Αν είχαμε εφαρμόσει το πρώτο μνημόνιο

του Δημήτρη Ψαραδάκη

Ας γυρίσουμε έξι χρόνια πίσω, στο έτος 2010 σταθμό της νεώτερης ιστορίας μας, έτος που ο Γιώργος Παπανδρέου υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο . 

Πιστεύω ότι είναι ωφέλιμο για όλους μας να αναλογιστούμε έστω και τώρα, έξι χρόνια μετά, τι ακολούθησε, πόσα ψέματα μας σέρβιραν, με τι ελπίδες μας νανούριζαν  και με τι εφιάλτες ξυπνούσαμε κάθε φορά  .
Κατ΄ αρχάς,  αυτοί που ήταν τότε στα πράγματα  δηλαδή όλοι που είναι και τώρα, γνώριζαν ότι το καράβι μπάζει νερά και αν δεν κλείσει η τρύπα θα βουλιάξει και αντ΄ αυτού τι έκαναν, μπαλώματα και προχειρότητες  .

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από εκείνες τις εποχές, την μόνιμη πλέον σιωπή του καπετάνιου  που οδήγησε το καράβι στη ξέρα, την διαβεβαίωση του νέου καπετάνιου ότι εμείς γρήγορα θα το επισκευάσουμε, και θα είναι και πάλι αξιόπλοο, την επίμονη του επόμενου προκειμένου  να γίνει καπετάνιος με κάθε τρόπο και να βγάλει βιαίως από την θέση του τον υπηρεσιακό, την τούμπα του βιαστικού  ώστε να  καταπιεί τα Ζάππεια  εν μια νυκτί, πότε όμως όταν πήρε το τιμόνι στα χέρια του, η τον επόμενο που κατέβασε τον βιαστικό  λέγοντας στον κόσμο  (επιβάτες),  ό,τι τραβήξατε μέχρι τώρα τραβήξατε, εγώ θα σας ανακουφίσω, θα σας πάρω τον πόνο και την ταλαιπωρία, ψηφίστε με και κοιμηθείτε  ανάλαφρα και τι έγινε μετά το ξύπνημα, χαμός για άλλη μια φορά .
Αυτά σε σοβαρή χώρα απλά δεν γίνονται  και αναφέρομαι σε όλους, από εμάς τους πολίτες μέχρι τον τελευταίο που έχει ασκήσει εξουσία σε αυτό το τόπο όλα αυτά τα χρόνια .

Ρώτησε κάποιος δημοσιογράφος πριν μια εβδομάδα τον Πρόεδρο της Κύπρου «πείτε μας ποιος είναι ο πιο σύντομος δρόμος να βγεις από το μνημόνιο» απάντηση, «να το εφαρμόσεις» . Μεγάλη κουβέντα, μεγάλη αλήθεια  με  τρεις λέξεις.
Για να φανταστούμε όλοι,  αν η πρώτη, η δεύτερη, η τρίτη η οποία εν πάση περιπτώσει κυβέρνηση αποφάσιζε να πει την αλήθεια στον Ελληνικό Λαό και να τον προτρέψει να εφαρμόσει κάποιο από τα μνημόνια, τι θα είχε συμβεί τώρα .

Θα είχαν συμβεί πολλά και όλα αυτά θα είχαν μονό θετικό πρόσημο για όλους μας, από τους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους, τους εκπατρισθέντες νέους επιστήμονες, την αποτροπή εξόδου από την χώρα των χιλιάδων παραγωγικών επιχειρήσεων . Θα είχαμε αποφύγει πολλά κακά, θα είχαμε ηρεμήσει, θα άρχιζε σίγα σιγά η οικονομία να απορροφά ανέργους, θα γύριζαν τα χρήματα στις τράπεζες, θα άνοιγαν δουλειές, θα ερχόντουσαν ξένες επενδύσεις, θα σταματούσε η χώρα να είναι ο μόνιμος επαίτης των δόσεων .

Έπρεπε να γίνει μια και καλή, μια αξιολόγηση αφού φυσικά είχαν παρθεί όλα τα μέτρα με την μια και να γυρίσουμε μια και καλη  σελίδα . Τι εξυπηρετεί τελικά μια παρατεταμένη διαπραγμάτευση η οποία σε οπισθοχωρεί  στους αριθμούς και σχεδόν με ακρίβεια σε οδηγεί σε νέα μέτρα . Αυτό έχει δείξει τόσα χρόνια η πράξη .
Πρέπει να το πάρουμε σαν λαός απόφαση, το λογαριασμό τελικά εμείς θα τον πληρώσουμε, άρα να ωθήσουμε τα πράγματα να βγει το κοντυλιά να τελειώνουμε ! Όσο καθυστερούμε ο λογαριασμός αυξάνει δεν μειώνεται, και το μόνο που διατηρείται είναι η αβεβαιότητα, η αναξιοπιστία, η αποεπένδυση, η φτώχεια, η καταρράκωση του ηθικού, κατά τα αλλά αξιοπρεπών ανθρώπων οι οποίοι εργαστήκαν πάνω από 35 χρόνια και οδηγηθήκαν στην στέρηση και στην αναξιοπρέπεια . Ποιος θα του πει αυτού του συνταξιούχου ο οποίος εργάστηκε 35-37 χρόνια, είχε και ένα κύρος στην θέση που κατείχε, είχε ρυθμίσει την ζωή του να ζήσει με μια σύνταξη κοντά στα 2.500€ και τελικά βρέθηκε στη καλύτερη περίπτωση  να παίρνει 1.150€ μαζί με την επικουρική . Και να μη φτάνει αυτή η κλοπή, αλλά να τον χαρακτηρίζουν και οι υπουργοί και ως υψηλο-συνταξιούχο, κάτι δηλαδή σαν προνομιούχο !
Μια προτροπή κάνω, να πιστέψει ο κόσμος ότι αν δεν γίνουμε ένα κράτος με κανόνες, αν δεν γίνουμε ένα κράτος σύγχρονο, αν δεν αλλάξουμε όλοι μυαλά, αν δεν δεχτούμε ότι το κράτος μας πτώχευσε, τίποτα δεν θα είναι αυτό που θα μας βγάλει από την κρίση .
Οι προμηθευτές μια μεγάλης αλυσίδας super market εν μια νυκτί συμφωνήσαν να χάσουν τουλάχιστον το 50% των απαιτήσεων τους μπροστά στο να τα χάσουν όλα . Αν και σε αυτούς τους πιστωτές της αλυσίδας οι τράπεζες έλεγαν ότι μας έχουν πει  τόσα χρόνια σε μας τους πολίτες οι κυβερνώντες, θα τα είχαν χάσει όλα!!!
Έστω και τώρα δεν είναι αργά να τελειώσει αυτή η απίστευτη αλυσίδα της φρούδας και ακάλυπτης ελπίδας, και να επικρατήσει τελικά ο ρεαλισμός μήπως και ξεκολλήσουμε από αυτό το τέλμα, είναι πλέον καιρός !