Μια "ξενάγηση" στις ΜΕΘ από τον Δημήτρη Γεωργόπουλο

Ο κ. Δημήτρης Γεωργόπουλος, Καθηγητής Εντατικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και Διευθυντής Μονάδας της Πανεπιστημιακής Κλινικής Εντατικής Θεραπείας στο ΠΑΓΝΗ, γνωρίζει όσο λίγοι τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, τα διαχρονικά προβλήματα, τις ελλείψεις, την τεράστια συμβολή τους στο σύστημα Υγείας, αλλά και πού βρισκόμαστε σε σχέση με την πανδημία.

Σε συνέντευξή του στην athensvoice.gr, δίνει όλη την εικόνα που ίσως μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε πόσο πρέπει να είμαστε προσεχτικοί και να τηρούμε τα μέτρα, για να προστατεύσουμε και να προστατευτούμε.

Η βασική ιδέα για αυτή τη συνέντευξη ήταν ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε καταλάβει τι ακριβώς είναι οι ΜΕΘ. Νομίζω πως είστε ο κατάλληλος άνθρωπος για να μας εξηγήσετε.

Έτσι είναι, ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει τι είναι οι ΜΕΘ και είναι σημαντικό να το καταλάβει. ΜΕΘ, λοιπόν, είναι ένας χώρος όπου έχουμε τη δυνατότητα να υποστηρίξουμε με πολύπλοκα μηχανήματα τη λειτουργία διαφόρων οργάνων. Με μία βασική προϋπόθεση, ότι υπάρχει αναστρέψιμος παράγων της βλάβης που έχει ο ασθενής. Αυτό εκ των πραγμάτων αποκλείει τους ασθενείς που δεν έχουν αναστρέψιμη βλάβη. Δεν ισχύει ότι η Εντατική είναι ένας χώρος όπου πεθαίνουν οι άρρωστοι, στην Εντατική οι άνθρωποι βασικά έρχονται για να ζήσουν. Άρα ένας ασθενής, για παράδειγμα, με μεταστατικό καρκίνο τελικού σταδίου που έχει covid-19 δεν πρέπει να μπει στη ΜΕΘ. Αν οι ΜΕΘ λειτουργούσαν όπως έπρεπε, η θνητότητα θα ήταν περίπου 14-15 % –ειδικότερα για τους ασθενείς με COVID-19 το ποσοστό αυτό μπορεί να φτάνει 25-30% γιατί ο ιός κάνει ένα σύνδρομο με μεγαλύτερη θνητότητα. Αυτό που θέλω να τονίσω όμως είναι ότι όταν οι ΜΕΘ δεν λειτουργούν σωστά και νοσηλεύουν ασθενείς με μη αναστρέψιμη νόσο το σύστημα πιέζεται, ενώ αυξάνεται πολύ η θνητότητα, αύξηση που εν πολλοίς είναι ψευδής. 

Η σωστή λειτουργία των ΜΕΘ έχει να κάνει και με την απόφαση για το ποιοι μπαίνουν;
Το ποιοι μπαίνουν πρέπει να το αποφασίζουν οι γιατροί, αλλά είναι κάτι που εξαρτάται και από τις κοινωνίες. Στην Αμερική αποφασίζεται εξ ολοκλήρου από τους γιατρούς, στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες το ίδιο, όμως στις μεσογειακές χώρες όπως η δική μας, η κοινωνική πίεση παίζει σημαντικό ρόλο για το ποιος θα μπει στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Όπως καταλαβαίνετε το θέμα πια εκεί δεν είναι ιατρικό. Συμβαίνει συχνά να συζητάμε με τις οικογένειες ασθενών και να μας λένε θέλουμε να κάνετε τα πάντα, και όταν τους εξηγούμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τα πάντα να μην μπορούν να το δεχτούν. Δηλαδή ένας ασθενής με μεταστατικό καρκίνο τελικού σταδίου και αναπνευστική ανεπάρκεια δεν πρέπει να μπει στη ΜΕΘ και όλες οι προσπάθειες των γιατρών πρέπει να επικεντρωθούν στην ανακούφιση του ασθενούς από τα συμπτώματά του (π.χ. ανακούφιση από τη δύσπνοια). Η εισαγωγή στη ΜΕΘ απλώς θα παρατείνει τη διαδικασία του θανάτου και αυτό είναι μη ηθικό και κακή ιατρική πρακτική. Ο αριθμός των κρεβατιών έχει να κάνει λοιπόν και με την πίεση που έχουν οι γιατροί να βάλουν στη ΜΕΘ περιστατικά που δεν πρέπει να μπουν.

Όλη η Ελλάδα έχει αυτή τη στιγμή 1.013 κρεβάτια ΜΕΘ, εάν μου το έλεγαν αυτό πριν από 2 χρόνια θα σκεφτόμουν πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει. 

