Το Euro 2024 είναι πια προ των πυλών και η δράση θα ξεκινήσει στις 14 Ιουνίου. Το τουρνουά, που θα κρατήσει έναν ολόκληρο μήνα, περιλαμβάνει 24 εθνικές ομάδες από κάθε γωνιά της ευρωπαϊκής ηπείρου, ενώ θα φιλοξενηθεί στη Γερμανία για πρώτη φορά μετά το 1988.
Η μάχη για την κατάκτηση του τίτλου προβλέπεται συναρπαστική. Στην πλατφόρμα της Betsson, θα βρείτε θαυμάσιες επιλογές για στοίχημα σε τεράστια γκάμα αγορών με ασύγκριτες αποδόσεις.
Αυτή θα είναι η 17η διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, το οποίο έλαβε χώρα για πρώτη φορά το 1960. Τέσσερις χώρες έχουν σηκώσει το τρόπαιο πάνω από μία φορά, και σε αυτό το άρθρο θα ρίξουμε μια πιο αναλυτική ματιά στις ομάδες που έγραψαν χρυσές σελίδες στα χρονικά του θεσμού. Θα εξετάσουμε τις στρατηγικές των ομάδων, τους βασικούς τους παίκτες και τη συνεισφορά τους στην ιστορία του τουρνουά. Αναμφίβολα το μεγάλο στοίχημα στο Euro 2024 για κάποιες ομάδες θα είναι να βαδίσουν στα χνάρια αυτών των τεράστιων ομάδων, που άφησαν ανεξίτηλο σημάδι στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ας περάσουμε αμέσως στο θέμα…
ΓΕΡΜΑΝΙΑ / ΔΥΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1972
Δύο χρόνια προτού πετύχει έναν από τους μεγαλύτερους θριάμβους της ιστορίας της, την κατάκτηση του Παγκόσμιου Κυπέλλου μέσα στην έδρα της, η Δυτική Γερμανία είχε στεφθεί και βασίλισσα της Ευρώπης. Οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 έπρεπε να πάει στους Ολλανδούς, που τότε είχαν συναρπάσει τους πάντες, όμως μια τέτοια δήλωση αδικεί την εξαίρετη ομάδα των Γκερντ Μίλερ, Φραντς Μπεκενμπάουερ και Γκίντερ Νέτσερ.
Διότι η Δυτική Γερμανία είχε αποδείξει την αξία της ήδη από το 1972. Αφού άφησε πίσω με ευκολία την Πολωνία, την Τουρκία και την Αλβανία στον όμιλό της στα προκριματικά, η ομάδα του Χέλμουτ Σεν βρέθηκε απέναντι στην Αγγλία, σε μια προημιτελική φάση που προμηνυόταν σκληρή. Ωστόσο, η Δυτική Γερμανία ξεμπέρδεψε εύκολα και από εδώ, νικώντας με 3-1 στο σύνολο.
Με δύο γκολ του Μίλερ ξεπέρασε και το εμπόδιο του Βελγίου στον ημιτελικό (2-1), φτάνοντας έτσι στον τελικό των Βρυξελλών, όπου έκανε εύκολα πέρα και τη Σοβιετική Ένωση, νικώντας με 3-0.
Οι Ολλανδοί ήταν τότε διάσημοι για το «Ολοκληρωτικό Ποδόσφαιρο», όμως και η ομάδα της Γερμανίας έπαιζε με ένα παρόμοιο στιλ στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Και οι 11 παίκτες της ήταν ικανότατοι χειριστές της μπάλας και συχνά αντάλλασσαν θέσεις μεταξύ τους. Ο Μπεκενμπάουερ κυριαρχούσε στην άμυνα, σαρώνοντας τα πάντα στην οπισθοφυλακή και κατόπιν διατηρώντας την μπάλα στην κατοχή του για να περάσει μπροστά.
ΔΥΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ / ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1980
Μόλις οκτώ χρόνια αργότερα, η Δυτική Γερμανία σήκωσε το τρόπαιο για δεύτερη φορά. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 είχε κερδίσει μόλις ένα από τα έξι παιχνίδια της, όμως σε αυτήν εδώ τη διοργάνωση καμία άλλη ευρωπαϊκή ομάδα δεν μπόρεσε να συναγωνιστεί τη «μάνσαφτ»
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που το πρωτάθλημα περιελάμβανε φάση των ομίλων. Στη φάση εκείνη, η Δυτική Γερμανία νίκησε την Τσεχοσλοβακία (1-0) και την Ολλανδία (3-2) παίρνοντας το προβάδισμα στον όμιλό της, προτού εξασφαλίσει την πρώτη θέση με μια ισοπαλία 0-0 εναντίον της Ελλάδας. Κι αυτό ήταν αρκετό για να τη στείλει κατευθείαν στον τελικό, μιας και στην τελική φάση του τουρνουά συμμετείχαν, τότε, μόλις οκτώ ομάδες.
Στο μεγάλο παιχνίδι για το τρόπαιο, που έγινε στο «Olimpico» της Ρώμης, το Βέλγιο πίεζε αφάνταστα. Παρόλο που ο Χορστ Χρούμπετς άνοιξε το σκορ για τη Γερμανία μόλις στο 10ο λεπτό, το Βέλγιο ισορρόπησε το παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο. Όμως, δύο λεπτά πριν το τέλος του αγώνα, ο Χρούμπετς σημείωσε το δεύτερο τέρμα του, χαρίζοντας έτσι το τρόπαιο στους Γερμανούς.
Ο Γιουπ Ντέρβαλ έδειξε μεγάλη τακτική ευελιξία σε όλους τους αγώνες της διοργάνωσης, και η Δυτική Γερμανία ήταν η πιο ισορροπημένη ομάδα. Στις γραμμές της είχε ταλέντα όπως οι Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε, Μπερντ Σούστερ και Κλάους Άλοφς.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1996
Το τουρνουά του 1996, που διεξήχθη στην Αγγλία, ήταν το πρώτο στο οποίο θα συμμετείχαν 16 ομάδες. Η Γερμανία, με δύο απανωτές νίκες απέναντι στην Τσεχία και τη Ρωσία, πήρε το προβάδισμα στον Όμιλο C, και στη συνέχεια μια ισοπαλία χωρίς τέρματα με την Ιταλία έστειλε την ομάδα του Μπέρτι Φογκτς στον επόμενο γύρο (και τους Ατζούρι σπίτι τους).
Η συνέχεια πέρασε στη φάση των «8», όπου η Γερμανία νίκησε οριακά την πολύ καλή Κροατία με 2-1 στο «Old Trafford», στήνοντας έτσι το σκηνικό για μια αναμέτρηση με τους γηπεδούχους Άγγλους στον ημιτελικό. Μια τόσο κλασική συνάντηση που θα μπορούσε να αναδείξει νικήτρια οποιαδήποτε από τις δύο ομάδες, ωστόσο έληξε ισόπαλη με 1-1 μετά από 120 λεπτά αγώνα, και τελικά κατέληξε σε θρίαμβο της Γερμανίας με 6-5 στα πέναλτι.
Στην παράταση πήγε και ο τελικός, όπου Γερμανία και Τσεχία αναδείχθηκαν ισόπαλες με 1-1 στα 90 λεπτά της κανονικής διάρκειας. Στην παράταση, ο Όλιβερ Μπίρχοφ πέτυχε το «χρυσό γκολ» που, σύμφωνα με τους τότε κανόνες, έδωσε αυτόματα το τρόπαιο στη χώρα του.
Ο μεγαλύτερος σταρ στο 3-5-2 με το οποίο έπαιζε τότε η Γερμανία ήταν ο αξεπέραστος αμυντικός Ματίας Ζάμερ. Στην επίθεση, το γενικό πρόσταγμα είχε ο Γιούργκεν Κλίνσμαν (με άξιο «υπαρχηγό» τον Μπίρχοφ, όπως φάνηκε από τα δύο γκολ που πέτυχε ο «Όλι» στον τελικό), ενώ ο Τόμας Χάσλερ οργάνωνε το παιχνίδι στο κέντρο.
Ενόψει του Euro 2024 τα προγνωστικά παρουσιάζουν τη Γερμανία ως μια από τις ομάδες που αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν στο «δικό της» τουρνουά. Αν και η αλήθεια είναι πως δεν έχει τόσο καλά ισορροπημένη ομάδα όσο στο παρελθόν. Ωστόσο, τους Γερμανούς κανείς δεν μπορεί να τους αποκλείσει εύκολα σε μια μεγάλη διοργάνωση.
