Ενός λεπτού σιγή τήρησαν την Δευτέρα που πέρασε όλα τα σχολεία της επικράτειας, στη μνήμη του Γάλλου καθηγητή, Σαμουέλ Πατί (Samuel Paty), που έπεσε θύμα δολοφονίας στο Παρίσι στις 16 Οκτώβρη του 2020 από Τσετσένο στην καταγωγή ισλαμιστή. Ο καθηγητής προσπάθησε να διδάξει στους μαθητές του την ελευθερία του λόγου και την ανάπτυξη της δημιουργικής σκέψης και αυτό ήταν η αιτία για τη δολοφονία του.    Υπενθυμίζεται ότι το σχετικό αίτημα, για ενός λεπτού σιγή, υποβλήθηκε από τον Γάλλο Υπουργό Παιδείας Ζαν-Μισέλ Μπλανκέρ (Jean-Michel Blanquer), κατά τη διάρκεια των εργασιών της άτυπης συνόδου Υπουργών Παιδείας των κρατών-μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης, το οποίο και έγινε αποδεκτό από τη χώρα μας αλλά και άλλα ευρωπαϊκά κράτη.  

Δεν μπορώ να πω κάτι, αλλά η κίνηση αυτή του Υπουργείου Παιδείας, κατόπιν βέβαια υποδείξεως, πρέπει να επιβραβευτεί. Αναρωτιέμαι όμως, αν μονάχα  ήταν αυτό φτάνει; Ενός λεπτού σιγή μπροστά από τα θρανία με τους μαθητές όρθιους και τα κεφάλια ψηλά, αυτό δεν μου λέει τίποτα. Όλοι ήμασταν κάποτε μαθητές και γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει ενός λεπτού σιγή και δεν θέλω να το σχολιάσω.  Άραγε οι μαθητές γνώριζαν γιατί το έπρατταν αυτό;  Μίλησε κάποιος καθηγητής για τη θυσία αυτού του καθηγητή, για το σκοπό της θυσίας του, που δεν ήταν άλλος παρά η ελευθερία του λόγου και η  κριτική σκέψη; 

Υπήρξε κάποιο κείμενο από το υπουργείο που θα απευθυνόταν προς τους καθηγητές ή μήπως υπήρχε κάποια σκέψη που η καθηγητές θα την μετέφεραν στους μαθητές τους ώστε να δημιουργήσουν μια σπίθα σκέψης στο μυαλό του μαθητή; Η τήρηση ενός λεπτού σιγή είναι μια ευκαιρία  των καθηγητών και γενικά της εκπαίδευσης, πιστεύοντας στον αυθορμητισμό του μαθητή, να  προτρέψουν τον μαθητή να πιστέψει στο μέλλον. Στην συγκεκριμένη περίπτωση να προτρέψουν  τους μαθητές να ασκούν την ελευθερία του λόγου και την κριτική σκέψη.            

    Ο ρόλος του Σχολείου είναι να δείξει στους μαθητές το σεβασμό των απόψεων και των πεποιθήσεων του άλλου, να διδάξει την κριτική και να μάθει στους μαθητές να αντιμετωπίζουν συζητήσεις και να διαφωνούν. Ο συγκεκριμένος δολοφονημένος καθηγητής ήθελε να δείξει στους σπουδαστές του ότι μπορούν να μιλάνε για οτιδήποτε με τη σκέψη μιας κριτικής συζήτησης. Ο δολοφονημένος καθηγητής με τη δολοφονία του δίδαξε στους καθηγητές ότι πρέπει να συνεχίσουν να διδάσκουν την ελευθερία και τους μαθητές να αναπτύξουν την κριτική σκέψη και λόγο έτσι που να τεθούν  τα θεμέλια του  αγώνα  για την ελευθερία της έκφρασης.   

Πέρα από την ενός λεπτού σιγή έπρεπε να διαβαστεί κάποιο κείμενο που να προτρέπει τους καθηγητές να ανταποκρίνονται στο καθήκον τους  και τους μαθητές να διαβάζουν, πράγμα που θα τους επιτρέψει να έχουν πρόσβαση στον πολιτισμό.    

Αν δεν πραγματοποιήθηκε κάποια ομιλία  που  να προτρέψει τους μαθητές να μελετήσουν ένα σχετικό κείμενο πάνω στην ελευθερία του λόγου και την κριτική σκέψη τότε είχαμε μια παταγώδη αποτυχία και χάσιμο ευκαιρίας και χρόνου. 

Πιστεύω ότι η ελευθερία του λόγου και η κριτική σκέψη πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία γιατί αποτελούν δεξιότητες του ανθρώπου που εκτιμούνται όσο τα διπλώματα και η επαγγελματική εμπειρία.