Ο αριθμός των κρεβατιών ΜΕΘ, μια που το αναφέρετε, είναι κάτι που συζητιέται έντονα αυτό τον καιρό. Μένει κανείς με την εντύπωση ότι όλους αυτούς τους μήνες δεν προετοιμαστήκαμε αρκετά, όπως θα έπρεπε, για να ενισχυθεί το σύστημα Υγείας και ειδικά οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, με αποτέλεσμα να μην έχουμε κλίνες για αυτούς που θα τις χρειαστούν.

Κοιτάξτε, το πρόβλημα αυτό δεν είναι καινούργιο. Σήμερα, ωστόσο, έχουν γίνει κάποια πράγματα που η κοινωνία επίσης δεν τα έχει καταλάβει. Πάντα το άγχος το δικό μας, πριν την πανδημία COVID-19, ήταν αν θα έχουμε κρεβάτια κατά τη διάρκεια της ημέρας. Και όχι μόνο εμείς, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Κρήτης, η Αθήνα είχε κάθε μέρα αναμονή για ΜΕΘ 20 με 30 άτομα, όταν είχαμε συνολικά περίπου 550 κρεβάτια. Προσωπικά, δουλεύω 30 χρόνια σε μονάδα εντατικής θεραπείας και ποτέ δεν είχα δει σημαντική αύξηση κρεβατιών στη μονάδα μας, αλλά και γενικά σε όλη την Ελλάδα. Σήμερα, μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, η δική μας μονάδα αύξησε τα κρεβάτια από 12 σε 16 από τον Μάρτιο, και μέσα σε 2-3 μήνες θα προσθέσει άλλα 11, σύνολο 27 κρεβάτια. Όλη η Ελλάδα έχει αυτή τη στιγμή 1.013 κρεβάτια ΜΕΘ, εάν μου το έλεγαν αυτό πριν από 2 χρόνια θα σκεφτόμουν πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει. Δεν έχει αναδειχθεί αυτό. Και δεν με ενδιαφέρει καθόλου ποιος το έκανε, ποιοι πολιτικοί, αυτό που λέω είναι ότι τους τελευταίους μήνες συνέβη μια τρομακτική κινητοποίηση σε όλη τη χώρα. Διπλασιάσαμε τις κλίνες, είμαστε πια στον μέσο όρο της Ευρώπης, δηλαδή από 5-6 κλίνες ανά 100.000 πληθυσμό έχουμε ανέβει περίπου στις 10-11. Η Γερμανία είναι βέβαια στις 36 με 40 κλίνες, δεν το συζητάμε, αλλά οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης έχουν πια περίπου τους ίδιους αριθμούς με μας. 

Δηλαδή, μας λέτε, δεν ισχύει ότι δεν έχει ενισχυθεί το σύστημα Υγείας; Και ότι η πανδημία του κορωνοϊού κινητοποίησε κράτος και ιδιώτες ώστε να γίνει κάτι που έπρεπε να είχε γίνει εδώ και καιρό;

Δεν σας το λέω εγώ, τα νούμερα το λένε. Ήμουν υπεύθυνος για το θέμα των δωρεών στην Κρήτη, σας πληροφορώ ότι οι δωρεές ήταν απίστευτες, όχι μόνο στις κλίνες ΜΕΘ, και στα μηχανήματα... Την άλλη εβδομάδα θα ξεκινήσουν να χτίζουν την καινούργια μονάδα που θα κάνει το Ίδρυμα Νιάρχος, έχουν τελειώσει οι μελέτες, αυτά τα 11 επιπλέον κρεβάτια που σας είπα. Και τα 4 κρεβάτια που προστέθηκαν από τον Μάρτιο δεν είναι μικρός αριθμός, είναι 33% αύξηση, και τον Ιανουάριο θα πάμε στα 27 από τα 16 που είμαστε τώρα, δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό. Το ίδιο έγινε και στα άλλα νοσοκομεία της χώρας. Έχει ενισχυθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό το σύστημα Υγείας όσον αφορά τις ΜΕΘ. Και να τονίσουμε και κάτι ακόμα, το να μπουν στο σύστημα αυτά τα κρεβάτια δεν είναι απλό. Για να ανοίξουν αυτές οι κλίνες στο Πανεπιστημιακό (4 και 11, σύνολο 15) πρέπει να έχουμε νοσηλευτικό προσωπικό (ήδη έχει έρθει ένας αριθμός νοσηλευτών από την άνοιξη), πρέπει να έχουμε γιατρούς, χθες διορίστηκαν 6 γιατροί. Αυτά λοιπόν είναι οι αριθμοί που δείχνουν ποια είναι η κατάσταση. Και θα σας το ξαναπώ, δεν με ενδιαφέρει ποιος τα έκανε, με ενδιαφέρει ότι η χώρα αντέδρασε. Και μακάρι να τα αυξήσουμε κι άλλο τα νούμερα, να φτάσουμε τη Γερμανία, αυτό όμως δεν είναι απλό. 


Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του κ. Γεωργόπουλου ΕΔΩ