Εθνικές επιλογές και προτεραιότητες

Του Γιώργου Α. Ζερβάκη

Πλησιάζοντας στην λήξη αυτής της κυβερνητικής θητείας, με τον συνταγματικό κοινοβουλευτικό βίο να εξαντλείται στον χρόνο του, στις πολιτικές έρευνες των τεσσάρων αυτών ετών, αποτυπώνεται μια σταθερή διαφορά του κυβερνώντος κόμματος έναντι του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, μια σταθερή διαφορά ως προς την πρόθεση καταλληλότητας για το πρωθυπουργικό αξίωμα του σημερινού πρωθυπουργού, έναντι του προκατόχου του. Βασικό συστατικό αυτών, το γεγονός ότι ο σημερινός πρωθυπουργός αντιμετώπισε με επάρκεια την υγειονομική πανδημία, με βαρύτητα από τον πρώτο κύκλο αυτής, την ενδεδειγμένη και σθεναρή στάση της χώρας, απέναντι στην προσπάθεια της Τουρκίας να εργαλειοποιήσει τις μεταναστευτικές/προσφυγικές ροές, κυρίως από την πλευρά του Έβρου, την παραγωγική ψηφιοποίηση του κράτους. 

Από την πλευρά του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ήταν και είναι πολύ πρόσφατες σε μια σειρά ζητημάτων, που τέσσερα χρόνια μετά, δεν έχει μπορέσει να μετατοπίσει τα αρνητικά που συνέβησαν στην κυβερνητική του θητεία.

Η πολιτική επάρκεια, η πολιτική πραγματικότητα, θέτουν ως προσδιοριστικό στοιχείο την ουσιαστική προσέγγιση, να κατανοήσουμε ότι το πολιτικό ορθό, προϋποθέτει στρατηγική για ένα οικονομικό περιβάλλον δημοσιονομικά σταθερό, με αναπτυξιακή κατεύθυνση, με ισχυροποιημένους και ανεξάρτητους θεσμούς.

Χρειαζόμαστε ένα πολιτικό σύστημα της ορθής αποτύπωσης και όχι της σκοπιμότητας, γιατί στόχος πρέπει να είναι ένας εθνικός προσανατολισμός και όχι ο συσχετισμός του αρνητισμού και της διαίρεσης. Ο προσανατολισμός της χώρας είναι συγκεκριμένος, έχει ισχυρά ταυτοτικά στοιχεία και όποτε επιχειρήθηκε να μετατοπισθεί, όπως τον Ιούλιο του 2015, συνθλίβηκε πάνω στις αντίρροπες θέσεις.

Στα χρόνια που μένουν για την ολοκλήρωση αυτής της 10ετίας, πρέπει να αναπτύξουμε νέες προωθητικές πολιτικές, με ιεραρχήσεις ρεαλισμού και ευθύνης, χωρίς επιστροφή σε γνωστές παθογένειες της μεταπολιτευτικής μας διαδρομής, που δεν μας επέτρεψαν να αξιοποιήσουμε πλήρως τα οφέλη της γεωστρατηγικής μας επιλογής προς την Ενωμένη Ευρώπη.

Εάν η πολιτική πρέπει να γίνει αποτελεσματικότερη, αποδοτικότερη, πιο λειτουργική, η Κοινωνία, οι Πολίτες πρέπει να γίνουν πιο αποφασισμένοι, να μπορούμε να συγκρίνουμε. Η κατεύθυνση των εύκολων λεκτικών αντιπαραθέσεων, της έλλειψης πειστικότητας, των ασύνδετων κατηγορώ, δεν μπορεί να επικαλύψει τα καίρια ζητήματα, την ασφάλεια, την οικονομική εξέλιξη, το κόστος διαβίωσης, την εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων, το πως μας επηρεάζει η συνεχιζόμενη στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Στην πολιτική συζήτηση δεν χωρούν ακραίες πολωτικές συμπεριφορές, ο πολιτικός ανταγωνισμός, τα προβλήματα της χώρας, δεν αντιμετωπίζονται από την καταφυγή στην οξύτητα και στην τοξικότητα. Αλλά το πως να αποκτήσουμε την αυτογνωσία της κοινωνικής πραγματικότητας, το σήμερα και το αύριο να καθορίζεται από το πως μπορούμε να πορευθούμε έχοντας περάσει τραγικά εθνικά βιώματα, από το Μάτι, μέχρι πρόσφατα στα Τέμπη. 

Και σήμερα, που η ίδια η ΕΕ φαίνεται ότι επιχειρεί να χαράξει έναν δρόμο που θα εμβαθύνει όλο το εγχείρημα της οικοδόμησης της, εμείς έχουμε την υποχρέωση και το εθνικό καθήκον, να διαμορφώσουμε ένα ισχυρό και συνεκτικό πλαίσιο μιας νέας εθνικής παρουσίας μέσα στην ενοποιούμενη Ευρώπη. 

Οι επιλογές που κάνουμε, είναι κρίσιμες για το παρόν και το μέλλον, επιλογές που μπορούν να διαμορφώσουν την οικονομική ανάπτυξη, ένα σταθερό περιβάλλον, την πρόοδο και την εξωστρέφεια των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, αντί της επανόδου στην διαχειριστική στασιμότητα, στην οικονομική αστάθεια. Το τολμήσαμε το 1979, με την ένταξη μας στην ΕΟΚ, το τολμήσαμε το 2001, με την είσοδο μας στον πυρήνα της ΟΝΕ.

* Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης , είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης. Το άρθρο έχει γραφεί για τον ιστότοπο Cretalive.gr, οι απόψεις είναι καθαρά προσωπικές, δεν δεσμεύουν τους Ευρωπαίους Φεντεραλιστές Κρήτης.