Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από την άγρια δολοφονία του Άλκη. Το αίμα δεν έχει στεγνώσει στο πεζοδρόμιο, η κραυγή του αντηχεί ακόμα στα αυτιά. Πανό, συλλυπητήριες ανακοινώσεις, ευχολόγια, viral θρήνοι, κροκοδείλια δάκρυα συνθέτουν ό,τι άφησε το τραγικό συμβάν. Λόγια και υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο χάνονται στη σκόνη της καθημερινότητας.
Το σοκ κρατάει για λίγες μέρες, έπειτα μετράμε αντίστροφα για τον επόμενο Άλκη. Φέτος, του χρόνου, σε 10 χρόνια; Ο άγριος οπαδισμός που γεννά εγκληματίες θα είναι πάντοτε εκεί, να υποβόσκει για να εκμεταλλευτεί την κατάλληλη στιγμή. Είτε αυτή δημιουργηθεί από τις καταστάσεις του τυφλού μίσους είτε για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς μία απάνθρωπης δίψας για εκδίκηση. Έχουν συμβεί και τα δύο.
