Η γεροδεμένη νεαρή κοπέλα, με τα πυρόξανθα μαλλιά πιασμένα κότσο, αναψοκοκκινισμένη από το άγχος και τη ζέστη, είχε μόλις επιστρέψει στην αίθουσα αναμονής του εμβολιαστικού κέντρου. Ετούτη τη φορά ήταν αποφασισμένη να υπερνικήσει τον φόβο της. Φυσούσε και ξεφυσούσε. Κοιτούσε δεξιά - αριστερά, αναζητώντας μια παρήγορη εμψυχωτική κουβέντα.
Οι πένθιμες καμπάνες που ακούγονταν μες το καταμεσήμερο της Μεγάλης Παρασκευής δημιουργούσαν ένα σουρεάλ σκηνικό.
"Γυρίσατε; Θα το κάνετε τελικά;" την ρώτησε μία νοσηλεύτρια. "Ναι, θα το κάνω" αποκρίθηκε διστακτικά, με το ζωγραφισμένο νευρικό χαμόγελό της να προσπαθεί να ξετρυπώσει πίσω απ' τη πουά μάσκα της και τα σοφιστικέ γυαλιά μυωπίας της.
Την περιτριγύριζαν μερικοί συνομήλικοί της, που' χαν μόλις φάει την πρώτη τσιμπιά και - χωρίς να δουν τον ουρανό με τ' Astra(Zeneca) - για το τυπικό του πράγματος περίμεναν μερικά λεπτά.
Ένας εξ αυτών, αραχτός στο σιδερένιο καθιστικό και με περίσσεια άνεση- σαν να' χε πάρει ... σουπερμαντολίνη όπως ο Κώστας Βουτσάς, - που ωστόσο έδειχνε κεκαλυμμένη αμηχανία, άλλοτε έπαιζε με το κινητό, κι άλλοτε έριχνε κλεφτές ματιές στους γύρω του, αποπειρώμενος να αλιεύσει αντιδράσεις.
Ο διάλογος που' χε νωρίτερα με την γιατρό, του άνοιξε την όρεξη για κουβεντολόι.
"Έχετε αλλεργίες; Πίνετε κάποιο φάρμακο; Κάνατε το αντιγριπικό;". Οι ερωτήσεις της γιατρού εισέπραξαν ένα συνεχές και μεγαλοπρεπές "Όχι".
"Νέοι άνθρωποι είστε, δεν σας πιάνει τίποτα" σχολίασε η μεσόκοπη επιστήμονας.
"Αυτά εδώ καλό θα είναι να τα αποφύγετε σήμερα" συνέστησε στον βαριεστημένο 30αρη, που πήγε να της το παίξει και ...ψαγμένος. "Χούμους επιτρέπεται να φάω; Ξέρετε, είναι και νηστεία". Η λεπτοκαμωμένη γιατρός, εντυπωσιάστηκε απ' τις διατροφικές προτιμήσεις του νεαρού που είχε απέναντί της, άφησε τα καροτί γυαλιά - που' χαν την ίδια απόχρωση με το κοντό μαλλί της- να πέσουν ως τη μύτη της, ύψωσε το βλέμμα της και κοιτώντας τον κατάμματα, κατάφερε να διατηρήσει το σοβαρό/αυστηρό ύφος της: "Οχι, όχι δεν υπάρχει πρόβλημα. Μπορείτε να φάτε κανονικά".
"Μόλις κάνετε το εμβόλιο, θα πρέπει να περιμένετε ένα 15λεπτο έξω" ήταν η τελευταία της συμβουλή πριν το τσίμπημα.
"Όρθιος να περιμένω;" απόρησε ο υποψήφιος εμβολιασθείς. Η νοσηλεύτρια πήγε να παρέμβει ενώ ετοίμαζε την ένεση, αλλά η γιατρός την πρόλαβε και το.. πήρε πάνω της, σαν να του τη φύλαγε για το προηγούμενο ... σερβίρισμα: "Όχι, ξαπλωμένος! Αν είχαμε κρεβάτι, θα σας έλεγα να ξαπλώσετε αλλά δυστυχώς έχουμε μόνο καρέκλες".
Το άγγιγμα της βελόνας ίσα που' γινε αντιληπτό: Πέρασε και σχεδόν ακούμπησε, εν αντιθέσει με το λεκτικό τσίμπημα θυμηδίας- στα όρια του επιτρεπτού, που' ρθε για να σπάσει τον πάγο και να ελαφρύνει το κλίμα. Το χιούμορ, άλλωστε, είναι βασικό συστατικό της υγείας, συνεπώς και των λειτουργών της!
Ο νεαρός διέσχισε το κατώφλι της εξόδου με το τσιρότο κολλημένο στο αδύνατο μπράτσο του, ανανεώνοντας το ραντεβού του για τα μέσα του Ιούλη.
"Είστε για εμβολιασμό;" τον ρώτησε μια γιατρός από διπλανό γραφείο. "Όχι, το έκανα μόλις και περιμένω όπως μου είπαν" την ενημέρωσε.
Εκείνη την ώρα, η γλυκούλα και καλοσυνάτη 30αρα αναθάρρησε: Βγήκε απ' τη σιωπή της κι άρχισε τον ακατάπαυστο μονόλογο, απόρροια της αγωνίας της: "Ααααα, κάνατε το εμβόλιο!; Εγώ ακόμα! Πονέσατε; Εγώ ήρθα και νωρίτερα αλλά έφυγα! Και γιατί περιμένετε;"
"Έτσι μας είπαν! Να κάτσουμε κανένα τεταρτάκι".
"Ένα τέταρτο ε; Σκέψου τί έχει μέσα" πετάχτηκε ένας άλλος άνδρας με γκρίζους κροτάφους, γύρω στα 35. "Έλα ρε, εδώ κάναμε το εμβόλιο του στρατού και δεν πάθαμε τίποτα, σ' αυτό θα κολλήσουμε;" του υπενθύμισε ο 30αρης. "Καλά, ναι. Αυτό να μου πεις!" συμφώνησε μαζί του.
Τα δευτερόλεπτα κυλούσαν ευχάριστα και ο 30αρης ετοιμαζόταν να φύγει, μετρώντας αντίστροφα.
Η πορτοκαλί πόρτα ξανάνοιξε. Η γιατρός με τα καροτί μαλλιά και γυαλιά, άφησε για λίγο το πόστο της και βγήκε για ένα σύντομο διάλειμμα στην αίθουσα αναμονής. "Ακόμα εδώ είσαι;" παραξενεύτηκε βλέποντας τον. "Δεν σου είπα εγώ, εσύ σε λίγο θα ξαπλώσεις εδώ πέρα!" συνέχισε το πείραγμά της, ώσπου του έδωσε την... άδεια, ότι μπορούσε να φύγει πλέον ήσυχος.
"Το πρώτο" αναφώνησε ο 30αρης κατεβαίνοντας τις σκάλες, όπως κάποτε έκανε ο "Ράμπο" Γιώργος Σιγάλας σηκώνοντας ως αρχηγός του Ολυμπιακού το Κύπελλο Ελλάδος, στον τελικό με τον Απόλλωνα Πάτρας το 1997.
Για το νταμπλ... έχουμε καιρό ακόμα. Για τις πιθανότητες... triple crown, δεν του έταξαν και δεν σας τάζουμε!
