Του Μανόλη Κομπολάκη
Οκτώβριος 2024
Με εορταστικές εκδηλώσεις και δρώμενα, γιορτάζουμε την 84η επέτειο του ιστορικού ΟΧΙ στις ιταμές αξιώσεις της φασιστικής Ιταλίας τον Οκτώβριο του 1940.
Εορταστικές εκδηλώσεις, τις οποίες καθορίζουν τα εορταστικά πρωτόκολλα, που όπως αναφέρουν, αποσκοπούν στη διατήρηση και ενίσχυση της εθνικής μας μνήμης, στην εξύψωση του εθνικού μας φρονήματος και στην απόδοση τιμών στους νεκρούς ήρωες και αναπήρους πολέμων.
Εκδηλώσεις με δρώμενα θρησκευτικά, πολιτικά, στρατιωτικά μαθητικά και με τον εορτάζοντα λαό στο ρόλο θεατή-χειροκροτητή. Ρόλο, τον οποίο του επιφυλάσσουν τα εορταστικά πρωτόκολλα.
Εκδηλώσεις και δρώμενα, όχι, για να τιμήσουν τους νεκρούς ήρωες και αναπήρους πολέμων, που τις δικαιούνται, αλλά για να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία και την έπαρση των εκπροσώπων της Πολιτείας, της Κυβέρνησης, των κρατικών υπηρεσιών και Αυτοδιοικητικών αρχών που τις δέχονται.
Αναμφισβήτητα, στις εθνικές εορταστικές εκδηλώσεις, οι εκπρόσωποι της Πολιτείας, της Κυβέρνησης των κρατικών αρχών και της αυτοδιοίκησης, δικαιούνται εκτίμησης και σεβασμού, όχι όμως των τιμών, που αποδίδονται για να τιμηθούν οι νεκροί ήρωες και οι επιζώντες ανάπηροι πολέμων.
Αν πραγματικά, σκοπός των εορταστικών εκδηλώσεων, είναι η απόδοση τιμών στους ήρωες της πατρίδας, νεκρούς ή ζωντανούς, γιατί πρέπει να γίνονται, ενώπιον εκπροσώπων Πολιτειακών Κυβερνητικών Αυτοδιοικητικών αρχών και Δημοσίων υπηρεσιών και όχι ενώπιον εκείνων που τις δικαιούνται και εκπροσωπούνται από τα εθνικά σύμβολα και μνημεία; Εκπροσωπούν οι οριζόμενοι επίσημοι τους νεκρούς ήρωες, τους οποίους εκπροσωπούν τα εθνικά σύμβολα και μνημεία, ή τους επιζώντες ανάπηρους πολέμων, των οποίων η φυσική παρουσία αποκλείει κάθε εκπροσώπηση; Μια τέτοια επίκληση βεβηλώνει τη μνήμη των νεκρών ηρώων, είναι παράλογη και αδιανόητη.
Αλήθεια..! Ποιες τιμές αποδίδονται, σε νεκρούς ήρωες και ζωντανούς αγωνιστές, στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη όταν αυτό, αποκρύπτεται από τα κιόσκια και τις εξέδρες των επισήμων, σύμβολα θριάμβου, υπεροψίας και αλαζονείας, από όπου θα δεχτούν τιμές, που αποκλειστικά και μόνο δικαιούνται οι ήρωες, που συμβολίζει η νεκρή φιγούρα του μνημείου πίσω τους και οι επιζώντες ανάπηροι πολέμου απέναντι τους (και σε χαμηλότερο επίπεδο…) που οι επίσημοι θα χαιρετίσουν υποκριτικά στο τέλος της παρέλασης και θα κλείσουν το εορταστικό πρωτόκολλο με τους μονότονα επαναλαμβανόμενους ρητορισμούς στα μικρόφωνα των έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, για τη σημασία της εορταστικής επετείου,
« Όταν τα σύμβολα των νεκρών ηρώων αποκρύπτονται και οι επιζώντες ανάπηροι πολέμου, που δικαιούνται τις τιμές τοποθετούνται χαμηλότερα, Ποιος τιμά ποιον;»
Αλήθεια..! Τι είδους τιμές δέχεται ο επιζών ανάπηρος πολέμου, που καλείται από το εορταστικό πρωτόκολλο να παρελάσει πρώτος, να στρέψει την κεφαλή του για να χαιρετήσει αυτούς, που οφείλουν να τον τιμήσουν και χωρίς ή με τη βοήθεια της θεραπαινίδας, να πάρει θέση απέναντι στην εξέδρα των επισήμων και να υποστεί σε όλη τη διάρκεια της παρέλασης την απόλυτη ταπείνωση με τη στροφή της κεφαλής των τμημάτων της παρέλασης προς τους επισήμους της εξέδρας και την ταπεινωτική και προσβλητική αποστροφή από το πρόσωπο του. Η ανιστόρητη επίσημη επίκληση απόδοσης τιμών στον ανάπηρο πολέμου που πρώτος ανοίγει την παρέλαση προκαλεί βάναυσα κάθε έννοια λογικής. Ανάπηρος πολέμου, που παρελαύνει, δεν δέχεται τις τιμές που δικαιούται, αλλά αποδίδει τιμές που δεν οφείλει.