ΙΣΠΑΝΙΑ 1964
Στη δεύτερη διοργάνωση του θεσμού, που τότε ονομαζόταν «Κύπελλο Εθνών Ευρώπης», νικήτρια αναδείχθηκε η Ισπανία, που έγινε έτσι και η πρώτη χώρα που κατέκτησε το τρόπαιο στην έδρα της. Οι πρώτοι τρεις γύροι του τουρνουά του 1964 έγιναν με ζεύγη αγώνων στις έδρες των αντίπαλων ομάδων, ενώ στη συνέχεια οι τέσσερις ομάδες που πέρασαν στους ημιτελικούς πήγαν στην Ισπανία για να δώσουν εκεί την τελική μάχη για την κούπα.
Στους προκριματικούς του τουρνουά, η «Λα Ρόχα» διέλυσε τη Ρουμανία με 6-0 στον πρώτο αγώνα, έτσι η ήττα με 3-1 που γνώρισε στη ρεβάνς ήταν άνευ σημασίας. Στη συνέχεια κατάφερε μόλις οριακά να αποκλείσει τη Βόρεια Ιρλανδία, με 2-1 στο σύνολο, όμως στη φάση των οκτώ ξεμπέρδεψε εύκολα με την Ιρλανδία, νικώντας τη με συνολικό σκορ 7-1.
Στους ημιτελικούς, η Ισπανία χρειάστηκε να φτάσει στην παράταση για να αποκλείσει τους πεισματάρηδες Ούγγρους, με ένα γκολ του Αμάνθιο στο 112ο λεπτό. Ο τελικός κόντρα στη Σοβιετική Ένωση αποδείχθηκε και αυτός αμφίρροπος, όμως η Ισπανία επικράτησε τελικά με 2-1, χάρη στο νικητήριο γκολ που πέτυχε ο Μαρθελίνο στο 84ο λεπτό.
Η ομάδα του Χοσέ Βιγιαλόνγκα εφάρμοζε ένα σύστημα που σήμερα πιθανότατα θα περιγραφόταν ως 3-4-3. Το μεγάλο της αστέρι ήταν ο Λουίς Σουάρεθ, μέσος με μυαλό επιθετικού, που για το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του έπαιξε με την Μπαρτσελόνα και την Ίντερ.
ΙΣΠΑΝΙΑ 2008
Η Ισπανία, που για καιρό θεωρούνταν η πιο ηττοπαθής από τις «μεγάλες» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, κατάφερε επιτέλους να κερδίσει ένα δεύτερο τρόπαιο το 2008. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς, η ομάδα του Λουίς Αραγονές πέρασε πανεύκολα από τη φάση των ομίλων, νικώντας τη Ρωσία με 4-1, τη Σουηδία με 2-1 και την πρωταθλήτρια Ελλάδα με 2-1, κατακτώντας έτσι την πρώτη θέση στον όμιλό της.
Στους προημιτελικούς, η Ιταλία ανάγκασε την Ισπανία σε ισοπαλία χωρίς τέρματα, αλλά η «Λα Ρόχα» διατήρησε την ψυχραιμία της και θριάμβευσε στη διαδικασία των πέναλτι. Και οι 5 παίκτες που ανέλαβαν την εκτέλεση των σουτ, οι Νταβίδ Βίγια, Σάντι Καθόρλα, Μάρκος Σένα και Σεσκ Φάμπρεγας, ήταν αλάνθαστοι από τα 11 μέτρα.
Στους ημιτελικούς, η Ισπανία βρήκε ξανά μπροστά της τους Ρώσους και, για δεύτερη φορά εκείνο το καλοκαίρι, αποδείχτηκε πολύ πιο δυνατή από εκείνους, επικρατώντας με 3-0. Και στον τελικό με τη Γερμανία, ένα εύστοχο σουτ του πρώτου ημιχρόνου από τον Φερνάντο Τόρες αποδείχτηκε αρκετό για να χαρίσει τη νίκη στην Ισπανία.
