γιατί τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να ήταν το δικό μου παιδί πρώτο θέμα στις ειδήσεις, αισθάνομαι αποτροπιασμό για τα σχόλια που διαβάζω.
Εντάξει, το ότι η λέξη ενσυναίσθηση δεν υπάρχει στο λεξικό μας το έχω συνειδητοποιήσει εδώ και καιρό.
Μόνο ένα λεπτό όμως αρκεί για να σκεφτούμε άπειρα περιστατικά με τα παιδιά μας που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε τραγωδίες. Μια ζώνη που δεν μπήκε ποτέ, μια πόρτα που έμεινε ανοιχτή, ένα σίδερο που ξεχάστηκε στην πρίζα… Πόσες φορές δεν βγήκε αυθόρμητα από μέσα μας αυτό το «ουφ» της ανακούφισης επειδή δεν έγινε το κακό, αν και είμασταν στο τσακ για να συμβεί;
Ο γονιός έχει μια απίστευτη ευθύνη για τη ζωή του παιδιού του, έχει τον ρόλο του Θεού. Αν θα ζήσει εξαρτάται από εκείνον και πόσα λάθη θα κάνει, πόσο γρήγορα αντανακλαστικά θα επιδείξει. 
Όμως, είμαστε απλώς ένας μπαμπάς και μια μαμά που μας παίρνει ο ύπνος ακόμα και στην καρέκλα της κουζίνας από την κούραση και σίγουρα θα δίναμε όσα χρόνια μας απομένουν για να αναπνεύσει το παιδί μας μια στιγμή μονάχα ακόμα...
 

Photo by Bethany Beck on Unsplash