Έπρεπε να περάσουν 10 μήνες. Από τις 7 Ιανουαρίου πέρσι που κερδίσαμε τη Λαμία στην κανονική ροή του πρωταθλήματος για να δούμε… την υγειά μας στο Γεντί Κουλέ. Δέκα μήνες, μιζέριας, γκρίνιας, αγκομαχητών κι αναστεναγμών για να δούμε έναν κανονικό ΟΦΗ στο Ηράκλειο. Να πάρουμε ένα ματς, χωρίς αγωνία, καθαρά, άνετα, κρυστάλλινα. Έτσι όπως αρμόζει στην ιστορία και το παρελθόν αυτής της ομάδας, που δεν έχει την ιστορία της Λαμίας, ούτε και το βάρος της φανέλας αντίστοιχο με εκείνο του Ατρόμητου.
Δέκα μήνες φαγούρας κι αλλεργίας, για να γευτούμε ένα υγιές ποδοσφαιρικό απόγευμα, όπως εκείνα που ζήσαμε πριν από δυο χρόνια. Κι αν ευνόησαν οι πρώτες φάσεις τον ΟΦΗ, με τα δυο γρήγορα γκολ, για να βάλει τις στέρεες βάσεις ώστε να διαχειριστεί πιο άνετα το υπόλοιπο του αγώνα, οι παίκτες του ΟΦΗ, δεν έκοψαν ταχύτητα, έτρεξαν, μόχθησαν, έβγαλαν φάσεις και συμπεριφέρθηκαν τίμια απέναντι σε κόσμο και ομάδα, για να εισπράξουν δικαίως το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου.