Θεμέλιο για την ομάδα του Αραγονές ήταν η εξαιρετική τεχνική των μέσων της, κυρίως των Τσάβι Ερνάντεθ, Νταβίδ Σίλβα και Ανδρές Ινιέστα. Στην επίθεση, δύο εξαιρετικοί γκολτζήδες όπως, οι Τόρες και Βίγια, φρόντισαν να μη χάσουν καμία από τις ευκαιρίες που τους παρουσιάστηκαν, ενώ ο Σένα έπαιξε ιδιαίτερα κρίσιμο ρόλο, κερδίζοντας την μπάλα στην περιοχή του κέντρου.
ΙΣΠΑΝΙΑ 2012
Τέσσερα χρόνια αργότερα, η Ισπανία έγινε η πρώτη χώρα που κέρδισε δύο διαδοχικές φορές τη διοργάνωση. Στο τουρνουά αυτό, που διεξήχθη στην Πολωνία και την Ουκρανία, η ομάδα ακολούθησε γενικώς το ίδιο μοντέλο παιχνιδιού, αλλά με ορισμένες σημαντικές διαφορές. Από τη μία, η αρχική ενδεκάδα για τον τελικό του 2012 περιείχε πέντε παίκτες που δεν υπήρχαν σε αυτήν στον προηγούμενο τελικό, ανάμεσα στους οποίους ο Σέρχιο Μπουσκέτς, ο Τζόρντι Άλμπα και ο Ζεράρ Πικέ.
Επίσης, το 2012 η Ισπανία εστίασε πολύ περισσότερο στην κατοχή της μπάλας, καθώς στη θέση του προπονητή ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε είχε αντικαταστήσει τον Αραγονές. Συχνά παρατασσόταν με έξι μέσους στην μπροστινή γραμμή της: τους Μπουσκέτς, Τσάβι, Ινιέστα, Τσάμπι Αλόνσο, Σίλβα και Φάμπρεγας. Η κατοχή της μπάλας ήταν, σίγουρα, μια περισσότερο αμυντική παρά επιθετική τακτική.
Με βάση αυτήν, η Ισπανία συγκέντρωσε τους επτά από τους εννέα διαθέσιμους βαθμούς στον όμιλό της, απέναντι στην Ιταλία, την Ιρλανδία και την Κροατία. Στα προημιτελικά, δύο γκολ από τον Αλόνσο τής έδωσαν τη νίκη με 2-0 εναντίον της Γαλλίας, όμως, στους ημιτελικούς χρειάστηκε να φτάσει στα πέναλτι για να περάσει από το εμπόδιο της Πορτογαλίας.
Και στον τελικό, ακριβώς την στιγμή που πολλοί κριτικοί είχαν φτάσει να χαρακτηρίζουν την ομάδα «βαρετή» λόγω της αδιάκοπης επιμονής στην κατοχή της μπάλας, η Ισπανία αποφάσισε να παίξει με πολύ περισσότερο στιλ. Με τα γκολ των Σίλβα, Άλμπα, Τόρες και Χουάν Μάτα, θριάμβευσε με 4-0 κόντρα στην Ιταλία, ολοκληρώνοντας μια ανεπανάληπτη εποχή με Euro – Μουντιάλ – Euro από το 2008 ως το 2012.
Για το Euro 2024 το στοίχημα της Ισπανίας είναι να μπορέσει να πλησιάσει σε στιλ και απόδοση εκείνη την ομάδα που πλέον αποτελεί τον οδηγό για κάθε εθνικό συγκρότημα της χώρας που λαμβάνει μέρος σε μεγάλο τουρνουά.
ΓΑΛΛΙΑ 1984
Η Εθνική Βραζιλίας του 1982 έμεινε στην ιστορία ως μια από τις μεγαλύτερες ομάδες που δεν κατάφεραν να κατακτήσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Η ομάδα της Γαλλίας που συμμετείχε στο ίδιο τουρνουά ήταν, χωρίς αμφιβολία, ισάξια με τη βραζιλιάνικη. Αλλά ούτε και εκείνη τα κατάφερε, καθώς αποκλείστηκε στον ημιτελικό από τη Δυτική Γερμανία στα πέναλτι, περνώντας έναν γύρο περισσότερο από τη «σελεσάο».
Οι «Λε Μπλε» κατάφεραν, όμως, να σηκώσουν ένα βαρύτιμο τρόπαιο δύο χρόνια αργότερα, όταν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα διοργανώθηκε στη χώρα τους. Η γηπεδούχος Γαλλία ξεκίνησε την πορεία της με μια νίκη 1-0 επί της Δανίας, προτού νικήσει, στη συνέχεια, το Βέλγιο (5-0) και τη Γιουγκοσλαβία (3-2) στα δύο επόμενα παιχνίδια της στον όμιλο.
