Γράφει ο Δημήτρης Καρυωτάκης
Πόσα χρόνια θα πρέπει να πάμε πίσω για να θυμηθούμε έναν προπονητή να γίνεται σύνθημα στο (απαιτητικό και καχύποπτο) κοινό του ΟΦΗ; Ποιος να το περίμενε πως δυο μήνες μετά την έλευση του Λιθουανού, που αρχικά αντιμετωπίστηκε με μία σχετική επιφύλαξη, αλλά με τη δουλειά, τη σοβαρότητα και τη χημεία που χτίζει σταδιακά με τον οργανισμό της ομάδας, πως το όνομα του θα γινόταν τραγούδι στα χείλη των πολυπικραμένων φίλων της ομάδας; Κι όμως έγινε!
Κυρίως επειδή στην ομάδα μας πληρώσαμε ακριβά την… ομιλοφροσύνη και την επίκληση στα ιερά δισκοπότηρα του ΟΦΗ, που κάποια απ’ αυτά αποδείχτηκαν τρύπιοι τεντζερέδες και είχαμε την ανάγκη να φτιάξουμε έναν νέο ήρωα. Που θα μας πιάσει από τα σκοινιά, όπου χωρίς να καταλάβουμε πως, βρεθήκαμε να στροβιλίζουμε στα τέλη Οκτωβρίου και να μας ξαναφέρει στα ίσα μας. Να ξαναφέρει το χαμόγελο στα χείλη. Να πηγαίνουμε στο γήπεδο και να το φχαριστιόμαστε!...
Διαβάστε περισσότερα στο Capitano.gr
