Άγιος Γεώργιος ο μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος !

Του Γιώργου Μηλιαρά

Γράφει η εκκλησιαστική Ιστορία, μεταξύ άλλων:

-Αξιωματικός του Ρωμαϊκού στρατού, γεννημένος το 275 μΧ,  από χριστιανούς γονείς , λαμπρός στην όψη και το παράστημα , γενναίος στρατιώτης , προήχθη σε ανώτατα αξιώματα από τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό που τον είχε σε υψηλή εκτίμηση, μέχρι την ώρα που τον κάλεσε με άλλους επιτελείς του να σχεδιάσουν διώξεις των Χριστιανών και υποστήριξη της ειδωλολατρίας ... Ταραγμένες εποχές ... Ο Γεώργιος, ομολόγησε τη πίστη του στο Χριστιανισμό και απέρριψε τις δελεαστικές προτάσεις του Διοκλητιανού που τον ήθελε κοντά του...Ακολούθησαν τα φριχτά μαρτύρια που εσυνιθίζοντο εκείνη την εποχή. Ο Γεώργιος τα ξεπέρασε νικηφόρα, με την υποστήριξη της θείας δύναμης, μέχρι τον τελικό αποκεφαλισμό του, στο τέλος των μαρτυρίων το έτος 303 μΧ, σε ηλικία 28 ετών...

Έγινε και παραμένει από τους πιό λαοφιλείς Αγίους της Εκκλησίας μας. Με το όνομά του έχουν ονοματοδοτηθεί αμέτρητοι Χριστιανοί σε όλο το κόσμο....

Αύριο εορτάζομε τη μνήμη του...

Ο πολυαγαπημένος Άγιος , εορτάζεται παντού στις πολυπληθείς εκκλησίες , μικρές και μεγάλες, που είναι αφιερωμένες στον Άγιο ΓΕΩΡΓΙΟ.

-Ξεχωριστή γιορτή στο μεγάλο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη... Από τα σπουδαιότερα μοναστήρια της Κρήτης και όχι μόνο....

-Εδώ ο Άγιος έχει παρακαταθήκη της θαυματουργικής του δράσης που φτάνει στις μέρες μας με παραδοσιακές αφηγήσεις και καταγραφές... Μία,  αφορά και το σόι μου:

- Ο γέροντας Μιχάλης Μηλιαράς , βοσκός από το  Μηλιαράδω ( πιο πάνω από την Έμπαρο), κάπου κοντά το έτος  1600, ήταξε το μπροσταρόκρυγιο του κουραδιού στον Αη Γιώργη τον Απανωσήφη, γιατί είχε αρρωστήσει και ήτανε έτοιμος να ψοφήσει.

Σπουδαίο κεφάλαιο ο καλός μπροσταρόκρυγιος για το κοπάδι. Και φαίνεται πως και το ωζό του Μηλιαρομιχάλη, ήτανε πολλά καλό με περίσια χαρίσματα σαν αρχηγός του κοπαδιού . Γιαυτό όταν ήρθε η ώρα να εκπληρώσει το χρέος , ήρχιξε να το σκέφτεται ... 

-Κι ήντα δα γεννώ εδά χωρίς το μπέη του κουραδιού μου;...  εσυλλογίστηκε...

Μα το τάμα, είναι τάμα και οι άγιοι δεν ανέχονται να τους παριπαίζεις ιδιαίτερα άμα είναι σαν ετούτο το περήφανο καβαλάρη στρατηγό, που δεν εκιότεψε ούτε όντε τον ήρριξε στον ασβεστόλακο ο αυτοκράτορας για να αλλαξοπιστήσει...