Κατόπιν, η Γαλλία απέκλεισε την Πορτογαλία σε έναν συναρπαστικό ημιτελικό, που κρίθηκε με 3-2 στην παράταση. Και ολοκλήρωσε τον θρίαμβό της στον τελικό, όπου νίκησε την Ισπανία με 2-0 παίρνοντας στα χέρια της το μεγαλύτερο τρόπαιο της Ευρώπης για πρώτη φορά.
Κεντρικό ρόλο στην ομάδα εκείνη έπαιζε το «Μαγικό Τετράγωνο», ένα κουαρτέτο εξαιρετικά ταλαντούχων μέσων, που το αποτελούσαν οι Λουίς Φερναντέζ, Αλέν Ζιρές, Ζαν Τιγκανά και Μισέλ Πλατινί. Ειδικά ο τελευταίος πέτυχε ένα ρεκόρ που αντέχει ακόμη και στις μέρες μας, σκοράροντας εννέα γκολ κατά τη διάρκεια του τουρνουά.
ΓΑΛΛΙΑ 2000
Το Ευρωπαϊκό του 2000 θεωρείται ευρέως ως μια από τις πιο συναρπαστικές ποδοσφαιρικές διοργανώσεις όλων των εποχών. Η Γαλλία, που είχε αναδειχθεί Παγκόσμια Πρωταθλήτρια πριν δύο χρόνια, στέφθηκε και βασίλισσα της Ευρώπης, σε αυτό το τουρνουά που έλαβε χώρα στο Βέλγιο και στην Ολλανδία.
Η ομάδα ξεκίνησε τη φάση των ομίλων με δύο νίκες, ενάντια στη Δανία και την Τσεχία, όμως ακολούθησε μια ήττα με 3-2 από την Ολλανδία, που έφερε τους Γάλλους στη δεύτερη θέση του ομίλου. Έτσι, στη φάση των «8» η Γαλλία είχε δύσκολη αποστολή εναντίον της Ισπανίας, όμως τα γκολ των Ζινεντίν Ζιντάν και Γιουρί Τζορκαέφ της χάρισαν τη νίκη με 2-1.
Ο ημιτελικός εναντίον της Πορτογαλίας έληξε με 1-1 στην κανονική διάρκεια, αλλά κρίθηκε με το «χρυσό γκολ» του εκπληκτικού Ζιντάν, τρία λεπτά πριν από το τέλος της παράτασης. Με «χρυσό γκολ» κρίθηκε και ο τελικός, όπου η Γαλλία θριάμβευσε με 2-1 και θύμα της, αυτήν τη φορά, την Ιταλία.
Ο Ζιντάν ήταν στην καλύτερή του φόρμα σε αυτό το τουρνουά, όμως η Γαλλία είχε και πολλούς άλλους ταλαντούχους παίκτες: αρκεί να αναφέρουμε μόνο τους Κριστόφ Ντουγκαρί, Τιερί Ανρί και Τζορκαέφ. Οι Λε Μπλε έπαιζαν με τον νου τους στην επίθεση, από την αρχή έως το τέλος κάθε αγώνα.
Στην κατάταξη για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου του 2024, η Γαλλία λογαριάζεται από τις ισχυρές διεκδικήτριες για τον τίτλο. Η ομάδα του Ντιντιέ Ντεσάν ανήκει στην ίδια κατηγορία μ’ εκείνη του Euro 2000, καθώς τα τελευταία χρόνια παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλα τα μεγάλα τουρνουά.
ΙΤΑΛΙΑ 1968
Στους προκριματικούς εκείνου του τουρνουά, η Ιταλία κληρώθηκε με τη Ρουμανία, την Ελβετία και την Κύπρο, έτσι κανείς δεν αμφέβαλλε ότι θα κατακτούσε σίγουρα μια θέση στα τελικά της διοργάνωσης. Κέρδισε πέντε από τους έξι προκριματικούς της αγώνες, στραβοπατώντας μόνο εναντίον της Ελβετίας, στη Βέρνη, όπου σημείωσε ισοπαλία με 2-2.
