Η αρθρίτιδα τείνει παραδοσιακά να συσχετίζεται με την τρίτη ηλικία. Χαρακτηριστικό είναι ότι αυτή η πάθηση θεωρείται παγκοσμίως η έβδομη κυριότερη αιτία αναπηρίας για τους ανθρώπους άνω των 70 ετών.
Τα τελευταία χρόνια, όμως, αυτός ο συσχετισμός τείνει να φθίνει, καθώς παρουσιάζεται ένα διαρκώς αυξανόμενο κύμα περιστατικών ανθρώπων πολύ νεότερης ηλικίας, που εμφανίζουν οστεοαρθρίτιδα.
Πιο συγκεκριμένα, μια πρόσφατη μελέτη, που δημοσιεύεται στο The Lancet Rheumatology, διαπιστώνει ότι η οστεοαρθρίτιδα επηρεάζει το 15% των ατόμων άνω των 30 ετών σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι ειδικοί, μάλιστα, εκτιμούν ότι, έως το 2050, ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι θα έχουν προσβληθεί από την πάθηση.
Μεταξύ των αιτιών που πρωταγωνιστούν στον αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης οστεοαρθρίτιδας είναι η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, η γήρανση, αλλά και η παχυσαρκία. Το υπερβολικό βάρος, ειδικότερα, ευθύνεται για το 20% αυτών των περιπτώσεων. Παράλληλα, οι γυναίκες τείνουν να είναι πιο ευάλωτες από τους άνδρες. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 2020 η κατανομή περιπτώσεων οστεοαρθρίτιδας ανά φύλο ήταν 61% για τις γυναίκες και 39% για τους άνδρες.
Όπως προκύπτει, οι περιοχές που προσβάλλονται συχνότερα είναι τα χέρια, οι γοφοί, τα γόνατα και άλλες αρθρώσεις, όπως οι ώμοι και οι αγκώνες. Εκτιμάται ότι, μέχρι το 2050, θα σημειωθεί αύξηση 78,6% στις περιπτώσεις πόνου στο ισχίο, 75% στο γόνατο, 50% στο χέρι και μια εκπληκτική αύξηση 95,1% σε άλλες περιοχές.
Η νέα μελέτη του Ινστιτούτου Μετρήσεων και Αξιολόγησης Υγείας (IHME) του Seattle, αξιολόγησε τα δεδομένα οστεοαρθρίτιδας 30 ετών σε περισσότερες από 200 χώρες. Ενδεικτικά, προέκυψε ότι το 1990, ο αριθμός των ανθρώπων με οστεοαρθρίτιδα έφτανε παγκοσμίως τα 256 εκατομμύρια, ενώ μέχρι το 2020, τα περιστατικά της πάθησης είχαν εκτιναχθεί στα 595 εκατομμύρια, σημειώνοντας αύξηση 132%.
«Δεδομένου του ότι το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί, συμπαρασύροντας τον παγκόσμιο πληθυσμό, θα πρέπει να αναλογιστούμε την πίεση που αντιμετωπίζουν τα συστήματα υγείας στις περισσότερες χώρες», λέει ο δρ. Jaimie Steinmetz, επικεφαλής ερευνητής της μελέτης στο IHME. «Δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία για την οστεοαρθρίτιδα αυτή τη στιγμή, επομένως είναι σημαντικό να επικεντρωθούμε σε στρατηγικές πρόληψης, έγκαιρης παρέμβασης και να καταστήσουμε πιο προσιτές τις ακριβές, αλλά αποτελεσματικές θεραπείας, όπως οι αντικαταστάσεις αρθρώσεων σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος».
«Τα αίτια για τις διαφορές φύλου στον επιπολασμό της οστεοαρθρίτιδας διερευνώνται, αλλά οι ερευνητές πιστεύουν ότι ρόλο παίζουν η γενετική, οι ορμονικοί παράγοντες και οι ανατομικές διαφορές», προσθέτει ο δρ. Jacek Kopek, επικεφαλής συντάκτης και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο British Columbia.
Τέλος, η ερευνητική ομάδα τονίζει τη σημασία της μείωσης της παχυσαρκίας στην αντιμετώπιση του προβλήματος της οστεοαρθρίτιδας, εκτιμώντας ότι η αποτελεσματική αντιμετώπιση των περιπτώσεων υπερβολικού βάρους θα μπορούσε να μειώσει τα περιστατικά οστεοαρθρίτιδας κατά το 1/5.
«Η σωματική δραστηριότητα δεν αποτελεί μόνο προληπτικό μέτρο κατά των τραυματισμών σε προγενέστερο στάδιο της ζωής, αλλά είναι επίσης ευεργετική για όσους ήδη βιώνουν πόνο στις αρθρώσεις. Σε αντίθεση με ό,τι θα μπορούσε κανείς να υποθέσει, ο πόνος στις αρθρώσεις δεν είναι λόγος για να παραμένει κάποιος αδρανής», λέει η δρ. Liane Ong, επικεφαλής ερευνητής στο IHME.