«Όταν το πρωτόκολλο επιβάλει να αποδώσει τιμές, ο δικαιούμενος αυτές ανάπηρος πολέμου, σε εκείνους που οφείλουν να τον τιμήσουν και ο οποίος κυριολεκτικά ταπεινώνεται με τη στροφή της κεφαλής των τμημάτων της παρέλασης προς τους επισήμους και την αποστροφή από το πρόσωπο του, Ποιος τιμά ποιον…; »
Τα προκλητικά συνθήματα, οι απρεπείς αποδοκιμασίες του αγανακτισμένου πλήθους και οι άκομψες χειρονομίες των μαθητών προς τις εξέδρες επισήμων, που βιώσαμε στις εορταστικές εκδηλώσεις του πρόσφατου παρελθόντος, επιβάλλουν την ανάγκη σοβαρής και εμπεριστατωμένης μελέτης εκσυγχρονισμού των εθνικών εκδηλώσεων και εορταστικών δρώμενων. Μεταξύ των εκσυγχρονιστικών μέτρων επιβάλλεται η κατάργηση της παρέλασης των αναπήρων πολέμου και η τοποθέτηση τους δίπλα στις εξέδρες των επισήμων για να δοθεί τέλος στο εξωφρενικό θέαμα, απόδοσης τιμών από αυτούς που τις δικαιούνται, σε εκείνους που τις οφείλουν αλλά και στο αίσθημα ταπείνωσης των αναπήρων με τη στροφή της κεφαλής των τμημάτων της παρέλασης προς τους επισήμους και την αποστροφή από το πρόσωπο τους, λόγω της θέσης, που τους ορίζει στις εκδηλώσεις το εορταστικό πρωτόκολλο.
Η σιωπή των νεκρών, που δεν προκαλεί τις μωροφιλοδοξίες όλων εκείνων που συνωστίζονται για μια θέση στις εξέδρες σε χρόνο υψηλής τηλεθέασης, η μείωση των αναπήρων πολέμων, που αναπόφευκτα επιβάλλει ο πανδαμάτωρας χρόνος αλλά και οι αρνητικές διαθέσεις των αρμοδίων κυβερνητικών οργάνων να επανεξετάσουν το θέμα των εθνικών εορταστικών εκδηλώσεων και δρώμενων και να επικαιροποιήσουν τα εορταστικά πρωτόκολλα, θα επιτρέπουν τη συνέχιση των εκδηλώσεων εθνικής μνήμης στη σημερινή τους μορφή για όσο καιρό η κοινωνία μας θα ανέχεται και θα χειροκροτεί το θέαμα. Όμως, υπάρχουν κοινωνίες, που διατηρούν και ενισχύουν την εθνική μνήμη και το εθνικό τους φρόνημα τιμώντας τους νεκρούς ήρωες και ζωντανούς αγωνιστές:
Χωρίς τις καταφυγές σε μιλιταριστικές πρακτικές, που δένουν με Ρωμαϊκές φιέστες και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Χωρίς τις αποστροφές της κεφαλής από το πρόσωπο του αναπήρου πολέμου.
Χωρίς τις μαθητικές παρελάσεις « πασαρέλας » που καλλιεργούν το ναρκισσισμό. --Χωρίς η αξιοσύνη κάθε μαθητή, να φέρει τη Σημαία να γίνεται ανταποδοτικό όφελος μιας υποκειμενικής βαθμολογικής αξιολόγησης, της οποίας η αμεροληψία δεν μπορεί να ελεγχθεί.
Είναι οι κοινωνίες, που έχουν διαμορφώσει συλλογική εθνική συνείδηση.
Είναι οι κοινωνίες, που αξιοποιούν τα εθνικά τους προτάγματα*.
Είναι οι κοινωνίες, που ξεπερνούν τα ταμπού και δίδουν νόημα στα εθνικά σύμβολα και δυναμική στους συμβολισμούς.
Πόσα χρόνια θα περάσουν άραγε για να φθάσουμε αυτές τις κοινωνίες… ;
Μανόλης Κομπολάκης
Email: mkompolakis@gmail.com
* Εθνικά Προτάγματα: Οι προτεραιότητες, τις οποίες καθορίζουν η λογική και η δυναμική των συλλογικών συναισθηματικών αντιδράσεων της κοινωνίας, που αποτρέπουν την κυριαρχία του φόβου και του παραλογισμού, με την επικράτηση αρχών και αξιών, οι οποίες διασώζουν το Έθνος και την κοινωνία με τα υποκείμενα τους.
Φωτογραφία via imageonline.gr/Κώστας Μεταξάκης