Με αυτόν τον τρόπο, οι «Ατζούρι» πέρασαν στην τελική φάση των τεσσάρων, που θα διεξαγόταν μάλιστα στη χώρα τους. Όμως το πλεονέκτημα της έδρας δεν τους βοήθησε κόντρα στη Σοβιετική Ένωση: Ο μεταξύ τους αγώνας έληξε ισόπαλος μετά από 120 λεπτά και, καθώς εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ακόμη η διαδικασία των πέναλτι, το ματς κρίθηκε με το στρίψιμο ενός νομίσματος, που έδωσε την πρόκριση στην Ιταλία.
Το σκηνικό της ισοπαλίας επαναλήφθηκε και στον τελικό, εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, όμως αυτήν τη φορά υπήρχε, ευτυχώς, η δυνατότητα να προγραμματιστεί μια ρεβάνς. Στον δεύτερο εκείνο αγώνα, τα γκολ των Τζίτζι Ρίβα και Πιέτρο Αναστάζι έδωσαν τη νίκη στην Ιταλία με 2-0, δύο ημέρες μετά τον πρώτο τελικό.
Υπό την ηγεσία του Φερούτσιο Βαλκαρέτζι, ενός έξυπνου τεχνικού με τακτικές ικανότητες, η Ιταλία έπαιξε με βάση το περίφημο κατενάτσιο, που είχε χαρίσει στους συλλόγους της χώρας πολλές επιτυχίες. Οι «Ατζούρι» οχυρώνονταν στην άμυνα και δεν έβγαζαν πολλούς παίκτες μπροστά, με αποτέλεσμα οι αντίπαλοι να δυσκολεύονται πολύ να διασπάσουν μια τέτοια άμυνα.
ΙΤΑΛΙΑ 2021
Με καθυστέρηση ενός έτους λόγω της πανδημίας, η Ιταλία κέρδισε το δεύτερό της τρόπαιο το καλοκαίρι του 2021. Η νίκη της δεν μπορεί να θεωρηθεί μεγάλη έκπληξη, ωστόσο οι «Ατζούρι» δεν βρίσκονταν και μεταξύ των βασικών φαβορί κατά την έναρξη του τουρνουά, που διεξήχθη σε πόλεις ολόκληρης της Ευρώπης για να γιορταστεί η 60ή (ή τελικά, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, η 61η) επέτειος από την πρώτη διοργάνωση.
Από τον πρώτο κιόλας αγώνα της, η Ιταλία έπαιξε με ενέργεια και συνοχή που συχνά λείπει από αγώνες διεθνούς επιπέδου. Με καθαρές νίκες (χωρίς να δεχτεί καν γκολ) εναντίον της Τουρκίας, της Ελβετίας και της Ουαλίας, κατέκτησε την κορυφή του Ομίλου Α.
Στους «16», η Ιταλία χρειάστηκε να πάει στην παράταση για να ξεπεράσει το εμπόδιο της Αυστρίας, προτού αποκλείσει και το Βέλγιο με 2-1 σε έναν εξαιρετικό προημιτελικό. Ενώ στη συνέχεια, τόσο στον ημιτελικό εναντίον της Ισπανίας όσο και στον τελικό κόντρα στην Αγγλία, οι παίκτες του Ρομπέρτο Μαντσίνι επικράτησαν στη διαδικασία των πέναλτι.
Το 2021, η Ιταλία δεν είχε και τους απόλυτα καλύτερους ποδοσφαιριστές, όμως ο Μαντσίνι διηύθυνε πολύ καλά την ομάδα και κάθε μέλος της ενδεκάδας ήξερε τον ρόλο του. Λίγοι ήταν εκείνοι που θεώρησαν άδικη την επικράτηση της Ιταλίας.
Στο Euro 2024 οι αποδόσεις και πάλι δεν την έχουν μεταξύ των δυνατών φαβορί για το τρόπαιο. Ωστόσο, την Ιταλία κανείς δεν μπορεί να την ξεγράψει, ακόμη και σ’ αυτή την περίοδο όπου έχει καινούριο τεχνικό τον Λουτσιάνο Σπαλέτι και βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο. Μάλιστα, η ιστορία της δείχνει πως όταν είναι αουτσάιντερ παρουσιάζεται ακόμη πιο επικίνδυνη.
**Οι αποδόσεις ενδέχεται να υπόκεινται σε αλλαγές.
21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 210 9237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
