Ψύχωση, μια σπάνια παρενέργεια της COVID-19

Μικρός αριθμός αποθεραπευμένων ασθενών της COVID-19 αναφέρουν ότι εμφάνισαν συμπτώματα ψύχωσης, με παραισθήσεις και μανία καταδίωξης. Μερικά από τα συμπτώματα που αναφέρουν οι ασθενείς αυτοί, όπως αϋπνία, εμμονές, διαρκή καχυποψία και ψυχική κατάρρευση, οδήγησαν ορισμένους ακόμη και σε ψυχιατρικές κλινικές.

Ο ιατρικός κόσμος εκτιμά ότι τα συμπτώματα αυτά αποτελούν έκφραση των εγκεφαλικών βλαβών που προκαλεί ο κορωνοϊός, μαζί με σύγχυση, απώλεια μνήμης και άλλα νευρολογικά προβλήματα. Η ψύχωση μπορεί μάλιστα να οφείλεται σε αντίδραση του ανοσοποιητικού, σε αγγειακά προβλήματα ή σε οίδημα που προκαλεί η εξέλιξη της νόσου. Παρότι τέτοια κρούσματα είναι ελάχιστα, η εμφάνισή τους έχει καταγραφεί σε κάθε σημείο του κόσμου.

Πολλές πτυχές της COVID-19 παραμένουν μυστηριώδεις. Κάποιοι ασθενείς νιώθουν την ανάγκη να βλάψουν άλλους ανθρώπους ή τον εαυτό τους. Αλλοι χρειάζονται μήνες νοσοκομειακής περίθαλψης, ενώ ορισμένοι υποτροπιάζουν. Το ενδιαφέρον των ψυχιάτρων προκαλεί το γεγονός ότι πολλοί ασθενείς που νόσησαν από COVID-19 συνειδητοποιούν ότι εμφανίζουν συμπτώματα ψυχικής νόσου, πράγμα που δεν ισχύει σε ασθενείς που πάσχουν από κλινικά επιβεβαιωμένες ψυχώσεις.

Μετά τη δημοσίευση άρθρου στους Times για το θέμα αυτό τον Δεκέμβριο, πολλοί ασθενείς επικοινώνησαν με την εφημερίδα για να περιγράψουν την εμπειρία τους. Ενας από αυτούς διηγήθηκε ότι αφού αποθεραπεύθηκε, άρχισε να έχει ηχητικές παραισθήσεις. «Πεταγόμουν τη νύχτα από το κρεβάτι, γιατί νόμιζα ότι κάποιος μιλούσε έξω από το παράθυρο», λέει. «Δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου. Νόμιζα ότι οι ασύρματοι της αστυνομίας μιλούσαν για μένα. Ημουν σίγουρος ότι τα έχω χαμένα. Ζητούσα από τη γυναίκα μου να απενεργοποιεί το τηλέφωνο, γιατί ήμουν σίγουρος ότι μας παρακολουθούσαν», αναφέρει.
Οι ιατροί που τον εξέτασαν δεν διαπίστωσαν κάποιο νευρολογικό πρόβλημα, δίνοντάς του εξιτήριο και συνταγή για υπνωτικά χάπια. Τελικά, χάρη σε κάποιο γνωστό, βρήκε θέση σε ψυχιατρική μονάδα νοσοκομείου στο Σιάτλ. Με εντατική ψυχοθεραπεία και κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, τα ψυχωτικά επεισόδια υποχώρησαν σταδιακά, χωρίς ωστόσο να εξαφανισθούν τελείως. «Η παράνοια έχει φύγει κατά 90%. Η οσμή μου έχει αρχίσει να επανέρχεται και αυτή. Ελπίζω ότι όλα αυτά αποτελούν ενθαρρυντικά σημάδια. Δεν ξέρω πόσο καιρό θα πρέπει να λαμβάνω αντιψυχωτικά φάρμακα και πότε θα μπορέσω να επιστρέψω στη δουλειά μου», αναρωτιέται.