* Του Νίκου Ανδρουλάκη
Την προηγούμενη Τρίτη, ψηφίστηκε από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το νέο πλαίσιο λειτουργίας του Ευρωπαϊκού Συστήματος Εμπορίας Ρύπων για την περίοδο 2021 – 2030.
Η αρχική πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 2015. Εκεί προέβλεπε τη δημιουργία ενός νέου Ταμείου Εκσυγχρονισμού, το οποίο θα χρηματοδοτούσε επενδύσεις στον ενεργειακό τομέα για τις χώρες που το 2013 είχαν κατά κεφαλή ΑΕΠ χαμηλότερο από το 60% του Ευρωπαϊκού Μέσου Όρου. Η Ελλάδα το 2013 ήταν λίγο πάνω από το 60% του Μέσου Όρου, ενώ το 2014 και το 2015 βρισκόταν στο 59%. Παρόλο δηλαδή την οικονομική κρίση και την απώλεια πάνω από το 25% του ΑΕΠ της, η Ελλάδα εξαιρούταν από τις χρηματοδοτήσεις ενός ταμείου που θα άρχιζε να λειτουργεί το 2021.
Μετά από πολλή προσπάθεια και χάρη σε μία τροπολογία που κατέθεσα και υιοθετήθηκε από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τη συνεργασία και άλλων Ελλήνων Ευρωβουλευτών, καταφέραμε και διορθώσαμε την αδικία αυτή. Συγκεκριμένα αλλάζαμε το έτος βάσης, προσθέτοντας το 2014 και το 2015 για να υπάρχουν πιο αντικειμενικά οικονομικά κριτήρια για την υπαγωγή των χωρών στο ταμείο αυτό. Με τον τρόπο αυτό η χώρα μας θα μπορούσε να επωφεληθεί από Ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις που θα ξεπερνούσαν το 1 δισεκατομμύριο ευρώ για έργα όπως η διασύνδεση της ηπειρωτικής Ελλάδας με τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη, ο εκσυγχρονισμός του δικτύου, η επέκταση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και η ανάπτυξη τεχνολογιών φιλικών προς το περιβάλλον.
Δυστυχώς όμως, δεν υπήρχε ανάλογη εξέλιξη και στο Συμβούλιο Υπουργών. Η απόφαση εκεί ήταν να μην αλλάξει το έτος βάσης στο νέο Ταμείο Εκσυγχρονισμού, αφήνοντας εκτός την Ελλάδα. Ως αντιστάθμισμα, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα ειδικό χρηματοδοτικό μηχανισμό, με πιο αυστηρούς όρους χρηματοδότησης ειδικά για εμάς, περιορίζοντας συγχρόνως τα επιλέξιμα έργα μόνο στα ελληνικά νησιά και στη διασύνδεσής τους με την ηπειρωτική Ελλάδα. Ο μηχανισμός αυτός «προικοδοτήθηκε» με τα μισά περίπου χρήματα από αυτά που θα δικαιούταν η χώρα μας αν συμμετείχε κανονικά στο Ταμείο Εκσυγχρονισμού όπως είχε προτείνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Στις διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν και παρά την πίεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δεν κατέστη δυνατό να αλλάξει γνώμη το Συμβούλιο. Το μόνο που καταφέραμε είναι να αυξήσουμε λίγο τη χρηματοδότηση προς τον ειδικό αυτό μηχανισμό που δημιούργησαν για εμάς.
Η δυσμενής αυτή εξέλιξη οφείλεται στην αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και στην ακαμψία άλλων κρατών μελών που δεν σεβάστηκαν την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Είναι παράλογο ένα Ταμείο που θα ξεκινήσει να λειτουργεί το 2021 να χρησιμοποιεί δεδομένα από το 2013, 8 χρόνια πριν. Αν ο Έλληνας Υπουργός είχε καταφέρει να πείσει τους συναδέλφους του στο Συμβούλιο για την αδικία αυτή, όπως καταφέραμε εμείς στο Κοινοβούλιο, τότε ίσως να μη χάναμε μία ακόμη ευκαιρία.