 Εφώνιαξε τα κοπέλια να πάρει τη συμβουλή ντος... >Πάρε πατέρα τρεις από τσ´άλλους κρυγιούς να τσοι πας τ´ Αγίου, μεγάλη η Χάρη ντου, γιατί ανέ μας σε φύγει ο Κουκλοκέφαλος ( ετσά τον ελέγανε το μπροστάρη ντος), δα διαλύσει το κουράδι... Καλή ντράμπα είναι , τρεις  για ένα, να συβαστεί θέλει ο Άγιος...

-Λογική εβρήκε τη πρόταση ο γέρο Μηλιαράς, εμουρμούρισε ένα "... Χμμ, άσε να δούμε..." και παραμονή τ´Άη Γιωργιού , σαν σήμερα , ήβαλε το βουργιάλι στον ώμο με τα χρειαζούμενα για τη στραθιά, ήδεσε τσοι τρεις κρυγιούς από τη μανακιά του λαιμού ντος, εκρέμασε στη ζερβή

 χέρα τη κατσούνα και πήρε κάτω τη στράτα . Είχε δρόμο να κόψει μα δεν ελογάριαζε αυτός τέτοιες δυσκολίες ... Νωρίς το απόγευμα ήφταξε στο μοναστήρι, ήδεσε τσοι κρυγιούς σε μια χαρουπιά πιο πάνω από την εκκλησά  κι ήκατσε να ξεκουραστεί μέχρι να αρχίσει ο σπερνός...Εκειά τόνε πήρε ο ύπνος από τη κούραση και ξύπνησε το χάραμα από το  συντάλαχο του κουραδιού που έφθανε απόξω από το περίβολο τσ´εκκλησάς και τα κουδούνια που χτυπούσανε και του φάνηκε γνωστός ο ήχος τους. Σηκώνεται, τρίβγει τα μάθια ντου και αναγνωρίζει το κουράδι ντου με  μπροσταρόκρυγιο το Κουκλοκέφαλο!

-Ήρθε αμοναχός του ο κρυγιός στον Άγιο που ήτανε ταγμένος κι εκλούθα ντου και το κουράδι..., εσυλλογίστηκε...

Έξανακάθισε πιο πέρα σκοτεινιασμένος, έκανε το σταυρό του βλέποντας ολοζώντανο το θαύμα του Αγίου, ( πως αλλιώς ήρθανε μοναχά ντος τα οζά κοντά οχτώ ώρες ποδαρόδρομο μέσα στη νύχτα και σε τόπο που δεν είχανε ξαναπάει;..). Ζήτησε συγχώρεση του Αγίου Γεωργίου που είχε αθετήσει την υπόσχεση ντου και τούδειξε ο Άγιος με το θαύμα ντου το πρεπός και τη συνέπεια που πρέπει νάχει ο άντρας ... Μα είχε και την έγνοια ντου στο κουράδι που δεν είχε πως να το ποτίσει ύστερα από τόσο δρόμο, μιας  και η περιοχή ήτανε ξηρική... Το ίδιο βράδυ, ετσουρλίξανε οι κρυγιοί από τη χαρουπιά που ήτανε δεμένοι μια πέτρα κι ήπεσε δίπλα στη πόρτα τσ´ εκκλησιάς . Την ίδια νύχτα ονειρεύτηκε ο γέρο Μηλιαράς πως εκειά πού πέσε η πέτρα είχε νερό από κάτω και πρωί πρωί έπιασε δουλειά με τσοι καλόγερους και βρήκανε το νερό ...

• Εκεί είναι ακόμη και σήμερα η πηγή ( Το "Αγίασμα"). Εκεί παρέμεινε και ο βοσκός Μιχάλης Μηλιαράς και υπηρέτησε το μοναστήρι μέχρι τα βαθειά του γεράματα ... ( πέθανε το 1614). Παραδίπλα από τη πηγή είναι μισοσκεπασμένος ο τάφος του...

Ο Άγιος Γεώργιος ήτανε στρατηγός και παραμένει από τους πιό λαοφιλείς Αγίους .

Βοήθειά μας η μεγάλη  Χάρη Του!