Ελευθερία, διάκριση και αμφιβολία

Εάν απεχθάνομαι κάτι, είναι η εντύπωση που έχουν μερικοί ότι είναι πιο ελεύθεροι από τους άλλους, λες και έχουν εφεύρει κατ' αποκλειστικότητα το μανόμετρο της ελευθερίας. Επειδή όμως κρατώ πάντα υποσημείωση για το εφήμερο και το ευμετάβολο των πραγμάτων διερωτώμαι συχνά, εάν μπορούμε να ξεχωρίσουμε δύο ζωντανών τα άχυρα ή τσακωνόμαστε μόνον από το μετερίζι του εγωισμού του ο καθένας. Φαίνεται ότι τα αυτονόητα δεν είναι κτήμα όλων. Επί παραδείγματι, μπορεί εξ ιδίων να κρίνουμε συχνά τα αλλότρια, αλλά δεν έχουμε το δικαίωμα να ασχολούμαστε με τα προσωπικά και τις ατομικές επιλογές οποιουδήποτε, πολύ δε περισσότερο να κάνουμε υποδείξεις. Μα και οι εξειδικευμένοι χαρακτηρισμοί που αποδίδουμε γενικά σε ομάδες ανθρώπων, μπορεί να καλύπτονται μεν πίσω από την αοριστία και το νομότυπον, αλλά όμως φανερώνουν ότι έχουμε πάρει τελειωτικά διαζύγιο από την ηθική. Πιθανόν δηλαδή να ενδιαφερόμαστε για ό,τι μας καπνίσει σε σχέση με τους άλλους, αλλά όμως υπάρχει και εκείνη η λεπτή γραμμή που λέγεται διάκριση, η οποία εάν δεν προσέξουμε εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε χονδροειδέστατο παλαμάρι αδιακρισίας.

Αυτή είναι η μία πλευρά με τα άχυρα. Η άλλη πλευρά είναι ότι κανένας δεν μπορεί να μας εμποδίσει να εκφέρουμε με παρρησία τη γνώμη μας για οτιδήποτε περιστρέφεται εντός της συμβιωτικής χοάνης. Στεγανά δεν υπάρχουν. Από τη στιγμή που έχω επιλέξει όμως να εκθέσω δημοσίως τις σκέψεις μου, περιμένω ότι θα κριθώ από τους άλλους. Και το περιμένω ως μία κρίση ευγένειας, ως ένα ενδιαφέρον κοινωνικότητας, χωρίς εκρήξεις ατομισμού, με πλήρη συνείδηση για την πολυπλοκότητα της ζωής, με συγκροτημένο όραμα ως προς τις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά πάντα και με οδηγό την αρχή ότι μόνον ότι είναι νεκρό δεν μπορεί να αντισταθεί στο ρεύμα.

Σκέφτομαι τους άλλους, νοιάζομαι για το πιθανό αποτέλεσμα της συμπεριφοράς μου - χωρίς να είμαι ποτέ σίγουρος. Η προστατευτική καταφυγή στις ιδεολογίες είναι μπούσουλας αδυναμίας και ομολογία ήττας. Η μόνη σιγουριά που έχω είναι η αμφιβολία που βάλλεται πανταχόθεν από αβεβαιότητες. Με τους παντογνώστες έχω πολύ σοβαρότερα θέματα, παρά με τους ημιμαθείς. Αμφότεροι είναι πολλοί στο κουρμπέτι. Εκεί που δεν γνωρίζω, έχω μάθει να το βουλώνω, για να είμαι στο μέτρο του δυνατού σίγουρος.

Photo by Hussein Abdullah on Unsplash